Üniversite hayatımın ilk yılında tanıştım SLAYER’la. Kaldığım yerle okul arasındaki on beş dakikalık yolda dinlediğim karışık kasette, yine o sene tanıştığım KoRn’larla, LIMP BIZKIT’lerle ve çoktandır bildiğim PANTERA’larla, ANTHRAX’larla birlikte iki tane SLAYER şarkısı vardı. Kasedi nereden buldum, kimden aldım hatırlamıyorum, zira şarkıları ilk kez duyduğuma göre kasedi ben hazırlamamıştım.
Her neyse, kasetteki şarkılar Ghost of War ve Spill the Blood’dı. İlkinin vahşiliği, ikincisinin de olgunluğu beni duyar duymaz bir SLAYER hayranı yapmış, birkaç gün sonra neredeyse tüm SLAYER diskografisi emrime amade halde CD’lerimin arasında yerini almıştı. Dinlediğim ilk SLAYER albümü olmasından mıdır bilmem, “South of Heaven” grubun en sevdiğim albümüdür. Sadece en sevdiğim albümü değil, bence SLAYER’ın en iyi albümüdür (Yazının kilit cümlesini de vermiş olduk).
“South of Heaven” gazını bir şekilde atıp tüm SLAYER kataloğunu hatmettikten sonra, albümün olgunluk ve yaratıcılık anlamında en güçlü SLAYER albümü olduğuna karar verdim. “Reign in Blood”ın çiğliği ve dizginlenemezliği ve “Seasons in the Abyss”in gücü de aynı oranda değerliydi elbet ve bu iki albüm SLAYER hayranlarınca en iyilik adına daha çok tercih edilmekteydi, ancak ben hep “South of Heaven”cı azınlıktan oldum. İçinde tek bir sıradan şarkı olmadığına inandığım “South of Heaven”.
Tom Araya’nın vokallerinden başlayalım. Albümde bahsedilen lanetli konseptleri o kadar güzel pekiştiren, o kadar geren bir ses rengi ve yorumu var ki, “South of Heaven”ın en yoğun atmosferli SLAYER albümlerinden biri olması ilk andan garantilenmiş oluyor. Sanırsınız ki şarkı söyleme tekniklerini, vokal harmonilerini falan ömründe duymamış bir insan, hayatında ilk kez önüne konan mikrofona tüm nefretini, tüm içini akıtıyor. Öylesine çiğ, öylesine içten.
Gitarlar, SLAYER’ın sonrasında çıkacak binlerce grubun yol haritasını çizen uğursuz atmosferli riflerini tam anlamıyla yansıtan, “Reign in Blood’ın yırtıcılığının ardından bir anda ağır başlı takılmaya mı başladılar?” sorusunu uyandıracak düzeyde olgun ve karakterli bir kullanıma sahipler. Taramalı rif tarzından çok, arka arkaya geldiklerinde o gergin havayı yaratan nokta atışlı riflerin ağırlıkta olduğu albüm, arkasındaki ritim departmanıyla da birleşince ortaya hem bir hissiyatı olan, hem de groove’unu kaybetmeyen bir müzik çıkıyor. Kerry King’in viyülülüüüüüüviyuuuuuu soloları elbette ki ortamın kaosunu arttıran sevdiğimiz ayrıntılar olarak eksik olmuyorlar.
Davullara geldiğimizde… Davullara geldiğimiz… Davullara… Davu… Bu albümdeki davullar şahsen ömrümde dinlediğim en iyi birkaç davul performansından biri olarak öne çıkıyor. Atak konusunda metal tarihinin gördüğü en yaratıcı davulcu olduğuna inandığım Dave Lombardo, şarkıları olduklarından yukarı taşıyan, neredeyse davulun ritim tutma görevini geri planda bırakıp davulla melodiler yaratan bir performans sergiliyor. Trampet ve alto kullanımının özgünlüğünden kros kullanımındaki acımasızlığa, tüm albüm tam anlamıyla bir ders niteliğinde. Çığır açıcı diyelim yetsin. Boris Yeltsin.
Şarkılar, dediğim gibi ağır abi takıldıkları anlarda bile SLAYER’ın boğucu havasını içlerinde barındırıyorlar. Silent Scream ve Cleanse the Soul gibi amansız thrash saldırılarından, yaratıcı rifler geçidi hüviyetindeki South of Heaven, Mandatory Suicide veya Read Between the Lies’a tüm albüm bir thrash metal severin ıslak rüyası gibi. “South of Heaven” SLAYER’ın en ateşli, en yıkıcı anı değil, ama atmosfer ve yaratıcılık adına bence dinlemesi en zevkli saati. Azınlık olduğumu biliyorum, ama böyleyken böyle.
Kadro Tom Araya: Vokal, bas
Jeff Hanneman: Gitar
Kerry King: Gitar
Dave Lombardo : Davul
Şarkılar 01. South Of Heaven
02. Silent Scream
03. Live Undead
04. Behind The Crooked Cross
05. Mandatory Suicide
06. Ghosts Of War
07. Read Between The Lies
08. Cleanse The Soul
09. Dissident Aggressor
10. Spill The Blood
kesinlikle aynı fikirdeyim. hatta DtO dinlerken o kadar heyecanlanıyorum ki, dinlemek için hep özel bir zaman ayarlıyorum ve sadece albüme odaklanıyorum. şu ana kadar hiçbir zaman fonda çalmamıştır DtO.
hangi albümün en iyi albümleri olduğu tartışılabilir de slayer’la anca üniversitede tanışabilmek talihsiz bir durummuş cidden :) yatağın üstüne çıkıp air guitar çalıp tepinecek yaşları aşmış oluyorsun. nasıl olurdu acaba, kafamda canlandıramayacağım bir durum :)
@Ufuk, kötü bi şey evet. Lisede son seneye kadar metal dinleyen hiç kimse yoktu benden başka, o yüzden hep “bir şekilde” karşılaştım gruplarla. Slayer da baya geç oldu evet. Testament da aynı şekilde, onu da 98′de falan duydum ilk kez. Sonrası overdose zaten. :)
@Ahmet Saraçoğlu, eyvallah bizim de halamızın oğlu max cavalera değil ama söz konusu olan da SLAYER be abi, nikaragualı power metal grubu değil ki :) (1 Nisan)
vey be hayatımda aldıgım ilk metal albümünün kapagını siteyi açar açmaz gorunce bi gerip oldum lan…o degilde benimde dinledigim ilk slayer albümüdür ama ben en çok reign in blood ı severim tabi ama south of heaven ı ilk dinleyişimde aklım basımdan ucmuş yeni metalci narin bedenim şöyle bi sarsılmıştı he heh
Bu albümdeki şarkı sıralamasında tek sayıya tekabül eden şarkıları daha çok seviyorum. Yani 1-3-5-7-9 nolu track’ler. Özellikle Mandatory Suicide ve Read Between The Lies en sevdiğim 5 Slayer şarkısı arasında. Yine de Reign In Blood derim :)
Bu albüm bence seasons in the abyss le beraber en iyi slayer albümüdür. Davullar ve ritm gitar gerçekten enfestir. Müthiş ataklar barındırmasına rağmen en iyi davul performansı dedirtirmi ? Bana göre dedirtmez.(en iyi davul performansları için bkz. Individual Thou… ve Symbolic). Yanlış anlaşılma olmasın Lombardo’ya bok atmıyorum (zaten o adama bok atmak için adımın neil peart yada ne biliyim george kollias falan olması lazım :D ) fakat gerçekten de silent scream en iyi davullu şarkı seçilcek kadar iyi davullar barındırıyormu ? Bence barındırmıyor.
bu albümü yıllar sonra dinlerken bir kez daha anladım ki dünyada en hardcore fanlara sahip grup slayerdır aga
hiç beklemediğiniz bir anda, barda cafede bir slayer şarkısına denk gelip de slayeeeer diye çığlık atma isteğinin oluşmaması imkansız, içinde dinlerken sıkıldığım bi iki şarkı olsa da candır külttür, beğenmeyen de sümbüldür
hele şu Ghosts Of War var ya Ghosts Of War, hatebreed coverı da olağanüstü gaz slayeeeeeeeeeeeeeeer..
Seasons in the abyss ile ikinciliği paylaşan bir albüm dönem dönem south of heaven ı daha üstün tutarım davul partisyonlarından ötürü ama sanırım ikisi de eşit güzellikte albümler(en sevdiğim slayer albümü show no mercy dir bu arada)
Albüm çıkalı neredeyse 30 sene oldu ama bu albümdeki Lombardo performansından aldığım zevki başka hiçbi albümde bulamadım bi metal albümündeki en iyi davul performansı budur bence. En teknik değildir belki ama en iyisi bence. Ghosts of War’un 3.10′da ki kısmı güzel bi örnek Lombardo öyle güzel dolduruyor ki ataklarıyla şarkıları bu kadar olur.
Neyse en iyi Slaayerr! albümü de budur zaten.
1 sene önce aynı amaçla buradaymışım şimdi yine bu albümün gazıyla diyorum ki Slayer’ın en iyi albümü bu. Lombardo’nun en iyi atakları, Araya’nın en içli vokalleri, Hanneman’ın en iyi riffleri bu albümde. Aksini iddia eden titresin ve kendine gelsin! Yok arkadaş böyle bir albüm, neresini anlatmaya çalışayım bilemiyorum.. Diğer Slayer albümlerine bundan daha iyi diyeceğine 5 kutsal kitabı yırt daha iyi.. İsmini söylemeden önce bile salavat getirilmesi, dinlemeden önce 1 dakikalık saygı duruşuna geçilmesi lazım..
Reign in blood gibi bir şeyden (tanım bulamamak) 2 yıl sonra ondan bile daha iyi bir albüm yapmak hayvanlıktır. Bence de en iyi Slayer albümü. Günümüzde bir grup şunun yarısı kadar bir albüm yapsa sene sonu listeleri falan kalmaz.
90′lar metaline en çok yön veren albümlerden biri. Hazır sitede kritiği yayımlanmışken diyeyim. Bolt Thrower canım ciğerim ama her Mandatory Suicide dinlediğimde, “Abi resmen bütün Bolt Thrower diskografisi bu parçadan araklanmış.” demekten kendimi alamıyorum.
İnfial yaratır mıyım bilmiyorum ama Slayer konusunda ilk göz ağrım olduğu için South of Heaven’ı Slayer’ın diğer tüm işlerinin toplamından daha çok seviyorum. Evet, RiB ve SitA de dâhil.
@Ahmet Saraçoğlu, zaten çoğu dinleyici için elbette en iyi değil, çok normal. Ama ben tüm albüme deliriyorum. Konu slayer olunca her türlü olumlu olumsuz yoruma açık. İlk 3 parçaya selam olsun.
@A.Karayazı, RIB en az dinlediğim Slayer albümlerinden biri malum ilk ve son şarkı dışında. Seasons en iyi albümleri, hemen arkasından Divine Intervention ve Christ Illusion sonra da South of Heaven geliyor. Catatonic en iyi Slayer şarkılarından biri.
Loading ...
ben de south of heaven’cı azınlıktanım evet.
SIA ve RIB bu albümü döver bence. Ama yorumlarına sonuna kadar katılıyorum,imzamı atıyorum.
bu albümdeki davullar, şu ana kadar duyduğum en iyi davul yazımıdır. ölümcüldür.
28.03.2010
@janslore the celebrity, benim de bi bu albüm, bi de Dying Fetus – Destroy the Opposition’dakiler.
28.03.2010
kesinlikle aynı fikirdeyim. hatta DtO dinlerken o kadar heyecanlanıyorum ki, dinlemek için hep özel bir zaman ayarlıyorum ve sadece albüme odaklanıyorum. şu ana kadar hiçbir zaman fonda çalmamıştır DtO.
13.11.2011
@janslore the celebrity, abartma, ritmler sıradan biraz.
hangi albümün en iyi albümleri olduğu tartışılabilir de slayer’la anca üniversitede tanışabilmek talihsiz bir durummuş cidden :) yatağın üstüne çıkıp air guitar çalıp tepinecek yaşları aşmış oluyorsun. nasıl olurdu acaba, kafamda canlandıramayacağım bir durum :)
28.03.2010
@Ufuk, kötü bi şey evet. Lisede son seneye kadar metal dinleyen hiç kimse yoktu benden başka, o yüzden hep “bir şekilde” karşılaştım gruplarla. Slayer da baya geç oldu evet. Testament da aynı şekilde, onu da 98′de falan duydum ilk kez. Sonrası overdose zaten. :)
01.04.2010
@Ahmet Saraçoğlu, eyvallah bizim de halamızın oğlu max cavalera değil ama söz konusu olan da SLAYER be abi, nikaragualı power metal grubu değil ki :) (1 Nisan)
vey be hayatımda aldıgım ilk metal albümünün kapagını siteyi açar açmaz gorunce bi gerip oldum lan…o degilde benimde dinledigim ilk slayer albümüdür ama ben en çok reign in blood ı severim tabi ama south of heaven ı ilk dinleyişimde aklım basımdan ucmuş yeni metalci narin bedenim şöyle bi sarsılmıştı he heh
Bu albümdeki şarkı sıralamasında tek sayıya tekabül eden şarkıları daha çok seviyorum. Yani 1-3-5-7-9 nolu track’ler. Özellikle Mandatory Suicide ve Read Between The Lies en sevdiğim 5 Slayer şarkısı arasında. Yine de Reign In Blood derim :)
reign in blood yağdırır, kırmızıya boyar.
yaza hazırlık
an itibariyle bu albümü edindim dave sen insan mısınslayer çok yaşa
ilk slayer albümümdür…göz nurudur. alın teridir. boyun ağrısıdır.
Bu albüm bence seasons in the abyss le beraber en iyi slayer albümüdür. Davullar ve ritm gitar gerçekten enfestir. Müthiş ataklar barındırmasına rağmen en iyi davul performansı dedirtirmi ? Bana göre dedirtmez.(en iyi davul performansları için bkz. Individual Thou… ve Symbolic). Yanlış anlaşılma olmasın Lombardo’ya bok atmıyorum (zaten o adama bok atmak için adımın neil peart yada ne biliyim george kollias falan olması lazım :D ) fakat gerçekten de silent scream en iyi davullu şarkı seçilcek kadar iyi davullar barındırıyormu ? Bence barındırmıyor.
B.E.S.T. Slayer album to date..
oh be en sonunda. çocuğu koyup Reign In Blood’ı geçmeyi başardı albüm, helal :) :)
yaşasın hakikat..
Slayer’ın en sağlam işi. 9′u çaktım gitti.
bu albümü yıllar sonra dinlerken bir kez daha anladım ki dünyada en hardcore fanlara sahip grup slayerdır aga
hiç beklemediğiniz bir anda, barda cafede bir slayer şarkısına denk gelip de slayeeeer diye çığlık atma isteğinin oluşmaması imkansız, içinde dinlerken sıkıldığım bi iki şarkı olsa da candır külttür, beğenmeyen de sümbüldür
hele şu Ghosts Of War var ya Ghosts Of War, hatebreed coverı da olağanüstü gaz slayeeeeeeeeeeeeeeer..
Seasons in the abyss ile ikinciliği paylaşan bir albüm dönem dönem south of heaven ı daha üstün tutarım davul partisyonlarından ötürü ama sanırım ikisi de eşit güzellikte albümler(en sevdiğim slayer albümü show no mercy dir bu arada)
Böyle bir davul albümünde en sıradan davulların title track’te olması ironik.
Slayer’ın ergenlikten çıktığı albüm.
Slayer’ın en iyi 2 albümünden biri (Diğeri S.I.T.A. tabiki)
South of heaven,silent scream ikilisine bayılıyorum
dissident aggressor’daki vokaller hariç efsane bir albüm,kusursuz.
Albüm çıkalı neredeyse 30 sene oldu ama bu albümdeki Lombardo performansından aldığım zevki başka hiçbi albümde bulamadım bi metal albümündeki en iyi davul performansı budur bence. En teknik değildir belki ama en iyisi bence. Ghosts of War’un 3.10′da ki kısmı güzel bi örnek Lombardo öyle güzel dolduruyor ki ataklarıyla şarkıları bu kadar olur.
Neyse en iyi Slaayerr! albümü de budur zaten.
1 sene önce aynı amaçla buradaymışım şimdi yine bu albümün gazıyla diyorum ki Slayer’ın en iyi albümü bu. Lombardo’nun en iyi atakları, Araya’nın en içli vokalleri, Hanneman’ın en iyi riffleri bu albümde. Aksini iddia eden titresin ve kendine gelsin! Yok arkadaş böyle bir albüm, neresini anlatmaya çalışayım bilemiyorum.. Diğer Slayer albümlerine bundan daha iyi diyeceğine 5 kutsal kitabı yırt daha iyi.. İsmini söylemeden önce bile salavat getirilmesi, dinlemeden önce 1 dakikalık saygı duruşuna geçilmesi lazım..
Seasons in the abyss 10/10
South of heaven 9/10
Reign in blood 8.5/10 (angel of death ve raining blood hatrına)
Reign in blood gibi bir şeyden (tanım bulamamak) 2 yıl sonra ondan bile daha iyi bir albüm yapmak hayvanlıktır. Bence de en iyi Slayer albümü. Günümüzde bir grup şunun yarısı kadar bir albüm yapsa sene sonu listeleri falan kalmaz.
90′lar metaline en çok yön veren albümlerden biri. Hazır sitede kritiği yayımlanmışken diyeyim. Bolt Thrower canım ciğerim ama her Mandatory Suicide dinlediğimde, “Abi resmen bütün Bolt Thrower diskografisi bu parçadan araklanmış.” demekten kendimi alamıyorum.
İnfial yaratır mıyım bilmiyorum ama Slayer konusunda ilk göz ağrım olduğu için South of Heaven’ı Slayer’ın diğer tüm işlerinin toplamından daha çok seviyorum. Evet, RiB ve SitA de dâhil.
02.03.2024
@Ahmet Saraçoğlu, asıl infial yaratma yorumu geliyor, bence en iyi slayer albümü Christ Illusion. Sonra Reign in Blood. Hayırlı forumlar şimdiden.
02.03.2024
@A.Karayazı, bence çok iyi ama en iyisi o değil. Flesh Storm ve Jihad’ın köpeğiyim.
02.03.2024
@Ahmet Saraçoğlu, Bir infial da benden, Jihad gelmiş geçmiş en iyi 3 Slayer şarkısından biridir
02.03.2024
@Ahmet Saraçoğlu, zaten çoğu dinleyici için elbette en iyi değil, çok normal. Ama ben tüm albüme deliriyorum. Konu slayer olunca her türlü olumlu olumsuz yoruma açık. İlk 3 parçaya selam olsun.
02.03.2024
@A.Karayazı, aklıma gelmişken, ‘Skeleton Christ’ ı övemez miyiz? Sadece ben aşırı seviyor olamam diye umuyorum.
02.03.2024
@A.Karayazı, ben de çok severim. İlk 1,5 dakikası durağan gittikten sonra birden kopması çok gaz.
02.03.2024
@Ahmet Saraçoğlu, you’re goddamn right ;)
03.03.2024
@A.Karayazı, RIB en az dinlediğim Slayer albümlerinden biri malum ilk ve son şarkı dışında. Seasons en iyi albümleri, hemen arkasından Divine Intervention ve Christ Illusion sonra da South of Heaven geliyor. Catatonic en iyi Slayer şarkılarından biri.
03.03.2024
@eatthegun, Hallowed Point’in 2.14′te başlayan kısmı hayatımda duyduğum en iyi şeylerden biri
03.03.2024
@Ahmet Saraçoğlu, Ben de son yaptığım Slayer koşusunda ve şarkı eşliklerimde Dead Skin Mask’ın en iyi Slayer şarkısı olduğu kanısına vardım.
Ghosts Of War‘un girişine tapıyorum. Biranın bereketini kaçırıyor amına kodumun şarkısı.
04.09.2024
@P L A G U E, ben de bazen sporda orijinalini ve Hatebreed cover’ını arka arkaya dizip 3-4 tur döndürüyorum. Bomba oluyor.