Draconian’ın varlığının farkına, kitaplığın raflarında bir süredir sürünmekte olan evvel zamandan kalma İTÜ gazetesinin son sayfasında bir metal grubuyla röportaj olduğunu görüp zaman geçirmek için okumamla vardım. Tesadüftür aynı dönemde My Dying Bride’ın “A Line Of Deathless Kings”iyle doom metali keşfetmiştim (!).
“A Line Of Deathless Kings”, sound’u, brutal vokalsiz olması, vs. sebeplerden dolayı grubun hayranları tarafından eleştirilse de, hem o deönemde kötü zamanlar geçirmem, hem de mevsimin sonbahar olmasından dolayı hayatımın o dönemi için güzel bir soundtrack olmuştu.
Röportajdan sonra aynı ruh hali/ortam şartları altında “Arcane Rain Fell”e geçiş yapmıştım. “Arcane Rain Fell”, Death Come Near Me şaheseri hariç hiçbir parçasının öne çıkmayıp, tamamı bütünlük gösteren ve bütün olarak dinlendiğinde bir hayli güzel olan albümlerdendi. Sonrasında grup üç yeni, üç eski şarkıdan, iki de cover’dan oluşan “The Burning Halo”yu çıkardı. Kaydı ve brutal vokal performansı ne kadar kötü olsa da, şarkıların Draconian klasikleri arasına rahatlıkla girebileceği bir albümdü.
İki senelik aradan sonra grubumuz bu yazının da konusu olan “Turning Season Within”i çıkardı. Albüm, yakalayıcı olan fakat gereksiz yere biraz fazlaca uzatılmış Seasons Apart’la açılıyor. Daha sakin ve hüzünlü intro’suyla Bloodflower ilk şarkı olarak tercih edilseymiş bence albüm için daha güzel bir açılış olurmuş. Eskilerine oranla daha sert ve biraz daha hızlı olan albümde Earthbound’da Opeth, albümün genelindeyse Novembers Doom ve Swallow the Sun gibi grupların etkileri göze çarpıyor. Albüm yayınlanmadan önceki bir röportajda da vokalist Anders, Morphine Cloud’da eski Anathema’dan, The Empty Stare’de ise albümün outro’su olan September Ashes’i seslendiren Paul Kuhr’lu Novembers Doom’dan esinlendiklerini belirtmişti.
Albüm temposu, sound’u itibariyle eski Draconian’dan daha doom/death bir Draconian’a evrilse de Draconian’ın karakteristik özelliklerinden olan basit ama esaslı ”Jacob gitarları” , Anders’in kusursuz kükremesi ve Lisa’nın dokunaklı sesi -bu albümde daha ön planda olmakla beraber- yerli yerinde. Doom severleri kolaylıkla etkisi altına alabilecek bir albüm. İlk defa Draconian dinleyecekler içinse ideal bir seçim.
Şimdiye kadarki en temiz Draconian kaydı olma özelliğini de taşıyan albümün kaydı ise Katatonia ve Opeth’in albümlerini kaydettikleri Fascination Street Studios’ta kaydedildi. Sözlerin yükü yine Anders’in, müziklerinkiyse Jacob’ın omuzlarında. Sözler demişken, eski albümlerdeki Lucifer takıntısı bu albümle son buluyor ve daha içsel ama yine aynı epik havasını sürdüren sözlere rastlıyoruz “Turning Season Within”de. Draconian’ın kariyerinin yeni dönemi için güzel bir başlangıç.
Son olarak da volkan patlamasından saçılan kül bulutunun Avrupa’daki tüm uçuşları etkilemesi sebebiyle konseri 8 Mayıs’a ertelenen grubun takipçileri için Kara Bulutları Kaldır Aradan gelsin. :)
thefakefloydian
evet tren biletlerini iptal ettik kül bulutları sayesinde , bu arada albüme puanım 9
Gothic/doom deyince aradan sıyrılan, ciddi bir farklılık yaratan bir gruba rastlamak zor. Bu grubu da duymuştum, birkaç şarkılarını da dinlemiştim zamanında. Şimdi burada olan 2 parçayı bir daha dinledim, fena değil kulağa hoş geliyor. Ama ilk olarak tarzım değil, ikincisi ise fark yaratan bir müzikleri olduğunu düşünmüyorum. Bu arada cidden dibe vurmak istiyorsanız, şuna bir göz atmanızı tavsiye ederim. ha çok dinleyemiyorum, ama cidden dibe vurdurtuyor adamı şarkı. http://www.youtube.com/watch?v=pWStaRmuXzY
6 verdim. 5 benim için bir kötülüğü yok demek. 6 ise kulağıma hoş gelen, fakat öyle çok da dikkatimi çeken bir albüm değil demek.
21.04.2010
@Aeonian_Lich,
fark yaratan yok derken?
my dying bride bence türün en önemli ismidir. özellikle turn loose the swans albümü kusursuz dıyebılecegım kadar ıyıdır. burada ıncelenmemesı ılgınc.
21.04.2010
@pacerized, yok demedim “zor” dedim. Az var bence yani.
Dibe vurmanın bir standardı yok, kimisine bir power ballad yeter kimisini ise funeral doom’dan aşağısı kesmez, çok öznel bir şey.
Bunun dışında Draconian’ın zaten kendine özgü güzel bir gotik/doom dengesi var, bu albümde biraz daha derlenip toparlanmışlar, fena olmamış. Ama “Where Lovers Mourn” diyorum hala.
Esasında arka arkaya gelen şu üç şarkı benim için albümü özetliyor:
-Not Breathing
-The Failure Epiphany
-Morphine Cloud
21.04.2010
@Sambalici, Elbette öznel birşey dibe vurmak. Ama hani bu şarkı da cidden vurdurtuyor adamı be. :)
21.04.2010
şarkı güzel canım o ayrı, my dying bride demişken mdb coverladı bu şarkıyı. aaron stainthorpe swans’ı çok severmiş ki adamların müziğinde etkisi bariz.
cover için:
http://www.youtube.com/watch?v=4vkmN0CIc0Q
Lisa J. grupdan ayrılmış.
http://www.draconian.se/main.php
Bu karinin sesi baya güzelmiş lan. .kafamdaki guzelligine zeval gelir diye fotoğraflarina bakamiyom