Birilerinin yaptığı bir şeyi çok utanç verici bulup onlar adına utandığınız olmuştur mutlaka. Bir yetenek yarışması, televizyondaki bir program, bir stand up gösterisi ya da o tarz bir şey olabilir. İzlediğiniz kişi yaptığı şeyin ne denli küçük düşürücü olduğunun o kadar farkında değildir ki, rahatsız olur kanalı değiştirirsiniz, sahnedeki insanın gözünün içine bakamazsınız. Dalga geçilemeyecek kadar kötü olmak budur herhalde. Şu an karşımızdaki durum neyse ki o derece ileri bir safha değilse de, ortada kendi adıma bir gerçek olduğu kesin: “SYNTHPHONIA SUPREMA – Synthphony 001″… Hayatımda dinlediğim en kötü albüm.

Büyük kısmınızın albümü dinlemediğini var sayarak, kanıt gösterebileceğim tek referansların sayfadaki videolar olduğunu söyleyebilirim. Eğer ayıracak birkaç dakikanız varsa, aşağıdaki iki şarkıyı dinleyebilir, neden bahsettiğimi daha iyi anlayabilirsiniz. Özellikle ilk videodaki Synth Metal, sıkkın anlarıma ilaç olmuş, 2.42′de giren giren akıllara zarar nakaratını bağıra bağıra söylemekten nefis bir zevk aldığım nadide bir sanat eseri.

SYNTHPHONIA SUPREMA İtalya’dan gelen ve Synth Metal adı altında bol klavyeli bir power metal yapan bir topluluk. İmajına ve görselliğine çok önem veren grup, iş müziğe geldiğindeyse akıl almaz düzeyde saçmalıyor. Grubun vokalisti Matkracker, RHAPSODY‘den bildiğimiz Fabio Lione’nin tam bir kopyası. Onu ilham almaktan öte, onun gibi olmaya çalışıyor. Üstelik Shield Saviour’da da görüleceği üzere evlere şenlik bir aksanı var. Şarkı sözlerine ise girmek istemiyorum, çünkü: “We fight for Synth Metal… Synth Metal! Tomorrow is today!”

Dany All adlı klavyeci ve efektçi arkadaş, sanırım grubun lideri konumunda ki tüm şarkılara aklına ne gelirse eklemiş, her parçayı bulduğu gerçekten kötü melodilerle doldurmuş. Bununla da kalmayan Dany All, kayıt sonrasına da el atarak zaten facia olan vokallerin üstüne de anlamsız efektler ekleyerek kabusumuzu daha derinlere taşımış. Hani şu Cher’in “Believe” şarkısında sürekli kullanılan ve vokali “eaouuu” diye yavşatan dangoz efektten söz ediyorum.

Davulcuya bakalım desek, o da başka bir dünya. Korkunç trampet tonu yetmiyormuş gibi müziğin gaza geldiği yerlerde twin pedal’a geçmeyişi ve adı altında anıldıkları power metalin bu en klasik yanını yansıtmayışları bile onları daha yavan, daha tatsız yapmaya yetiyor.

Her neyse. Bunlar hep minimal sorunlar aslında. Asıl sorun grubun her anlamda berbat olan bu müziği hiçbir ironik yaklaşım gütmeden, kendilerinin ve türün ciks özelliklerine az da olsa dokundurma amacı dahi taşımadan gayet ciddi bir şekilde icra etmesi ve tüm bunların güzel olduğu düşünülerek yapılmış olması. Bir grup bu kadar mı kötü ve yanlış seçimler yapar, hoşunuza gider gibi olan takip eden üç notanın dördüncüsü bu kadar mı alakasız seçilip de her şeyi berbat eder. Of ki ne of.

Şahsen power metale ya da metalde senfonik öğelere karşı önyargısı olmayan bir kişiyim. Köpeği olduğum, dinlemeye doyamadığım power metal grupları da var, ancak çoğumuzun bildiği gibi metalin en kendini tekrarlayan, en ortalama devam eden türlerinden biri de power metal. Gelişmek ve yenilik yapmak adına pek bir şey yapmayan grupların büyük çoğunluk olduğu bu türde, SYNTHPONIA SUPREMA’nın türe getirmeye çalıştığı klavye oyunları ve her yere sıkıştırılmaya çalışılan bin türlü efekt fikri, gerçekten de işe yaramıyor; en azından bu örnekte.

İnanması güç kötülükte şarkılar var albümde. Öne çıkarılan nakaratlar, melodiler, tüm düzenlemeler, nasıl bu kadar zevksiz olabilir anlamıyorum. Zayıf da değil bakın, sadece kötü ve rahatsız edici. İşte bu bana şaşırtıcı ve enteresan geliyor. Grupta dört kişi var, artı bunun stüdyosu, grup elemanlarının arkadaşları vesairesi var. Nasıl oluyor da bu kadar fazla kötü fikir bir araya getirilebiliyor, gelse bile neden birisi buna bir dur demiyor, hakikaten tuhaf. Buradaki iki şarkı fazla gelmeyebilir, ancak albümde bunlar gibi daha bir sürü şarkı var. Yukardaki Synth Metal adlı şarkıyı kötü mü buldunuz? Albümde klip çekilmeye değer bulunmayan dokuz şarkı daha var.

Uzatmayalım, grup bu “Synthphonia 001″dan beri albüm çıkarmadı, neyse ki insaflı insanlarmış, ancak halen İtalya içinde konserler vermeyi sürdürüyorlar. Bu da tehlikenin henüz geçmediğinin bir göstergesi. Öyle ya da böyle bu albüm bir bütün halinde hayatımda dinlediğim en kötü metal albümü. Arada buna yaklaşanlar çıksa da sağ olsun Synth Metal’in nakaratı her daim imdadıma yetişiyor.

Albüme sıfır ya da bir vermemin pek bir önemi yok ama vereyim yine de, bu kadar kötü seçimlerin bir şekilde kaydedilip piyasaya sürülebilmiş olmasından dolayı bile yüksek puan veresim geldi yeminlen.