Evet, Andreas Hedlund’dan bahsediyoruz. Nam-ı diğer Vintersorg. 1998’den bu yana “eh işte” denilebilecek tek bir albüm çıkarmayan ve bunun yanında siz deyin altı, ben diyeyim yedi projeyle daha uğraşan ultra çalışkan şahsiyet (biri DiGiorgio mu dedi?). Her ne kadar tüm albümlerini severek dinlesem de “Visions from the Spiral Generator” ve “The Focusing Blur”ün yeri farklıdır benim için. Ama 2007 yılında “Solens Rötter”in çıkmasıyla “yeri farklı olan albüm sayısı” üç oldu benim için. Ama yok ya, “Solens Rötter”i de bayağı severim ama o ikisinin arasına koymam yine de.

Albüme bakacak olursak, herhangi bir kusur bulamıyorum albümde. Sadece Steve DiGiorgio’nun eksikliği var işte (eheh meheh). Diğer önemli bir fark da davullar konusunda karşımıza çıkıyor. Davullara ilk dikkat ettiğimde “oha lan bu ne” falan demiştim. Kimin çaldığına bakayım dedim ve baktığım an gördüm ki davullar bizim Andreas’ın elinden çıkmaymış, yani drum machine (bu sefer de aynı kişi Muhammed Suiçmez demiş olmalı). Konserlerde bu davulları çalabilecek birini bulduktan sonra o kadar da ayıpsanacak bir şey değil bu tabii.

Biraz konu dışına çıkacağım ama bu bilgisayarda yapma durumu bas gitarlarda da aynı olunca sinir oluyorum. Madem ben buna uyuz oluyorum, davul çalan arkadaşlar da “drum programming” olayına kıl oluyordur tahminimce. Ortada emek olacak arkadaş, teknolojiyi dayayıp iki üç tuşla yazmayacaksın öyle, delikanlı olacaksın.

Şarkı sözlerinden bahsedecek olursak; Andreas, uzun bir aradan sonra tekrar tüm sözleri İsveççe olan bir albüm yapmış. İnsanın kendi dilini metal müziğe uydurması kadar da haz veren bir şey yoktur herhalde.

Dinleyenler bilir ki bundan önceki albüm olan “The Focusing Blur”ün komplesi İngilizce’ydi. Yine dinleyenlerin bileceği üzere sözler doğa, bilim, astronomi gibi kavramlar üzerine. Bu işi de kesinlikle çok iyi yapıyor Andreas (boş bir cümle oldu farkındayım).

Albümde en çok dikkatimi çeken parça Spirar Och Ghor oldu. Çok akılda kalıcı bir nakaratı var. Okulda, evde, tuvalette hep aklımda. Bu işi bi Andreas bir de Çelik (dongi dongi) beceriyor herhalde. En azından benim üzerimde etkili oluyor.

Üstteki gereksiz paragraftan sonra sound mevzularına girelim biraz da. Daha albümün girişinde sound’daki parlaklık belli oluyor. Akustik gitar tek başına giriyor, cam gibi bir tonla. Dinleyici kafadan mest oluyor zaten. Sonrası da Vintersorg dinlemiş biri için gayet güzel akıp gidiyor (uzatmak istemedim). Sürekli “Vintersorg dinleyen biri” tarzı bahsettim farkındayım o yüzden şimdi hiç dinlememiş biri için konuşayım.

Vintersorg’u ilk dinlediğimde black metal’den pek haz etmeyen biriydim, hala da öyleyim gerçi. İlk dinlediğim parçası Epilogue Metalogue (Sharpen Your Mind Tools) idi. “Aa ne güzel grupmuş” modlarına girmiştim direkt. Sonra baştan bir dinleyeyim şu albümü (“The Focusing Blur) dedim. Prologue’dan sonra The Essence ile gayet tatlı bir şekilde devam etti sevgim, fakat vokal girdiği anda tiksindim. “Bu ne lan” dedim. Fakat kastım kendimi, “clean vokaller ne güzelmiş”, “vay vay vay melodilere gel”, “bu baslar ne arkadaş”, “davula bak hiyaaaa” tarzı tepkiler vere vere ısındım iyice ve zamanla Vintersorg ölüp bittiğim gruplardan biri haline geldi.

Ne kadar yardımcı oldum bilmem ama bu albüm Vintersorg’a başlamak için mantıklı bir seçim olur. Dinleyecekler zaten eminim ki beğenir bu albümü.

Dipnot: www.yasasin80lerheavymetali.com tarzında bir siteye folk metal sevdirmeye kastırıyormuş gibi yazdım biraz evet.

Onur ALTINAY