Finlandiya’nın bataklık takıntılı güzel grubu Kalmah, seni hiç anlamıyorum. Bin göller yöresi grubusun tamam da, neden böyle yapış yapış bir tema? “Ya hacı işte bizim memleket Oulu’da her taraf bataklık dolu, o yüzden şey yaptık” diyorsunuz da çevreye uyumlu metal mi olur arkadaş, yok swamp-metal’miş, şuymuş buymuş. Dedeyi de koymuşsunuz oraya “Swamp Lord bu sizi korur eder bataklıklarda, kafa adamdır süper muhabbeti vardır” diye maymun etmişsiniz, yazık yazık. Bu dönemde yaşlıya saygı hiç kalmadı azizim.

“Swampsong” ataya hürmet etmeyen bu Fin grubumuzun 2000-2003 yılları arasında çıkardığı (benim verdiğim adıyla) bataklık üçlemesinin son albümü. Bu albümün ardından Pasi Hiltula’nın gruptan ayrılması ve verilen 3 senelik arayı düşünürsek bir dönemi kapatan albüm Kalmah adına, bunun dışında tarz olarak da diğer Kalmah albümlerinden biraz farklı. Dolayısıyla çıktığı dönemde çoğu yerden “oha bu nasıl albüm abi, üff dibimiz düştü çıldırıyoruz” geri dönüşü aldıysa da Kalmah fanlarının pek öyle sevmediği bir albümdür. Ancak benim hayatımda dinlediğim ilk Kalmah eseri olması nedeniyle albümün kafamdaki imajı bambaşka tabii, dolayısıyla mevzuya biraz daha objektif yaklaşabildiğimi düşünüyorum.

“Swampsong”un genel Kalmah soundundan farklılığı nedir önce bunu bir açmaya çalışayım. Esasında burada “ahan da suçlu şu, vurun komayın” denecek direkt bir şeyler bulmak zor, diğer albümlere kıyasla var olan hafif farklılıklar toplamda değişik bir hava yaratıyor. Ama illa bir elebaşı aranıyorsa albümün prodüksiyonunun bu “farklı” havada etkisi büyük. Anlatması zor ancak yakalan enteresan bir “plastik prodüksiyon/samimi icra” kontrası var albümde, grubun (görece) sade müziğinin bu tip bir “yapay” prodüksiyon ile sunulması ilk başta kafayı karıştırıyor biraz, bu da algıyı daha baştan değiştiriyor.

Albümü farklı kılan ikinci mevzu hiç kuşkusuz Pasi Hiltula. Eternal Tears Of Sorrow‘un bence en iyi iki albümü “Chaotic Beauty” ve “A Virgin and a Whore”‘da o meşhur klavye temalı sound’u oluşturan, daha sonra bu temayı Kalmah’a getiren adamdır Pasi (asker arkadaşıyız). “Swampsong” ile biten üç albümlük Kalmah macerasında (albümün adının “swan song“dan geliyor olması da ironiktir) Pasi kardeşimiz en coşkun ve etkin performansını gösteriyor albüm boyunca. Her şarkıda gerek arka planda, gerek ön planda sololarıyla bir şekilde direkt etkisi var müziğe. Tabii yanlış anlaşılmasın, albüm hala daha mütevazi biçimde Pekka-Antti kardeşlerin gitarları üzerinden gidiyor, ancak Pasi kendine özgü o klavyesiyle her zaman olay yerinde mevzuyu zenginleştirmek üzere hazır bekliyor.

Kokko Kardeşler Gitarcılık Ltd. Şti.’den bahis açılmışken albümün farklılığındaki son nokta, gitar sound’undan bahsetmek lazım. İlk başta sözünü ettiğim plastik produksiyon/samimi icra mantığıyla yüz bin kanal kayıt yapmadan gayet sade biçimde çalınan rifler albümün esas olayı doğal olarak, ancak bu sefer rifler biraz daha akılda kalıcı (Bird Of Ill Omen‘deki black metal hal bile). Bu durum albümü ilk dinlediğim zaman (grup ile alakalı hiçbir bilgim yoktu) çok ilgimi çekmişti.

Pekka’nın kendine özgü scream vokali ve bahsettiğim plastik sound ile sunulan riflerin “ekstrem metal” adı altında sunulmasına rağmen çekiciliği ve “dinlenebilirliği” kafamı karıştırmıştı açıkçası, çok da hoşuma gitmişti, Hani bir nevi Children Of Bodom için hep söylenen ve benim bir türlü anlamadığım mevzu: “scream vokalli power metal”.

Esasında bütün Bodomgiller için genel olarak kullanılır bu esasında, ancak çok katıldığım bir tanımlama değildir. Ancak bu albümü dinlediğimde kafamdan geçen ilk şey “power metal gibi ama değil gibi” idi. Buradan hareketle albümün gitar riflerinin genel “klasik” Kalmah riflerinden çok farklı olduğunu da söyleyemem, ancak bu albümde sunum açısından bariz olarak daha farklı bir hava var.

Netice itibariyle Kalmah açısından bir devrin sonunu haber veren albümdür “Swampsong”. Gerek bahsettiğim farklılıkları, gerek Kalmah tarihinin belki de tek baladını (Moon of My Nights) içermesi ile gayet enteresan yeri var grubun diskografisinde. Kalmah’ı Kalmah yapan dönemin son albümüdür, tadını çıkaralım.

sambalici