ENSIFERUM. Ensi… ehm, evet grubun adı hala aklınıza kazınmadıysa bu yazının geri kalanı boyunca bunu gerçekleştirmeyi amaç edineceğim. Geceleri yatağınızdan terli bir şekilde uyanıp tavandaki kameraya “ENSIFERUM!” diye haykıracaksınız.
Grubun tarihine falan girmeye pek gerek görmesem de şöyle bir değinelim. Zaten kendileri türünün en popüler grupları arasına çoktan girdi. Türün yaygınlaşmasında da şu anda incelemekte olduğumuz albüm ve “Iron” albümlerinin önemi yadsınamaz.
Grup daha önce yapılmamış bir şey yapmadı, zira MITHOTYN, THYRFING gibi gruplar çoktan viking metal tarzında çok iyi albümler yapıp piyasaya çıkarmışlardı. Hatta MITHOTYN tarihin tozlu sayfalarına gömülmüştü bile… ENSIFERUM’un bu albüm ve devamında gelen “Iron”la birlikte yaptığı ise bayrağı devralarak bu müziğin bir şekilde daha çok kişiye ulaşmasını sağlamak ve popülerleşmesine yardımcı olmak oldu.
Evet şimdi albüme gelelim. “Ensiferum”, grubun hazırladığı 3 demodan sonra çıkan ilk full-length albümüydü. Şimdiki kadrodan yalnızca grubun kurucusu Markus Toivonen bu albümde yer aldı. Onun dışında en büyük farklılık ise tabi ki Jari “on parmağında on marifet“ Mäenpää adlı abimizin vokal ve gitarda boy göstermesiydi. Fanların, 2004’te Jari’nin gruptan ayrılmasından sonra çıkan albümlere burun kıvırmasının haklı sebeplerini bu albümde açık bir şekilde görmek mümkün.
Albüm pek hoş bir intro ile başladıktan sonra bodoslama bir şekilde Hero in a Dream’e girerek ardı arkası kesilmeyen bir melodi bombardımanına tutuyor sizi. “Amanin bu ne akılda kalıcı şarkı böyle” diyemeden adeta bir marş haline gelen Token of Time giriyor ve bir de bakıyorsunuz ki halay başı olmuşsunuz. ENSIFERUM’un folk yönünün en ağır bastığı şarkılardan biri olan Token of Time, gerçekten daha ilk dinlemede insanı esir alıyor. Zaten eminim birçok kişinin grupla tanışması bu şarkıyla olmuştur.
Fakat bu albüm öyle 2-3 hit barındırıp geri kalanı ortalama şarkılardan oluşan bir albüm değil. Öncelikle şunu söyleyebilirim ki, pek çok farklı duyguyu barındıran şarkılar var albümde. Pek eğlenceli şarkılar da var (Goblins’ Dance, Token of Time), hüzünlü olanlar da var (Eternal Wait, Abandoned), gaza getirici olanlar da var (Windrider, Treacherous Gods). Bütün bu duygular usta müzisyenlikle bize aktarılınca ortaya klasik bir albüm çıkması kaçınılmaz oluyor.
Jari ve Markus’un yaratıcı, oynak, akılda kalıcı rifleri, Jari’nin kendine özgü agresif brutal vokali (daha güzel “Vindraydaaaaaaaaağğğ” diyen varsa beri gelsin) ve attığı sololar her şarkının kişilikli olmasını sağlıyor ve albüme intro’dan girdiniz mi Goblins’ Dance bitmeden çıkamıyorsunuz. Tamam hadi aceleniz vardır falan çıkarsınız da, öyle yani anca. Ondan sonra diyorlar ki “Victory Songs“u niye beğenmiyorsunuz… E bir insan şu albümdeki melodileri defalarca ağzının suyu aka aka dinledikten sonra, “Victory Songs”daki sıradan power metal riflerinden nasıl etkilenir sorarım size?
Jari Maënpää tarafından yazılan şarkı sözleri (Goblins’ Dance hariç, onu eski grubu ARTHEMESIA adlı gruptan Valtias Mustatuuli yazmış) başarılı denilebilir. Dinlerken kendinizi şarkıda bahsedilen atmosferin içine rahatça bırakmanıza yardımcı oluyor. Bas gitarın neredeyse hiç duyulmadığını söylesek yanlış olmaz sanırım. Davul ise bence gayet başarılı, teknik açıdan öyle ahım şahım olmasa da müziğe gayet iyi oturuyor.
Son sözlere gelirsek, dinleyip de beğenmeyenin çok az olduğu bu albümü, yalnızca folk/viking metal severlere değil, melodik death metal severlere de şiddetle tavsiye etmekten hiç çekinmiyorum. Hatta elimde olsa herkesi mesajla taciz edeceğim bu albümü dinlemeleri için, o derece hastasıyım.
Zaten genel olarak en sevdiğim, her şarkısına ayrı ayrı bayıldığım, yıllardır bıkmadan dinlediğim metal albümlerinden biridir. Bahsettiğim türlerden hoşlanıp daha bu albümü dinlemediyseniz, bu sayfadaki videolardan başlayarak bu durumu hemen değiştirin derim.
Kadro Jari Mäenpää: Gitar, vokal
Markus Toivonen: Gitar
Jukka-Pekka Mietinen: Bas
Oliver Fokin: Davul, perkusyon
Misafir kadro:
Henri Sorvali: Klavye
Marita Toivonen: Kantele
Johanna Vakkuri: Vokal
Teemu Saari: Vokal
Antti Mikkonen: Vokal
Şarkılar 01. Intro
02. Hero In A Dream
03. Token Of Time
04. Guardians Of Fate
05. Old Man (Vainamoinen Part I)
06. Little Dreamer (Vainamoinen Part II)
07. Abandoned
08. Windrider
09. Treacherous Gods
10. Eternal Wait
11. Battle Song
12. Goblin's Dance
Türünde klasik bir albüm. Her ne kadar “çirkin” Jari”den sonra çıtır Petri gelince pek sesi çıkan olmadı ama Jari’nin Ensiferum’a ne denli çok şey kattığı çok bariz bu albümde. İsmi verilen her şarkı bu türün en güzel parçalarından bence de.
Bir de kapağını seviyorum bunun. Olayın temelini özetliyo sanki. Bizim buralar orman arazisi, bir de göldür, ırmaktır istemediğin kadar var, e bir de geçmişte savaşa doymayan bir halimiz vardı, aha da kılıç, aha da kalkan, al sana Finlandiya. Özellikle kılıçla kalkanı “bunlar var” dercesine tutmasını seviyorum abinin.
Ya aslında duyuluyor belirli yerlerde, özellikle Battle Song tabi hayvan gibi duyuluyo, o yaptığım yorum biraz abartı oldu farkındayım :) Hatta yazarken bile aklımdan geçti..
ama Battle Song ve Eternal Wait hariç öyle müziği etkileyecek bir bas yok, tamamlayıcı olarak daha çok. Ha tabi hoparlörlerimin sikik olduğunu kabul ediyorum o ayrı :)
Zamanında bana bu albümü tavsiye eden “pis metalci” arkadaş ile o dönem kafamızı baya karıştırmıştı “melodik death metal” mi “folk metal” mi diye, zira bana “abi at the gates gibin grup söyle bana çabuk ölüyorum melodeath rulaz röaaaaagh” serzenişlerim sonucundan tavsiye edilmişti Ensiferum, güzel günlerdi heh. Eternal Wait’i “mevzuyla alakasız” kardeşim bile paso dinler hala, güzel albüm vesselam.
habire albüm indirip onları da bi türlü dinleyemeyen biri olarak bi anda albümü dinleyesim geldi. iron maiden dinliyodum onu kesip dinlicem o kadar gaza geldim =D
korpiklaani dinliyodum, folk sardı ve sonra ensiferum a döndüm. bu albümün ne kadar mükemmel olduğunu yeniden fark ettim az önce itibariyle. son olarak da windrideeeeeeeeeeeeeer \m/
Uzun süredir metal müzik hakkında güzel yazılar olan bir blog (ya da site her neyse) olsa ne güzel olur diyordum. Varmış da benim haberim yokmuş. Siteyi yeni farkediyorum. Genel olarak sevdim biraz daha incelemem lazım.
İlk yorumu buraya yapayım dedim çünkü en sevdiğim gruplardandır Ensiferum. Eh yazıyı da Ensiferum dinleyerek okumak ayrı güzellik. Her şarkısını ayrı seviyorum bu adamların, hatta Nosturi’deki 10.yıl konserleri ve Wacken’daki videolarını da internetten indirdim. Ara ara izlerim. Wintersun’ı da ayrı severim. O yüzden grubu Jari öncesi ve sonrası diye ayırmak istemiyorum. Yine de ilk albümleri daha dinlenesidir her zaman. Favorim Iron ya da Lai Lai Hei.. yok yok Hero in a dream.. neyse seviyorum işte. Güzel site güzel yazı..
Adamlar iki albümle efsane oldu ama üç albümdür de yatıyorlar bildiğin. Tamam From Afar gayet de doyurucu bir albüm ama nerede bu albüm ve Iron nerede geri kalanlar.
(8.71/10, Toplam oy: 75)
Loading ...
Türünde klasik bir albüm. Her ne kadar “çirkin” Jari”den sonra çıtır Petri gelince pek sesi çıkan olmadı ama Jari’nin Ensiferum’a ne denli çok şey kattığı çok bariz bu albümde. İsmi verilen her şarkı bu türün en güzel parçalarından bence de.
Bir de kapağını seviyorum bunun. Olayın temelini özetliyo sanki. Bizim buralar orman arazisi, bir de göldür, ırmaktır istemediğin kadar var, e bir de geçmişte savaşa doymayan bir halimiz vardı, aha da kılıç, aha da kalkan, al sana Finlandiya. Özellikle kılıçla kalkanı “bunlar var” dercesine tutmasını seviyorum abinin.
Ensiferum’un Jari’den sonra neden tadının kaçmış olduğunu Winter Madness kanıtladı zaten.
Güzel albüm, süper albüm. Durmaksızın dinlediğim zamanları hatırlarım.
Durmaksızın deyince.. Çok da güzel bir yol albümüdür bence. :)
bas gitar duyulmuyor demişsin ama ben her seferinde hayvan gibi bas duyuyorum yahu albümü youtubedan dandirik vidyolardan falan mı dinledin yoksa:)
Ya aslında duyuluyor belirli yerlerde, özellikle Battle Song tabi hayvan gibi duyuluyo, o yaptığım yorum biraz abartı oldu farkındayım :) Hatta yazarken bile aklımdan geçti..
ama Battle Song ve Eternal Wait hariç öyle müziği etkileyecek bir bas yok, tamamlayıcı olarak daha çok. Ha tabi hoparlörlerimin sikik olduğunu kabul ediyorum o ayrı :)
Zamanında bana bu albümü tavsiye eden “pis metalci” arkadaş ile o dönem kafamızı baya karıştırmıştı “melodik death metal” mi “folk metal” mi diye, zira bana “abi at the gates gibin grup söyle bana çabuk ölüyorum melodeath rulaz röaaaaagh” serzenişlerim sonucundan tavsiye edilmişti Ensiferum, güzel günlerdi heh. Eternal Wait’i “mevzuyla alakasız” kardeşim bile paso dinler hala, güzel albüm vesselam.
habire albüm indirip onları da bi türlü dinleyemeyen biri olarak bi anda albümü dinleyesim geldi. iron maiden dinliyodum onu kesip dinlicem o kadar gaza geldim =D
korpiklaani dinliyodum, folk sardı ve sonra ensiferum a döndüm. bu albümün ne kadar mükemmel olduğunu yeniden fark ettim az önce itibariyle. son olarak da windrideeeeeeeeeeeeeer \m/
beni orijinal albüm satın almaya iten yegane albüm.
Uzun süredir metal müzik hakkında güzel yazılar olan bir blog (ya da site her neyse) olsa ne güzel olur diyordum. Varmış da benim haberim yokmuş. Siteyi yeni farkediyorum. Genel olarak sevdim biraz daha incelemem lazım.
İlk yorumu buraya yapayım dedim çünkü en sevdiğim gruplardandır Ensiferum. Eh yazıyı da Ensiferum dinleyerek okumak ayrı güzellik. Her şarkısını ayrı seviyorum bu adamların, hatta Nosturi’deki 10.yıl konserleri ve Wacken’daki videolarını da internetten indirdim. Ara ara izlerim. Wintersun’ı da ayrı severim. O yüzden grubu Jari öncesi ve sonrası diye ayırmak istemiyorum. Yine de ilk albümleri daha dinlenesidir her zaman. Favorim Iron ya da Lai Lai Hei.. yok yok Hero in a dream.. neyse seviyorum işte. Güzel site güzel yazı..
Allah aşkına bu adamlar COB’un alt grubu olmayı hak ediyorlar mı?
Adamlar iki albümle efsane oldu ama üç albümdür de yatıyorlar bildiğin. Tamam From Afar gayet de doyurucu bir albüm ama nerede bu albüm ve Iron nerede geri kalanlar.