Sıkıcı ve sıradan bir biyografi yazmadım buraya. Ya da Mieszko’nun Soundlab Stüdyolarında ne kadar muazzam fikirler ortaya koyup ne kadar farklı türlerde gruplara destek oldugundan da bahsetmedim. Dünyanın dengesinin bozulmasından / bozduğumuzdan bahsettiği sözleriyle, 2004′te Tayland’da tsunamide ölmesi arasındaki rahatsız edici ironiyi de tarif etmeyeceğim.

Ya da Türkiye’deki tipik kazma death / grind militanlarının Nasum’a anlamsız bir gönül bağı kurmalariyla, Burst, Millencolin, Krigshot, Genocide Superstars, hadi bunları geçtim Mieszko’nun favori gruplarından olan Discharge ve Dropdead’den bile bihaber olmalarının nasıl bir kafa yapısı olduğunu da sorgulamadım.

E hayvan ne yazdın o zaman buraya diye sormuşsundur muhtemelen, bu satırlara kadar geldiysen. Derim ki; her ne kadar hemen hemen bütün Nasum kayitlarina büyük hayranlik duysam da, neden bilmiyorum, “Helvete” albümünde sadece Mieszko’nun sözlerini yazdığı şarkıların bazılarını aldım, kendimce bir kurmaca yaptım sözlerle biraz da oynayarak.

Go!

Yeni bir başlangıç olmasını tahmin ettiği patikadan ilerledi. Geri dönme arzusu hâlâ içini kemiriyordu. Olduğunu zannettiği kişi ise çoktan gitmişti. Köprüleri yaktı ve inancını yitirdiğini fark etti. Geri dönme arzusu hâlâ aklını kurcalıyordu, bütün bunların başladığı yere geri dönmek ve YAKMAK! Bir hataydı, rezillikti. Kendini bir şekilde yok etmeliydi. Yerine başka bir şey koymak işe yaramazdi. Ölümün keskin kokusu, tadını ortaya çıkarıyor. Geriye kalan boş bir deniz kabuğu, yavaş ölüm…

Uca o kadar yakın ki! Nedense yapılmayan tek şey bu köprülerin yakılmasıydı. Hâlâ nefret tohumlarını zayıfların içine serperek ekiyorlar. Silahlarını yağlayan ve en büyük sırıtışını yüzüne yapıştıran bir rahip geriye kalanları aceleyle dönüştürme rolünü kapmış. Hâlâ nefret tohumlarını zayıfların içine serperek ekiyorlar. Ortalığı sakinleştirmek için bir başka yalan.

Kendi inançlarını zorla aşılamaya çalışan barbar bir kabilenin medeni olduğunu iddia ediyorsun. Mülkünü, servetini vahşi bir güçle koruyarak adına savunma diyorsun. Uyandığında anlayacaksın, bir zaman gelecek ve yeter! Yükselirken üzerine sıçtıkların, seni alaşağı ederken senin üstüne sıçacaklar. Vaad edilen topraklara nişan al! O topraklar olmasa nerede olurdun? Hiçbir “huzur / barış” senin intikam arzunu dindiremeyecek. E peki, seni bu kadar ikna eden nedir buraya yerleşmende? Barış için izin tanımayan kutsal emanetlerin gölgesinde. O kadar kırılgan bir odak noktası ki. Ortadan kaldırmak son amacın. Artık sen de harabesin.

Özüre gerek yok, herkes adil oynadı. Affetmeye yahut unutmaya gerek yok. Dört yıllık üst sınıf yaşamı ve sonra ölürsün. Son yaklaşıyor. Liderlik etmek kaderin sanırdın ama hep en sondaydın. Geçmişe sert bir şekilde sırt dönmüşsün ama gelecek de bir benzin bulutunun içinde kararmış. Kan kırmızı karanlık akıntıda yolunu bulmak istiyorsun. Son yaklaşıyor.

Etrafında iğrenç bir cahillik kokusu var, hiçbir fikre sahip olmadığın bir yöne doğru ilerliyorsun. Senin salak fikirlerin soluduğum havayı kirletiyor. Senin neo-nazi “zekan” bana çok zayıf bir savunma gibi görünüyor. Geber!

Unutulmuş diyarların arasında bir yolculuğa çıktın ve konuşulmamış sözlerin şu an açıkça çığrılıyor. Haklı olmanın gücünü fark ediyoruz, şüphelerimizden arınarak.

Karanlığın kokusunu ciğerlerine çek ve son uykuna huzur içinde yat!

anti