Varg Vikernes, kendisinden fazla haber alamadığımız dönemlerde bile yaratıcılığı ve düşünce dünyası körelmeyen bir isim. Klasik Norveç black metal sahnesinin ayrılmaz parçası haline gelen Burzum albümlerinden Filosofem ise Vikernes’in müzikal kariyeri ve söz konusu ekolün oluşumunda kuşkusuz bir mihenk taşı niteliğinde.
18 yaşında Norveç’teki metal müzik ortamına biraz da sayın Abbath (Immortal) sayesinde dahil olan Vikernes, büyük ölçüde siyasi ve manevi düşünceleri ekseninde ürettiği albümleri sayesinde az zamanda çok yol katetmiş bir şahıs.
1993′te berbat ötesi bir ekipman ile kaydedilen ve 1996′da yayınlanan Filosofem, Vikernes’in malum eylemleri sonrasında hapse girmesinden evvel yayınladığı son albüm. Aynı zamanda elektro gitar kullandığı son albüm olma özelliği taşıyor, yine siyasi görüşlerinden ötürü elektro gitar kullanmayacağı yönünde açıklamaları bulunmakta. Ambiyans kavramını black metal ile bir hayli içli dışlı hale getiren öncülerden olduğunu da söyleyebiliriz, nitekim içerisinde çoğunlukla kirli beyaz ile siyah arasında dalgalanan türden hisler bulunabilecek gerçek bir duygu fırtınası.
Prodüksiyonlardan bahsederken yeri geldiğinde sıklıkla tercih edilen ifadelerden olan “leş”, bu albümü en iyi tanımlayan sıfatların başında geliyor. En kalitesiz ve az özellikli ekipman kullanımı Vikernes’in övündüğü bir husus. Ki muhtemelen günümüz şartlarında ve daha makul bir enstrümantasyonla kaydedilseydi muhtemelen bu derece fenomenleşemezdi.
Tiz ötesi gitar ve boğuk ötesi davul, o uzaklardan esen rüzgarın kanattığı dudakların arasından çıkıyormuş gibi gelen vokal, Filosofem’in isminin ağırlığını kendince dolduran Vikernes’in absürd bir başarısı. Şahsi favorim 3. parça olmakla beraber, Burzum (Dunkelheit) pek tabii ki albümün parlayan rünü.
Müzik zevki yıllar içerisinde dönüşüme uğrayan, başka yönlere kayan çoğu kişiyi hala aynı melankoliye gark ettiğinden eminim. Histerik bir hız ve o dönemde çok da popüler olduğunu zannetmediğim “deneysel” kavramını dolduran ağırlık ve kakafoniyle bezenmiş parçalar arasında izah etmesi zor bir uyum olduğunu düşünüyorum.
Tekrarlayan bir düzlemde ilerliyormuş gibi gelse de, parçaların aslında o kadar basit bir yapıya sahip olmadığı gerçeği zamanla (!) farkedilen bir şey. Hatta şu an dinlerken derinliklerinde hala yeni bir şeyler buluyorum. Bu çapraşık senfoniyi bestelerken, bestelerinin gerisinde yatan ve çocuklukla olgunluk arasında iki adım ileri bir adım geri giden düşünsel evrimini yaşarken bu kadar ünlü olacağını biliyor muydu acaba…
Kitapları, müziği, olaylı yaşamıyla güncelliğini her daim koruyan ve tüm bunlarla nicelerinin kavga konusu olan Burzum, ölümüne başarılı pazarlaması ve kendine has kalitesiyle unutulmayacak bir marka. Takdir edersiniz ki eski albümleri yorumlamak oldukça zor bir eylem. Fakat Filosofem’in notlandırmaya “cüret edilmemesi” gereken bir klasik mertebesine eriştiğini henüz düşünmüyorum.
Bilinçli şekilde teknolojiden sakınarak kaydedilen albümü hem bu hususta anakronizm hatasına düşmeden, hem de bünyesindeki yaratım ve hisse hakkını vererek notlandırmış olmayı umuyorum. Gereğinin yapılmasını saygılarımla…
Şarkılar 01. Burzum
02. Jesu Død
03. Beholding the Daughters of the Firmament
04. Decrepitude I
05. Rundtgåing Av Den Transcendentale Egenhetens Støtte
06. Decrepitude II
Sanki bir çalgı çalmaya çalışıyor gibi değil de daha ziyade “indirecem şimdi o U harfini ordan” gazına gelip tüf-tüf le onu vurmaya çalışıyor gibi teyze. Ya da benim hayalgücüm var. Ya da o harbiden tüf-tüfmüş, ben baştan yanlış anlamışım.
Ha, Filosefem..Evet güzel albüm. Ben en çok Jesu Død parçasını seviyorum albümde. 5. parça (yukardan c/p yapmaya bile üşeneceğim kadar uzun ve saçma isimli şarkı, ki şarkının kendisi de saçma zaten..) da o bahsedilen “deneysellik” olayının suyunun çıktığı an bence, ama dinliyor muyum, dinliyorum..8,5 veremediğim için 9 verdim. Ok by.
Kökeni 10. yüzyıla dayanan näverlur adlı İsveç çalgısıymış bu. Huş ağacından (o neyse) yapılıyomuş. Tablonun adı da Op under Fjeldet toner en Lur (Up in the hills a clarion call rings out) imiş.
Çizen ressamın bir sürü başka tablosu da şuradaymış.
hvis lyset tar oss 1 filosofem 2…bu 2 albüm o zamanlarda varg vikernes in nasıl bir ruh hali içerisinde olduğunun en büyük kanıtlarıdır.aske,burzum yada det som engang var albümleride hastalıklıdır fakat hvis lyset tar oss ve filosofem kesinlikle bambaşkadır burzum diskografisinde…bence bu 2 albümün en önemli özelliği şarkıları tek tek değil de albümleri bir bütün olarak dinlediğinizde yarattığı hipnotize etkisidir.bozuk saç kurutma makinesi kıvamındaki gitar tonları ve deneysel vokalleri ile filosofem burzum diskografisindeki en ilginç ve bir o kadar karanlık albüm olmuştur…
Kapaktaki tablo Theodor Kittelsen’e aittir. Hvis Lyset Tar Oss’un kapağı da Kittelsen’in yapıtlarından biridir. Sanat tarihinde pek yeri yoktur ama yaşadığı dönemde Norveç’te bayağı saygı gören bir ressamdır. Ayrıca milliyetçidir, ki Varg Bey’in albüm kapaklarını süslemesinin en önemli sebebi de budur.
ahmet abi’nin dediklerine aynen katılıyorum…Dauði Baldrs in ikinci bi kapağı var sanırım 2005 te çıkan versiyonu belki yanlış hatırlıyorum hangisi önce hangisi sonra tam kestiremedim ama kapakta elemanın biri elindeki çivili sopa ile yığmış oraya bi kaç kişiyi:)o kapak benim acayip hoşuma gider…bu arada Belus albümünde Burzum logosu malesef değişmiş açıkcası hiç hoşlanmadım bu yeni Burzum yazısından:(:(:(Belus albümünün kapağı bana feci şekilde Empyrium – Where at Night the Wood Grouse Plays albünün kapağını anımsattı…o kapak yeni şarkılara olan merakımı 10000000000 kat daha arttırdı bakalım bizi yeni albümde ne bekliyo…
Şöyle bir enstrümana denk geldim, fujara denen enstrümanın bir çeşidi oluyormuş: http://tinyurl.com/yaepqoa
Naverlur yalanmış dedim, gerçi tabii ki önemli olan çıkardığı ses.
varg’ı saldılar geçende. zaten bi kere kaçmıştı hapisten, yakalayıp geri tıkmışlardı. her albümünde rezalet prodüksüyon yapmayı başaran varg’ın hapis albümleri ise artık komikti bence. black metal’e hiç ısınamadım ben. hep “death çalamayan adamlar black metal grubu kurarlar” diye bir inancın takipçisi oldum.
ama bir albüm varsa black metal’de o da bu albümdür. keşke adam gibi bir prodüksiyonla tekrar yayınlansa.
mayhem den ibne maniac bile en iyi black albümü olarak tanımlamış bunu eeeeeeeeeeeeeeeeeeee bize söz düşmez eurynimous a bi sorsakmı acaba doğruya varg şişledi onu ama şaka maka DUNKELHEİT DÜNYANIN EN İYİ BLACK ŞARKISIDIR
Yaşlı, soğuk gözler; yaşlı gözler; çayırda; çak yeşil…
Varlığın yükünü taşıyordu. İlk ve tek için; ilk ve tek için.
Işıktan kaçıyor. Belki sana verir şersiz hayatı.
O sana verecek tüm sonsuzluğu.
Gece oldukça güzel.(Daha fazla güne ihtiyacımız var…)”
-Burzum; Gebrechlichkeit I
BURZUM MÜZİĞİ
(Spiritual Black Metal)
Burzum Müziği, tüm hayatı çevreleyen zayıflığın karşısında bir savaşçı gibidir sanki. Ağırlığı, karamsarlığı, antikliği ve tüm gücüyle Burzum Müziği, güçlünün egemenliğine ve değerlerine hasret bir müziktir. Melodileri itibariyle ruhun bir anlığına çığlığa ve gölgesine kavuşmasını simgeler. Haklılığını bu yönde ispatlamaya çalışan bir huzursuzluğu vardır. Kesinlikle içe dönük bir psikolojiyi barındırmaktan uzaktır, metal müziğin isyankâr, yıkıcı, köklerinden kopmamış, farklı olarak kendi içinde istikrarlı bir inatçılığa ve ısrar yeteneğine sahiptir.
Burzum Müziği, çığlıkların tarihidir. İçerdiği kaygılarla bir insanlık düşmanı ve yok edici bir tanrı gibidir. Sesler ve melodiler, Burzum Müziğin de çok şeyi hatırlatır: unutulan değerler, eski savaşlar, antik kaygılar, doğaya dönüş, doğal olana açlık ve büyülü şeyler… Bu sayılanlar hemen hemen Burzum Müziğinin tüm ana temasını oluşturur diyebiliriz.
Burzum Müziği, kurbanın değil; katilin müziğidir. Bu yüzden kendini beğenmiş ve kendine fazlasıyla güvenen bir duyguyu içerir.
Öldürmenin ve yeniden doğmanın sembolüdür; Burzum Müziği. Eskiye dönüşün isteği ve arzusudur. Karanlık ve paslanmış bir tarihi gün yüzüne çıkarma iradesidir. Hiç söylenememiş şeylerin ve saklananların sesidir.
Ben ruhaniyim
Ve yavaşça sürüklenen
Belirsizin içinde
Ruhla soğuk rüzgârlarla
El değmemiş wintery ovaları yalan
Şartlarıma dayanırım
Görülmemiş yıldızlara doğru
Bir arayış
Bilgi için
İçinde
Yıldızlara ait
Parlaklık
Yoğunlaşmış pis koku
Ben
Hayali bir küre gibiyim
Bir yüz sonra
Adamların yaşam süresi
Çözümlenmekte
Öğrenirim
Yakıp kül etmeyi
Küresi
Engin gücün
Ve
Ölümsüz olmak
Karanlık, nefret ve kış
Ben döndüğümde yeryüzünü yönetir
Savaş
Yarışların arasında
Bir amaca ulaşabilir
Kaos, nefret
-Burzum; My Journey To The Stars-
Burzum Müziği, gün yüzüne çıkan kötülüğün doğal hakkıdır. Doğanın emrettiği bir insan formuna özlemdir. Ruhun gücün tüm tapınaklardan çıktığı, özgürlüğüne kavuştuğu andır ve tekrar ait olduğu insana döndüğü tarihtir, özgür iradenin tüm sınırları aşarak yeniden kendine döndüğü andır. Kaderin ve tarihin kanlı dişlerindeki son insani kırıntının kurtarılmasıdır. Son bir hareket, son direniş, ayağa kalma, kendine gelme ve silkinme içgüdüsünün en doğal ve en vahşi halidir. Burzum Müziği, alacakaranlığın geceye döndüğü tek mecradır. Dünyasalın ve basit bir vücudun yapamayacağı kadar büyük şeylere gebedir.
Burzum Müziği, tarihsel kaygıların bir toplamıdır. İnsanüstü bir çabayla ördüğü melodileri kesinlikle müzikal bir sıra dışılığa sahiptir. Senfonik, saf, scream yapısıyla Norveç Black Metal içindeki özgünlüğünü ispatlamıştır. Burzum Müziği, unutturulan bir geçmişi anmaktan çekinmez ve bunu içeriğine yansıtmaktan da geri kalmaz. Çünkü o genlerine işlenen Pagan isteklerini ve içgüdülerini çok iyi bilir.
Felsefesi itibariyle Nihilizm, Neo-Nazi ve Pagan bir tavırla müziğini besleyen Burzum, tüm var oluşunu Paganizm ve Satanizm bağlantısına ayırmış belki de ilk gruplardandır. Şarkı sözlerinin kesinlikle etkileyici bir ruhani havası vardır. Bunu aşağıdaki şarkı sözlerinde bariz şekilde hissedebiliriz.
Gözlerim kapalı göremem
Senin ümitsizliğin net olmasına rağmen
Uzağa sürüklenirim,çok uzağa
O yerlerden ki,sen bulmaya çalıştın
Senin cehennemin için çabalamama rağmen
Benden önce kapıları kaparsın
Senin hayatın doğruve ben
Senin cennetini izlemek içinim
Âşık olamam
Aşk onlar için
Gökyüzüne sahip olmak için
Cennet
Neden bu dünyaya geldim?
Kederle, neden bu gerçek?
Nerde benim kurban eden hançerim?
Bir gün cehennemin kapılarını açacağım…
-Burzum; Key To The Gate-
Burzum Müziği, tekrar edecek olursak tek kelimeyle etkileyicidir, özgündür, sanatsaldır ve sürekli çağrılarda hatta telkinlerde bulunur. Tüm kaygılarına baktığımız zaman bu bir proje gibidir aslında. Sanki belli bir gruba ya da zümreye yapılan, belirli bir felsefeye ait bir müzik gibidir, Elitist yapısı da bu özelliğinden kaynaklanmaktadır. Daha çok bir proje gibi hayata atılan Burzum Müziği ve tasarladıkları, bu bağlamda günümüz metal müzik anlayışının dışında varlığını sürdürmektedir. Çünkü hayata yaklaşım tarzıyla ve sunduklarıyla Burzum Müziği, daha çok kişisel bir tasavvuru simgelemekle birlikte, gücünü bu biricikliğinden almaktadır.
Düşünsel yapısıyla, savunduğu dünya tasarımıyla sıradan insanlar tarafından tam bir ucube sayılabilir ama özü itibariyle Burzum Müziği tam bir Hayat-Dünya-İnsan (değerler üçgenini) içine sindirmiş sivil bir projedir. İnsan ve doğanın o mükemmel birlikteliğini farklı bir dille anlatmanın yalnızlığı içindedir. Bu bir seçimdir ve bu seçim, bir sıra dışılığı, hatta bu yüzden de bir dışlanmışlığı beraberinde getirir. Kısaca, Burzum Projesi sadece bir müzik grubu değildir, o popüler bir metal müzik anlayışından kesinlikle uzaktır. Burzum Müziği, bu farklı fiziğiyle yaratıcı ve eleştirel bir müzikal kaygılar toplamıdır.
Burzum Müziği, maddenin ötesinde, muhteşem bir atmosfer sunar bizlere. Doğanın ince ruhunu ve seslerini, dinleyicilere hissettirebilir, yaşattırabilir, duyurabilir. Aşağıdaki şarkı sözlerinden fark edeceğiniz üzere Burzum Müziği, gerçekten de saf olanın önünde eğilmekle kalmıyordu; kesinlikle unutulmaması gerekenleri hatta bunun için gerekli olan uyarıları da bize eksiksiz müziğiyle başarılı bir şekilde sunuyordu. Burzum Müziği’nin en kutsal mesajı da tam olarak buydu;
Gökyüzündeki ateş söndürüldü
Mavi sular artık ağlamayacak
Ağaçların dansı durdu
Soğuk rüzgârların getirdiği taze hava artık yok.
Yağmur gökyüzünden damlamayı durdurdu.
Hala neredeyse ölü bir çocuğun damarlarından damlıyor.
Önce nefret, önce soğuk vardı.
Şimdi sadece sunağıyla birlikte karanlık bir mezar taşı var.
Sunak bir yatak gibi hizmet ediyor.
Ebedi uyuyuşun bir yatağı.
İnsanoğlunun uykusundaki rüyalar, avuntunun hayalleridir.
Cehennemin dışında bir kapı, hükümsüz ölümün içinde
Henüz rahatsız edilmedi.
İnsanoğlu uyuyor.
Ve bir gün, mezarlar kilitlenmiş olacak mı?
Ve ruh kendi dünyasına geri dönmeli.
Fakat şu an kayıp, unutulmuş, üzgün bir ruh olarak
Lanetli… Akıldan çıkmayan… Sonsuz…
-Burzum; A Lost Forgotten Sad Spirit-
Burzum Müziği, tüm aydınlanma projesine, moderniteye ve tüm yeni olana karşıydı. Bunu hemen hemen tüm şarkılarında yinelemekten vazgeçmeyen Burzum, aslı itibariyle hala antik zamana hasret bir iradeyi sergiliyordu. Burzum Müziği, ormanların konuştuğuna, taşların bir amacı olduğuna, gökyüzünün hikâyesini bildiğine, karanlığın melodisini duyduğuna inanan bir müzikti. Bu yüzden ruhani olan her şeye büyük bir ilgiyle eğiliyordu.
Burzum Müziği, kaybolmuş, arayış içindeki bir ruhun acılarını çok iyi resmetmiş ve sırt çevrilmiş, olumsuzlanmış tüm isteklerin, içgüdülerin, arzuların resmini mükemmel şekilde çizmiştir. Bunu yaparken eski çağın yitmişliğinden, adı unutulan değerlerden güç almıştır. Bu yüzden yükü oldukça ağırdır. Sırtlandığı şey tarihlerin, savaşların, kıyımların, kavgaların ve kaosun içinde bulunan insanın yüküdür. Ruhun kurtuluşunu, yeni de değil eski de arayan bir canavarın öyküsüdür. İnsanın köklerine dönmesinin bir çığlığıdır. Sonuç olarak şunu söylemeliyim ki; Burzum Projesi, kendine dönüşün ve yeniden doğmanın bir diğer adıdır.
& —Açıklama: Bu yazıda Burzum Müziğinin hangi ruh halini öngördüğünü kendi dilimce anlatmaya çalıştım. Bunu yaparken, Burzum’un Türkçeye çevrilmiş şarkı sözlerinden, içerdiği kaygılardan, özlemlerinden, hayallerinden yararlandım.
Aslında müzik duygusal bir iklim gibidir; bu açıdan herkeste farklı duygular uyandırabilir. Böyle bakıldığında yazının bazı insanları tatmin etmemesi normal olacaktır. Çünkü bilindiği üzere Müzik fenomeni aslında birçok ruh halinin havada süzüldüğü bir atmosferdir. Bu yüzden yazıyı okuduktan sonra yazının yeterliliğinin bu kriterlere göre değerlendirilmesini isterim.
Son olarak; bana göre Burzum Müziği, tarihsel bir serüven gibidir, acı çeken ve dışlanmış ruhların müziğidir. Yazının kilit kaygısı bu cümle üzerine inşa edilmiştir diyebilirim.
Gebrechlichkeit 1 ve 2 + Rundgang Um Die Transzendentale Saule Der Singularitat’ı kendisinin bile bir daha dinlemediğini düşünüyorum. Ama bunları çıkartırsak kalanlar cidden epic eserler. Hatta rundgang’ı bir daha içinden bile söylememiştir.
@Deniz, Rundgang için katılıyorum ama Gebrechlichkeit’ın vokalli versyonu da epik aslında, o kadar da “bir daha dinlemeyecek” kadar yabana atılacak bir eser değil.
Sanılanın aksine mükemmelden çok ortalamaya yakın bir albümdür. yarısından çoğu fillerdır (bunda herkes birleşiyor) o zaman bu albüme 9-10 gibi puanlar vermek bence çok anlamsız. ben 6 verdim. jesus’ tod favorim.
@TAAKE, fiil demek istedi sanırım. Black metal müzik bilgim yok denecek kadar az olmakla ve Behemoth, cart curt grupların albümlerini dinlemekle beraber benim BM müzik tahayyülümü yansıtan şu ana kadarki ilk albüm oldu. Tek olacakmı göreceğiz.
@ben, evet öyle, açıkladığın için sağol. bu albüm kesinlikle öyledir. ilk 3 parça güzel, son 3 parça boş. O yüzden 9-10 falan vermek bayağı anlamsız bence.
şu ”kayıt bok gibi ilkel aletlerle çalmış muhahaha” diye eleştiren insanları anlamıyorum. bu bir black metal albümü. black metalinde amacı bok gibi kayıtla o saflığı ve o leş, uğursuz havayı vermek. bu yüzden prodüksiyonu iyi olan black metal albümlerine ısınamama nedenim budur bilemiyeceğim ama bu kasıtlı yapılan bi şey. yani black metali özgün bir tür yapan diğer basma kalıp metal türlerinden ayıran kayıt kalitesinin ‘dandikliğidir’. black metali black metal yapan yegane unsurlardan biridi de budur. aksi halde black metalin über züber modern ya da progresive gibi basmakalıp türlerden farkı kalmazdı. şu kayıt kalitesi götüm gibi tandanslı eleştirilerde kendi kendini çürütüyor bu bakımdan.
bunun yanında şu dunkelheit nası bi şarkıdır arkadaş. 10 yıl dinlesem sıkılmam. varg vikernes nası bi ruh haliyle yazmışsa bu şarkıyı yok böyle bi şey. sırf bu şarkı hatırına 10 verilir. ama varg dayı rundgang ı gereksiz uzatmış bence. aslen çok kaliteli bi beste olmasına rağmen yer yer sıkabiliyor. bu yüzden 1 puan kırdım. rundgang 25 değil de 10 dakika falan olsa gözümü kırpmadan 10 verirdim buna. bu arada filosofem burzum hissiyatını en iyi veren albümdür. duygu bakımından diğer burzum albümlerini sollar. ama müzikalite dersen belus ya da fallen özellikle fallen derim.
@Catana, Burzum’un kitlesi 11 yaşa kadar düşse de, bu müzikal bir başarısızlığı göstermez. Ha diğer, müzikal anlamda beğenmeyip; Burzum yaş kitlesinin düşük olmasından bahsediyorsan o başka.
Burzum müziği yalnızlıktır. Burzum müziği acıdır. Burzum müziği doğayla bütünleşmektir. Burzum müziği isyandır. Burzum dunkelheit dinlerken gözlerin yaşarması, War dinlerken headbang yapma isteğidir. Burzum müziği her şeydir.
Albümdeki bütün şarkılar neden almanca ki? Neden norveççe değil ?(sözlerde norveççe ya da ingilizce olan kısımlar da var ama şarkı isimlerinin hepsi almanca)
Az evvel albümü dinleyince, ilk dinlediğimdeki dehşeti, karanlığı, hazzı, yeryüzündeki her şeyden o an koparılışı tekrar hissettim. Galiba bir eserin ölümsüzlüğü böyle anlaşılıyor. Bu ve Hvis Lyset Tar Oss ölümsüz eserlerdir, dünya yok olduğunda bile bu şarkılar evrenin herhangi bir yerinde çalmaya, varlığını hissettirmeye devam edecek.
“Beholding the Daughters of the Firmament” bence albümün en muhteşem şarkısıdır.Kulaklığı takın ve bu kar fırtınasını andıran şarkının içinde kaybolun.üst üste yazılmış gitar riff’leri,melankoliyi farklı seviyelere çekiyor. normalde bm şarkıları dinlerken enstürmanları ayrıştırmayı sevmem çünkü vokali gitarı hepsini bütünlük içinde duyumsamak daha güzel, ama bu şarkıda üst üste yazılmış gitarları ayrıştırıp dinleyin,sanki daha farklı, daha önce farketmediğiniz bir ruh hali şarkının üzerine çöküyormuş gibi oluyor..
Uzaklaştırılmış ruhumun kenarında dinlediğimi hatırlıyorum, Rundtgåing av den transcendentale egenhetens støtte’yi. Buraların yakıcı güneşinin altında, bir vakit, geceyi çılgınca dilediğimi hiç hatırlamıyorum. Tüm sanat eylemleri belki de algılayıcıyla alakalı, sadece ve sadece. Çekilebilir tek gürültüydü sanki o öğlen zihnimde yaşadığım. Bir bazı şeyler olmalı, insanın çok derinde görmesi için. Gördüm mü şimdi bilmiyorum ama en yürek yakıcı nostaljilerdi kimisi…
@necrobutcher, Black metalin kendisi gibi yazarların ve okuyucuların algısı da epey evrildi ve gelişti tabii 10 yıl içerisinde. ZOR’da yazdıklarımız bile genelde bu minvaldeydi. Daha güncel bir üslupla yeni bir incelemenin yazılması hoş olabilir.
Bu albümün en iyisi kesinlikle 3. şarkı(beholding the daughters….)kıymeti yeterince bilinmemiş olduğunu düşünüyorum.
Burzum’un en iyi 3 şarkısı
1-Key to the Gates
2-Beholding the daughters of the firmament
3-En Ring til Aa Herske
Schönberg’in atonal müziği ve Ornette Coleman’ın Free Jazz aksiyonu ile beraber gelmiş geçmiş en anarşist, en (antimüzik) yaratım.
Müzik tarihinde bir dönüm noktası. Post-Apokaliptik dünyada Mozart değil, Filosofem dinlenecek. İnsanlar ancak o vakit değerini anlayabilir bu eşsiz sanat eserinin.
Ef-sa-ne. Black Metal dinlemeyi uzun bir süredir bıraktım artık çok az dinliyorum ama bu albümün yeri bende ap ayrı. Hem headbang yaptırıp hem gözleri dolduran acayip bir şey bu albüm. Yalnızlığın müziği, doğanın eşsiz güzelliği. Bir Dunkelheit, bir Jesus Tod, bir Rundgang var ki aman Allah’ım. Yalnız kritikteki notu düşük buldum, en az 9-9.5′u hak etmesi lazımdı. Not biraz düşük olmamış mı Güzide abla?
2004, subay-astsubay gazinosu.Ramazan ayı..
İftar saatini bekleyen rütbeliler ve yakınlarına beklerken sıkılmasınlar diye, ”kısık sesli şekilde yemek müziği aç” diyen komutanın emrine riayet ederek decke bağlı hoparlörlerden, o koca ana salona Rundtgåing Av Den Transcendentale Egenhetens Støtte’yi döndüre döndüre dinletmişliğim var..
İftarı bekleyenlerin yüzündeki huzursuzluk ya müziktendi ya da açlıktan :)
Loading ...
Norveç denince aklıma bu albümün kapağı gelir nedense. Bak biri desin, hemen gelecek.
17.07.2010
@Ahmet Saraçoğlu, norveç
Sanki bir çalgı çalmaya çalışıyor gibi değil de daha ziyade “indirecem şimdi o U harfini ordan” gazına gelip tüf-tüf le onu vurmaya çalışıyor gibi teyze. Ya da benim hayalgücüm var. Ya da o harbiden tüf-tüfmüş, ben baştan yanlış anlamışım.
Ha, Filosefem..Evet güzel albüm. Ben en çok Jesu Død parçasını seviyorum albümde. 5. parça (yukardan c/p yapmaya bile üşeneceğim kadar uzun ve saçma isimli şarkı, ki şarkının kendisi de saçma zaten..) da o bahsedilen “deneysellik” olayının suyunun çıktığı an bence, ama dinliyor muyum, dinliyorum..8,5 veremediğim için 9 verdim. Ok by.
21.05.2012
@Blakkheim, Te 2 yıl önce yazmış olduğun yorumda “düşürecem şimdi o U harfini” cümlesinde abartılı şekilde gülen biri var, bilginize.
ne ekmeği yendi bu albümünde be black metıl aleminde :)))
Albüm kapağındakinin Sûr’u üfleyen İsrafil olduğunu zannediyorum.
Kökeni 10. yüzyıla dayanan näverlur adlı İsveç çalgısıymış bu. Huş ağacından (o neyse) yapılıyomuş. Tablonun adı da Op under Fjeldet toner en Lur (Up in the hills a clarion call rings out) imiş.
Çizen ressamın bir sürü başka tablosu da şuradaymış.
hvis lyset tar oss 1 filosofem 2…bu 2 albüm o zamanlarda varg vikernes in nasıl bir ruh hali içerisinde olduğunun en büyük kanıtlarıdır.aske,burzum yada det som engang var albümleride hastalıklıdır fakat hvis lyset tar oss ve filosofem kesinlikle bambaşkadır burzum diskografisinde…bence bu 2 albümün en önemli özelliği şarkıları tek tek değil de albümleri bir bütün olarak dinlediğinizde yarattığı hipnotize etkisidir.bozuk saç kurutma makinesi kıvamındaki gitar tonları ve deneysel vokalleri ile filosofem burzum diskografisindeki en ilginç ve bir o kadar karanlık albüm olmuştur…
Dünyanın en orjinal tablo ismiymiş yannız. Bu tabloya bundan daha iyi bir isim bulunamazmış resmen.
Kapaktaki tablo Theodor Kittelsen’e aittir. Hvis Lyset Tar Oss’un kapağı da Kittelsen’in yapıtlarından biridir. Sanat tarihinde pek yeri yoktur ama yaşadığı dönemde Norveç’te bayağı saygı gören bir ressamdır. Ayrıca milliyetçidir, ki Varg Bey’in albüm kapaklarını süslemesinin en önemli sebebi de budur.
ayrıca Theodor Kittelsen’e ait bir diğer burzum albüm kapağı da Svarte Dauen isimli albümde mevcuttur ve harika bir kapaktır…
ahmet abi’nin dediklerine aynen katılıyorum…Dauði Baldrs in ikinci bi kapağı var sanırım 2005 te çıkan versiyonu belki yanlış hatırlıyorum hangisi önce hangisi sonra tam kestiremedim ama kapakta elemanın biri elindeki çivili sopa ile yığmış oraya bi kaç kişiyi:)o kapak benim acayip hoşuma gider…bu arada Belus albümünde Burzum logosu malesef değişmiş açıkcası hiç hoşlanmadım bu yeni Burzum yazısından:(:(:(Belus albümünün kapağı bana feci şekilde Empyrium – Where at Night the Wood Grouse Plays albünün kapağını anımsattı…o kapak yeni şarkılara olan merakımı 10000000000 kat daha arttırdı bakalım bizi yeni albümde ne bekliyo…
25.05.2011
@dead, o logo biraz opeth logosuna benziyor.
gelmiş geçmiş en kült metal albümlerinden biri ve kapağı da en iyi kapaklardan biridir gene.
Şöyle bir enstrümana denk geldim, fujara denen enstrümanın bir çeşidi oluyormuş: http://tinyurl.com/yaepqoa
Naverlur yalanmış dedim, gerçi tabii ki önemli olan çıkardığı ses.
http://www.mwausa.org/gallery/fila/617.jpg
siz siz olun isviçreye gitmeyin.
varg’ı saldılar geçende. zaten bi kere kaçmıştı hapisten, yakalayıp geri tıkmışlardı. her albümünde rezalet prodüksüyon yapmayı başaran varg’ın hapis albümleri ise artık komikti bence. black metal’e hiç ısınamadım ben. hep “death çalamayan adamlar black metal grubu kurarlar” diye bir inancın takipçisi oldum.
ama bir albüm varsa black metal’de o da bu albümdür. keşke adam gibi bir prodüksiyonla tekrar yayınlansa.
mayhem den ibne maniac bile en iyi black albümü olarak tanımlamış bunu eeeeeeeeeeeeeeeeeeee bize söz düşmez eurynimous a bi sorsakmı acaba doğruya varg şişledi onu ama şaka maka DUNKELHEİT DÜNYANIN EN İYİ BLACK ŞARKISIDIR
Yaşlı, soğuk gözler; yaşlı gözler; çayırda; çak yeşil…
Varlığın yükünü taşıyordu. İlk ve tek için; ilk ve tek için.
Işıktan kaçıyor. Belki sana verir şersiz hayatı.
O sana verecek tüm sonsuzluğu.
Gece oldukça güzel.(Daha fazla güne ihtiyacımız var…)”
-Burzum; Gebrechlichkeit I
BURZUM MÜZİĞİ
(Spiritual Black Metal)
Burzum Müziği, tüm hayatı çevreleyen zayıflığın karşısında bir savaşçı gibidir sanki. Ağırlığı, karamsarlığı, antikliği ve tüm gücüyle Burzum Müziği, güçlünün egemenliğine ve değerlerine hasret bir müziktir. Melodileri itibariyle ruhun bir anlığına çığlığa ve gölgesine kavuşmasını simgeler. Haklılığını bu yönde ispatlamaya çalışan bir huzursuzluğu vardır. Kesinlikle içe dönük bir psikolojiyi barındırmaktan uzaktır, metal müziğin isyankâr, yıkıcı, köklerinden kopmamış, farklı olarak kendi içinde istikrarlı bir inatçılığa ve ısrar yeteneğine sahiptir.
Burzum Müziği, çığlıkların tarihidir. İçerdiği kaygılarla bir insanlık düşmanı ve yok edici bir tanrı gibidir. Sesler ve melodiler, Burzum Müziğin de çok şeyi hatırlatır: unutulan değerler, eski savaşlar, antik kaygılar, doğaya dönüş, doğal olana açlık ve büyülü şeyler… Bu sayılanlar hemen hemen Burzum Müziğinin tüm ana temasını oluşturur diyebiliriz.
Burzum Müziği, kurbanın değil; katilin müziğidir. Bu yüzden kendini beğenmiş ve kendine fazlasıyla güvenen bir duyguyu içerir.
Öldürmenin ve yeniden doğmanın sembolüdür; Burzum Müziği. Eskiye dönüşün isteği ve arzusudur. Karanlık ve paslanmış bir tarihi gün yüzüne çıkarma iradesidir. Hiç söylenememiş şeylerin ve saklananların sesidir.
Ben ruhaniyim
Ve yavaşça sürüklenen
Belirsizin içinde
Ruhla soğuk rüzgârlarla
El değmemiş wintery ovaları yalan
Şartlarıma dayanırım
Görülmemiş yıldızlara doğru
Bir arayış
Bilgi için
İçinde
Yıldızlara ait
Parlaklık
Yoğunlaşmış pis koku
Ben
Hayali bir küre gibiyim
Bir yüz sonra
Adamların yaşam süresi
Çözümlenmekte
Öğrenirim
Yakıp kül etmeyi
Küresi
Engin gücün
Ve
Ölümsüz olmak
Karanlık, nefret ve kış
Ben döndüğümde yeryüzünü yönetir
Savaş
Yarışların arasında
Bir amaca ulaşabilir
Kaos, nefret
-Burzum; My Journey To The Stars-
Burzum Müziği, gün yüzüne çıkan kötülüğün doğal hakkıdır. Doğanın emrettiği bir insan formuna özlemdir. Ruhun gücün tüm tapınaklardan çıktığı, özgürlüğüne kavuştuğu andır ve tekrar ait olduğu insana döndüğü tarihtir, özgür iradenin tüm sınırları aşarak yeniden kendine döndüğü andır. Kaderin ve tarihin kanlı dişlerindeki son insani kırıntının kurtarılmasıdır. Son bir hareket, son direniş, ayağa kalma, kendine gelme ve silkinme içgüdüsünün en doğal ve en vahşi halidir. Burzum Müziği, alacakaranlığın geceye döndüğü tek mecradır. Dünyasalın ve basit bir vücudun yapamayacağı kadar büyük şeylere gebedir.
Burzum Müziği, tarihsel kaygıların bir toplamıdır. İnsanüstü bir çabayla ördüğü melodileri kesinlikle müzikal bir sıra dışılığa sahiptir. Senfonik, saf, scream yapısıyla Norveç Black Metal içindeki özgünlüğünü ispatlamıştır. Burzum Müziği, unutturulan bir geçmişi anmaktan çekinmez ve bunu içeriğine yansıtmaktan da geri kalmaz. Çünkü o genlerine işlenen Pagan isteklerini ve içgüdülerini çok iyi bilir.
Felsefesi itibariyle Nihilizm, Neo-Nazi ve Pagan bir tavırla müziğini besleyen Burzum, tüm var oluşunu Paganizm ve Satanizm bağlantısına ayırmış belki de ilk gruplardandır. Şarkı sözlerinin kesinlikle etkileyici bir ruhani havası vardır. Bunu aşağıdaki şarkı sözlerinde bariz şekilde hissedebiliriz.
Gözlerim kapalı göremem
Senin ümitsizliğin net olmasına rağmen
Uzağa sürüklenirim,çok uzağa
O yerlerden ki,sen bulmaya çalıştın
Senin cehennemin için çabalamama rağmen
Benden önce kapıları kaparsın
Senin hayatın doğruve ben
Senin cennetini izlemek içinim
Âşık olamam
Aşk onlar için
Gökyüzüne sahip olmak için
Cennet
Neden bu dünyaya geldim?
Kederle, neden bu gerçek?
Nerde benim kurban eden hançerim?
Bir gün cehennemin kapılarını açacağım…
-Burzum; Key To The Gate-
Burzum Müziği, tekrar edecek olursak tek kelimeyle etkileyicidir, özgündür, sanatsaldır ve sürekli çağrılarda hatta telkinlerde bulunur. Tüm kaygılarına baktığımız zaman bu bir proje gibidir aslında. Sanki belli bir gruba ya da zümreye yapılan, belirli bir felsefeye ait bir müzik gibidir, Elitist yapısı da bu özelliğinden kaynaklanmaktadır. Daha çok bir proje gibi hayata atılan Burzum Müziği ve tasarladıkları, bu bağlamda günümüz metal müzik anlayışının dışında varlığını sürdürmektedir. Çünkü hayata yaklaşım tarzıyla ve sunduklarıyla Burzum Müziği, daha çok kişisel bir tasavvuru simgelemekle birlikte, gücünü bu biricikliğinden almaktadır.
Düşünsel yapısıyla, savunduğu dünya tasarımıyla sıradan insanlar tarafından tam bir ucube sayılabilir ama özü itibariyle Burzum Müziği tam bir Hayat-Dünya-İnsan (değerler üçgenini) içine sindirmiş sivil bir projedir. İnsan ve doğanın o mükemmel birlikteliğini farklı bir dille anlatmanın yalnızlığı içindedir. Bu bir seçimdir ve bu seçim, bir sıra dışılığı, hatta bu yüzden de bir dışlanmışlığı beraberinde getirir. Kısaca, Burzum Projesi sadece bir müzik grubu değildir, o popüler bir metal müzik anlayışından kesinlikle uzaktır. Burzum Müziği, bu farklı fiziğiyle yaratıcı ve eleştirel bir müzikal kaygılar toplamıdır.
Burzum Müziği, maddenin ötesinde, muhteşem bir atmosfer sunar bizlere. Doğanın ince ruhunu ve seslerini, dinleyicilere hissettirebilir, yaşattırabilir, duyurabilir. Aşağıdaki şarkı sözlerinden fark edeceğiniz üzere Burzum Müziği, gerçekten de saf olanın önünde eğilmekle kalmıyordu; kesinlikle unutulmaması gerekenleri hatta bunun için gerekli olan uyarıları da bize eksiksiz müziğiyle başarılı bir şekilde sunuyordu. Burzum Müziği’nin en kutsal mesajı da tam olarak buydu;
Gökyüzündeki ateş söndürüldü
Mavi sular artık ağlamayacak
Ağaçların dansı durdu
Soğuk rüzgârların getirdiği taze hava artık yok.
Yağmur gökyüzünden damlamayı durdurdu.
Hala neredeyse ölü bir çocuğun damarlarından damlıyor.
Önce nefret, önce soğuk vardı.
Şimdi sadece sunağıyla birlikte karanlık bir mezar taşı var.
Sunak bir yatak gibi hizmet ediyor.
Ebedi uyuyuşun bir yatağı.
İnsanoğlunun uykusundaki rüyalar, avuntunun hayalleridir.
Cehennemin dışında bir kapı, hükümsüz ölümün içinde
Henüz rahatsız edilmedi.
İnsanoğlu uyuyor.
Ve bir gün, mezarlar kilitlenmiş olacak mı?
Ve ruh kendi dünyasına geri dönmeli.
Fakat şu an kayıp, unutulmuş, üzgün bir ruh olarak
Lanetli… Akıldan çıkmayan… Sonsuz…
-Burzum; A Lost Forgotten Sad Spirit-
Burzum Müziği, tüm aydınlanma projesine, moderniteye ve tüm yeni olana karşıydı. Bunu hemen hemen tüm şarkılarında yinelemekten vazgeçmeyen Burzum, aslı itibariyle hala antik zamana hasret bir iradeyi sergiliyordu. Burzum Müziği, ormanların konuştuğuna, taşların bir amacı olduğuna, gökyüzünün hikâyesini bildiğine, karanlığın melodisini duyduğuna inanan bir müzikti. Bu yüzden ruhani olan her şeye büyük bir ilgiyle eğiliyordu.
Burzum Müziği, kaybolmuş, arayış içindeki bir ruhun acılarını çok iyi resmetmiş ve sırt çevrilmiş, olumsuzlanmış tüm isteklerin, içgüdülerin, arzuların resmini mükemmel şekilde çizmiştir. Bunu yaparken eski çağın yitmişliğinden, adı unutulan değerlerden güç almıştır. Bu yüzden yükü oldukça ağırdır. Sırtlandığı şey tarihlerin, savaşların, kıyımların, kavgaların ve kaosun içinde bulunan insanın yüküdür. Ruhun kurtuluşunu, yeni de değil eski de arayan bir canavarın öyküsüdür. İnsanın köklerine dönmesinin bir çığlığıdır. Sonuç olarak şunu söylemeliyim ki; Burzum Projesi, kendine dönüşün ve yeniden doğmanın bir diğer adıdır.
& —Açıklama: Bu yazıda Burzum Müziğinin hangi ruh halini öngördüğünü kendi dilimce anlatmaya çalıştım. Bunu yaparken, Burzum’un Türkçeye çevrilmiş şarkı sözlerinden, içerdiği kaygılardan, özlemlerinden, hayallerinden yararlandım.
Aslında müzik duygusal bir iklim gibidir; bu açıdan herkeste farklı duygular uyandırabilir. Böyle bakıldığında yazının bazı insanları tatmin etmemesi normal olacaktır. Çünkü bilindiği üzere Müzik fenomeni aslında birçok ruh halinin havada süzüldüğü bir atmosferdir. Bu yüzden yazıyı okuduktan sonra yazının yeterliliğinin bu kriterlere göre değerlendirilmesini isterim.
Son olarak; bana göre Burzum Müziği, tarihsel bir serüven gibidir, acı çeken ve dışlanmış ruhların müziğidir. Yazının kilit kaygısı bu cümle üzerine inşa edilmiştir diyebilirim.
01.02.2011
@TAAKE, kolay gelsin.
01.11.2011
@TAAKE, bu yazı kritik mritik herhangi bişey olarak kesinlikle sitede yayınlanmalı.. :)
07.06.2012
@TAAKE, Neden yazar değilsiniz ki siz. Çok doyurucu ve kaliteli. Baya bir aydınlandım. Teşekkürler.
Gebrechlichkeit 1 ve 2 + Rundgang Um Die Transzendentale Saule Der Singularitat’ı kendisinin bile bir daha dinlemediğini düşünüyorum. Ama bunları çıkartırsak kalanlar cidden epic eserler. Hatta rundgang’ı bir daha içinden bile söylememiştir.
21.05.2011
@Deniz, Rundgang için katılıyorum ama Gebrechlichkeit’ın vokalli versyonu da epik aslında, o kadar da “bir daha dinlemeyecek” kadar yabana atılacak bir eser değil.
en psiko,en minimalist, en çiğ black albümü bu kadar…….
diğeri için bakınız(ULVER – Nattens Madrigal / Aatte Hymne til Ulven i Manden)
papa nın albüm hakkındaki görüşü: http://galeri.uludagsozluk.com/r/yaran-inci-sözlük-capsleri-131093/
Sanılanın aksine mükemmelden çok ortalamaya yakın bir albümdür. yarısından çoğu fillerdır (bunda herkes birleşiyor) o zaman bu albüme 9-10 gibi puanlar vermek bence çok anlamsız. ben 6 verdim. jesus’ tod favorim.
24.07.2011
@illuminati, ne fili ya?
24.07.2011
@TAAKE, fiil demek istedi sanırım. Black metal müzik bilgim yok denecek kadar az olmakla ve Behemoth, cart curt grupların albümlerini dinlemekle beraber benim BM müzik tahayyülümü yansıtan şu ana kadarki ilk albüm oldu. Tek olacakmı göreceğiz.
25.07.2011
@TAAKE, Filler, 5-6 tane güzel şarkı yaptık aralara işkembeden zart zurt koyalım albüm olsun olayı değil mi?
26.07.2011
@ben, evet öyle, açıkladığın için sağol. bu albüm kesinlikle öyledir. ilk 3 parça güzel, son 3 parça boş. O yüzden 9-10 falan vermek bayağı anlamsız bence.
26.07.2011
@TAAKE, +1 iyi güldüm. :D
02.01.2012
@illuminati, ama sadece dunkelheit tek başına 10 eder.bi de Jesu Død var tabii.depressive black metal şarkıları bile yanında misket havası gibi kalır.
şu ”kayıt bok gibi ilkel aletlerle çalmış muhahaha” diye eleştiren insanları anlamıyorum. bu bir black metal albümü. black metalinde amacı bok gibi kayıtla o saflığı ve o leş, uğursuz havayı vermek. bu yüzden prodüksiyonu iyi olan black metal albümlerine ısınamama nedenim budur bilemiyeceğim ama bu kasıtlı yapılan bi şey. yani black metali özgün bir tür yapan diğer basma kalıp metal türlerinden ayıran kayıt kalitesinin ‘dandikliğidir’. black metali black metal yapan yegane unsurlardan biridi de budur. aksi halde black metalin über züber modern ya da progresive gibi basmakalıp türlerden farkı kalmazdı. şu kayıt kalitesi götüm gibi tandanslı eleştirilerde kendi kendini çürütüyor bu bakımdan.
bunun yanında şu dunkelheit nası bi şarkıdır arkadaş. 10 yıl dinlesem sıkılmam. varg vikernes nası bi ruh haliyle yazmışsa bu şarkıyı yok böyle bi şey. sırf bu şarkı hatırına 10 verilir. ama varg dayı rundgang ı gereksiz uzatmış bence. aslen çok kaliteli bi beste olmasına rağmen yer yer sıkabiliyor. bu yüzden 1 puan kırdım. rundgang 25 değil de 10 dakika falan olsa gözümü kırpmadan 10 verirdim buna. bu arada filosofem burzum hissiyatını en iyi veren albümdür. duygu bakımından diğer burzum albümlerini sollar. ama müzikalite dersen belus ya da fallen özellikle fallen derim.
dunkelheit ve jesus tod dışında hiçbir şarkıdan hoşlanmam. ama o ikisinin hakkını vermek lazım
@Ahmet Saraçoğlu, diz çökmüş elemanın pelerinindeki gamalı haçlarda dolayı korkunç geliyor olabilir :)
Burzum’u oldukça başarısız buluyorum. 14-19 yaş arası, dikkat çekmeye çalışan black metalci tayfanın elinde oyuncak oldu zaten varg vikernes.
10.02.2013
@Catana, Burzum’un kitlesi 11 yaşa kadar düşse de, bu müzikal bir başarısızlığı göstermez. Ha diğer, müzikal anlamda beğenmeyip; Burzum yaş kitlesinin düşük olmasından bahsediyorsan o başka.
24.04.2013
@Catana, Burzum’u sevmeyen çarpılır tövbe et.
Burzum müziği yalnızlıktır. Burzum müziği acıdır. Burzum müziği doğayla bütünleşmektir. Burzum müziği isyandır. Burzum dunkelheit dinlerken gözlerin yaşarması, War dinlerken headbang yapma isteğidir. Burzum müziği her şeydir.
Black Metal aleminin gelmiş geçmiş en “samimi” albümüdür..
Muhteşem bir yaz gününde bile dinlendiğinde ruhu pusa sokup darmadağın edebilecek kadar güçlü bir sounda sahiptir; iyi dinlemek kaydıyla..
Albümdeki bütün şarkılar neden almanca ki? Neden norveççe değil ?(sözlerde norveççe ya da ingilizce olan kısımlar da var ama şarkı isimlerinin hepsi almanca)
Şaka gibi albüm ya. Böyle bir albüm yapsam, hele hele Dunkelheit gibi bir eser yaratsam kendimi peygamber değil, tanrı ilan ederim.
Az evvel albümü dinleyince, ilk dinlediğimdeki dehşeti, karanlığı, hazzı, yeryüzündeki her şeyden o an koparılışı tekrar hissettim. Galiba bir eserin ölümsüzlüğü böyle anlaşılıyor. Bu ve Hvis Lyset Tar Oss ölümsüz eserlerdir, dünya yok olduğunda bile bu şarkılar evrenin herhangi bir yerinde çalmaya, varlığını hissettirmeye devam edecek.
“Beholding the Daughters of the Firmament” bence albümün en muhteşem şarkısıdır.Kulaklığı takın ve bu kar fırtınasını andıran şarkının içinde kaybolun.üst üste yazılmış gitar riff’leri,melankoliyi farklı seviyelere çekiyor. normalde bm şarkıları dinlerken enstürmanları ayrıştırmayı sevmem çünkü vokali gitarı hepsini bütünlük içinde duyumsamak daha güzel, ama bu şarkıda üst üste yazılmış gitarları ayrıştırıp dinleyin,sanki daha farklı, daha önce farketmediğiniz bir ruh hali şarkının üzerine çöküyormuş gibi oluyor..
Uzaklaştırılmış ruhumun kenarında dinlediğimi hatırlıyorum, Rundtgåing av den transcendentale egenhetens støtte’yi. Buraların yakıcı güneşinin altında, bir vakit, geceyi çılgınca dilediğimi hiç hatırlamıyorum. Tüm sanat eylemleri belki de algılayıcıyla alakalı, sadece ve sadece. Çekilebilir tek gürültüydü sanki o öğlen zihnimde yaşadığım. Bir bazı şeyler olmalı, insanın çok derinde görmesi için. Gördüm mü şimdi bilmiyorum ama en yürek yakıcı nostaljilerdi kimisi…
bu yazının altındaki çoğu yorum yazıdan daha kaliteli. bence ilk albümü inceleyen arkadaş filosofemi de incelemeli.
29.05.2020
@necrobutcher, Black metalin kendisi gibi yazarların ve okuyucuların algısı da epey evrildi ve gelişti tabii 10 yıl içerisinde. ZOR’da yazdıklarımız bile genelde bu minvaldeydi. Daha güncel bir üslupla yeni bir incelemenin yazılması hoş olabilir.
başı ağrıdığında ağrısı geçsin diye bile black metal dinleyen güzide’nin böyle bir şeye ihtiyacı olduğunu zannetmiyorum reis.
Bu albümün en iyisi kesinlikle 3. şarkı(beholding the daughters….)kıymeti yeterince bilinmemiş olduğunu düşünüyorum.
Burzum’un en iyi 3 şarkısı
1-Key to the Gates
2-Beholding the daughters of the firmament
3-En Ring til Aa Herske
Schönberg’in atonal müziği ve Ornette Coleman’ın Free Jazz aksiyonu ile beraber gelmiş geçmiş en anarşist, en (antimüzik) yaratım.
Müzik tarihinde bir dönüm noktası. Post-Apokaliptik dünyada Mozart değil, Filosofem dinlenecek. İnsanlar ancak o vakit değerini anlayabilir bu eşsiz sanat eserinin.
Son 3 şarkının pek bir esprisi yok bence. Ama ilk 3 şarkı o kadar iyi ki 8′den de düşük veremiyorum. Zaten Güzide abla 8 diyorsa 8′dir.
Ef-sa-ne. Black Metal dinlemeyi uzun bir süredir bıraktım artık çok az dinliyorum ama bu albümün yeri bende ap ayrı. Hem headbang yaptırıp hem gözleri dolduran acayip bir şey bu albüm. Yalnızlığın müziği, doğanın eşsiz güzelliği. Bir Dunkelheit, bir Jesus Tod, bir Rundgang var ki aman Allah’ım. Yalnız kritikteki notu düşük buldum, en az 9-9.5′u hak etmesi lazımdı. Not biraz düşük olmamış mı Güzide abla?
Her açtığımda ”geldik yine ak yerine” hissi veren bir albüm.
gebrechlichkeitleri dinlerken acıdan kahroluyorum.
2004, subay-astsubay gazinosu.Ramazan ayı..
İftar saatini bekleyen rütbeliler ve yakınlarına beklerken sıkılmasınlar diye, ”kısık sesli şekilde yemek müziği aç” diyen komutanın emrine riayet ederek decke bağlı hoparlörlerden, o koca ana salona Rundtgåing Av Den Transcendentale Egenhetens Støtte’yi döndüre döndüre dinletmişliğim var..
İftarı bekleyenlerin yüzündeki huzursuzluk ya müziktendi ya da açlıktan :)
Erblicket sanırım en iyi Burzum parçası. İki buçuk senelik ilişkimin var olma sebebi de bu şarkı ayrıca. O yüzden yeri ayrı.