Sevgili Mikael,

Umarız iyisindir. Hacı şimdi şöyle bi olay var, şu yeni çıkan God of War oyunu için bi şeyler yapalım diyoruz, biliyosun Warner Bros bizi satın aldığından beri böyle daha bi atakan olduk, cevval olduk, Sony’nin de desteğiyle oyun için bir EP çıkaralım dedik. Dijital bi EP olacak, oyunu satın alanlar oyundaki kod sayesinde şarkıları internetten indirebilecek falan filan. Senden isteğimiz, bir adet şarkı yazıp kaydedip bize yollaman. Biliyosun kontratınızda var böyle şeyler, yapmakla yükümlüsünüz, ne kadar çabuk o kadar iyi.

Roadrunner Records

Eminim can sıkıcı bir şeydir bu. Durduk yere, peçeteye yazılmış gibi istek şarkı talebinde bulunulması ve senin de aklında yokken, sırf başkalarının isteğiyle bir şarkı yazman. Sıkıcı bir şey belli.

Dünyanın en çok satacak oyunlarından biri olan God of War III için, Sony ve Roadrunner Records ortaklığıyla bir dijital EP hazırlandı kimilerinizin bildiği gibi. “God of War: Blood & Metal” adlı bu ürün, Roadrunner Records’a bağlı altı adet popüler veya yakında popülerleşeceği belli grubun, sırf bu iş için hazırlanmış parçalarından oluşuyor.

Kısa kısa inceleyelim.

Çıkardıkları ilk iki albümle metalcore’un günümüzdeki halinde büyük payı olan KILLSWITCH ENGAGE’in My Obsession adlı parçasıyla açılıyor EP.

Sevdiğim, dinlediğim bir grup değildir, ancak yaptıkları tür konusundaki tecrübelerinden olsa gerek, EP’nin iyilerinden biri olarak göze çarpıyorlar. Yine de bence gayet vasat bir şarkı.

Sonra TRIVIUM geliyor. “Ascendancy”yi ilk dinlediğimde “Bu grup çok büyüyecek, yakın zamanın adı en çok anılan gruplardan biri olacak” demiştim. Bence kimi yanlış kariyer adımları sebebiyle düşündüğüm kadar büyümedilerse de, özellikle Amerika’nın en “sıcak” gruplarından biri oldukları da kesin. Gelecekte illâ ki daha çok büyüyecekler.

“Bu şarkı TRIVIUM’un yeni yüzünü yansıtıyor” dedikleri parçaları Shattering the Skies Above, sanırım grubun yazdığı en kötü parçalardan biri. Akılda kalıcılığı olmayan rifler, gereksiz bir nakarat, yeni davulcunun tekniğini sergilediği bir davul kullanımı ve son albüm “Shogun”daki hiçbir parçayla boy ölçüşemeyecek bir düzenleme.

Sonra DREAM THEATER geliyor. Of ki ne of. Tamam anlıyorum, şarkı yazmak sizin için çocuk oyuncağı, manyak yetenekli olduğunuz için isteseniz bir günde bile yeni bir şarkı yazabilirsiniz, ama yedi buçuk dakikalık bir şarkı yapıp içine müzikalite anlamında bir tane bile hoş şey koyamaz mısınız?

Hakikaten, bu kadar uzun bir zaman boyunca arka arkaya çalınan, birbirlerine bağlanma amacı güdülmemiş ve elli kere dinleseniz bile sizde en ufak bir duygu kırınıtısı uyandırmayacak bir parçayı nasıl yazmışlar hayret ediyorum. Bayağı bildiğin nota çöplüğü. Ha bir de Raw Dog, “God (of) War”un tersten yazılışı evet çok ilginç olmuş.

Sonra karşımıza TAKING DAWN adlı hard rock grubu çıkıyor. This is Madness adlı parçaları, isminden şarkı sözlerine kadar 300 filmi için yazılmış.

Korkunç kötü şarkı sözlerini duymazdan gelirseniz, kendi türü için ortalama, kötü olmayan bir parça. Ancak kimi yerleri (“uh uh” kısımları) de son derece rahatsız edici.

Ardından OPETH’e geliyoruz. Normal, çok öne çıkarlığı olmayan bir parça Throat of Winter.

Son kısmındaki Latin rüzgarından hiç hoşlanmadığım için oraya geldiğinde şarkıyı kapatıyorum, ama onun haricinde atıyorum bir “Watershed”e bonus şarkı falan olabilecek türde, ilerde adı anılmayacak, ancak rahatsız da etmeyen bir OPETH, daha doğrusu Mikael Akerfeldt şarkısı.

Son sırada da yepyeni grup MUTINY WITHIN var. Bu grup hakkında şu an bir şey demeyeceğim, zira yeni albümleri hakkında söyleyeceğim çok şey var, birkaç güne buralarda olur o da.

Şarkıya gelince, grubun kendi albümündeki şarkıların yanında gayet sıradan, grubu hiç yansıtmayan, silik bir şarkı. Bu şarkıyı dinleyip de grup hakkında karar vermeyin.

Evet bitti. Siparişle yazıldıkları için, şarkılardan fazla bir beklenti olmamalı elbet, sonuçta ne bulunan bir ilhamla, gazla yazılmışlar, ne de yazan kişilerin buldukları güzel şeyleri albümlerine kullanmaktansa buraya harcamışlıkları var. İkisi dışında zaten ismini duyurmaya, bir şeyler kanıtlamaya da ihtiyacı olmayan gruplar, o nedenle ne çıktıysa kastırmadan yazmışlar.

Oyunu gördüm, görsel olarak enfes bir şey ve Türkiye tarihinin en çok satan orijinal oyunu olacak da deniyor. Dünyada da manyaklar gibi satacak ve sayısız ödül alacak. EP için diyeceğim ise, Roadrunner’ın bu nasiplenme çabası fikir olarak hoş, ancak içerik olarak biraz zayıf bir şekilde sonuçlanmış. Belki grupları oyunun konseptine ilişkin bir şey yazmaya itebilselerdi, ortaya daha derli toplu bir şey çıkardı; ama şu haliyle sadece amacını gerçekleştiriyor, Roadrunner ve gruplarının adını daha çok insanın duymasının sağlıyor.