Selam Michael. Hemen sorulara geçelim.

Birkaç ay önce İstanbul’da çaldınız ve konserde olan herkes ses dışındaki her şeyin iyi olduğunu söylüyordu. Konser sizin için nasıldı?

Türkiye’de geçirdiğimiz zaman ve konser gerçekten çok iyiydi. Bu müziği çok sevdiği belli pek çok metal severle tanıştık. Türkiye’ye bir kez daha gelmeyi ve hayranlarla daha çok vakit geçirebilmeyi çok istiyoruz. Ayrıca ülkenin geri kalanını da gezip görmek istiyoruz. Konseri organize eden kişiler de çok iyi insanlardı, ama evet, mekanın ses kalitesi pek iyi değildi.

“When Death Comes”ı yazarken modern bir thrash metal albümü mü yazmak istediniz yoksa eski ARTILLERY’nin modernize edilmiş, daha taze hali gibi bir şey mi düşündünüz?

Böyle şeyleri hiç düşünmedik, kalbimizden ne geliyorsa onu yaptık. Dinleyince de anlaşılıyordur zaten; bu müziği seven insanlar bir şeyin kalpten yapılıp yapılmadığını hemen anlarlar.

“When Death Comes”ın yazım sürecini sormak istiyorum. Albümü grubu tekrar faaliyete geçirmeye karar verince mi yazdınız yoksa duyduklarımız “B.A.C.K.” çıktığından beri yazılan materyaller mi?

Morten de, ben de “B.A.C.K.”ten beri bir şeyler yazıyorduk. Mesela Sandbox Philosophy ve Japonya bonusu Chaos Ride grup tekrar birleşmeden önce yazılmıştı; şarkı sözleri hariç. Uniform ve Delusion of Grandeur ise ta “By Inheritance”a kadar uzanıyor. Not A Nightmare ve The End ise “B.A.C:K.” döneminde yazılıp bekleyen şeylerdi. Kısacası yazdıklarımızı kaybetmeyip böyle kullanabilmiş olmaktan dolayı çok memnunuz.

Albüme ikinci bir klip çekmeyi düşünüyor musunuz?

Şu sıralar öyle bir planımız yok ama belli de olmaz tabii.

Geçmişinize bakınca melodik ve sert rifleri çok iyi birleştirdiğinizi ve bu sayede çok varyasyonlu bir müzik yaptığınızı görüyoruz. Bu doğal bir yazım süreci mi, yoksa bir ARTILLERY sound’u yaratma adına planlı yapılmış bir şey miydi? Bir de “B.A.C.K.” ile “When Death Comes” arasında dinleyip de ilham aldığınız yeni gruplar oldu mu?

Evet, ARTILLERY her zaman melodik ama aynı zamanda sert şarkılar yazmayı hedeflemiştir. Yani bu doğal bir durum. İlham konusundaysa eskiden ne dinliyorduysak şu anda da aynı şeyleri dinliyoruz. Başka gruplardan ilham almaya her zaman açığız.

Son iki albüm arasındaki on yıllık arada, ARTILLERY’yi tekrardan canlandırma fikri hep kafanızda mıydı yoksa bunu tetikleyen başka özel durumlar mı oldu?

Morten’le birlikte ARTILLERY’yi canlı tutmak istediysek de bunu yapmamız mümkün değildi, zira eski vokalistimiz konser vermek istemiyodu. Bu arada Peter geldi ve Carsten de gruba geri dönünce hepimizde grubu tekrardan faaliyete geçirme adına bir umut doğdu.

Eski vokalist demişken, Flemming Rönsdorf neler yapıyor haberiniz var mı?

Son konuştuğumda düğünlerde ve partilerde cover şarkılar söylüyordu haha.

10.000 Devils adlı şarkıyla ilgili bir sorum var. Şarkıdaki “10.000 devils are pulling you under” kısmı, IRON MAIDEN’ın “Aces High”ı ile neredeyse aynı. Bunu fark etmiş miydiniz, ya da kasıtlı bir şey mi bu?

Søren’in büyük bir Bruce Dickinson hayranı olduğu ortada, ama ben bunu ilk kez bir YouTube yorumunda görüp fark ettim. Yani kasten yapılmış bir şey değildi.

Pek çok thrash metal hayranı sizi tüm zamanların en yaratıcı thrash metal gruplarından biri olarak görüyor. Ne oldu da ARTILLERY olması gerektiği kadar büyük olamadı?

Pek çok nedeni var. Danimarkalı olmak bunlardan biri. Amerikalı ya da Alman olsaydık her şey daha farklı olabilirdi. Ayrıca bağlı olduğumuz şirketlerin bize hiç yardımcı olmamaları ve başka bir sürü grup içi sıkıntı da bu durumun sebepleri arasında.

Geçmişteki kimi thrash metal gruplarının günümüzde ortaya çıkışıyla ilgili ne düşünüyorsun? Sence çoğunluk para için mi yapıyor yoksa gerçekten müziklerini insanlarla paylaşma isteği mi?

Bence bazıları samimi sebeplerle tekrardan bir araya geliyorlar ve yaptıklarını da gerçekten seviyorum; bazılarıysa artık çalmamaları gerektiğini öğrenmeliler.

ARTILLERY’yi yeni ya da eski hangi gruplarla aynı kategoride görüyorsun?

Bence biz METALLICA, EXODUS, SLAYER gibi eski gruplar arasında yer alıyoruz müzikal anlamda. Ancak günümüze bakınca örneğin EVILE, BOUNDED BY BLOOD veya NATIONAL SUICIDE gibi genç gruplarla aynı sahneyi paylaşmayı isterim.

Khomaniac’ya veya Uniform’da olduğu gibi Ortadoğu etkili rif ve melodiler yazmak için dinlediğiniz bu tarz müzikler var mı?

Müziğimizdeki Ortadoğu etkisi 1989′da Rusya’nın Afganistan sınırına yakın bir yerde çaldığımız sırada ortaya çıktı. Her yerde o tarz müzikler çalınıyordu ve çalan şeyler hoşumuza gitti, biz de o tarz şeyler yazmaya başladık. Özellikle Morten o tarz şeyler yazmada çok çok iyidir.

Sence Danimarka neden diğer İskandinav ülkeleri kadar “metal” bir ülke değil? Onlardan ne eksiğiniz var?

Bilmiyorum ama bir süredir Danimaralı gruplardan da adlarını duyuranlar var. Bunlardan VOLBEAT, HATESPHERE, ILLDISPOSED, MERCENARY ilk aklıma gelenler. Ayrıca ESSENCE ve IMPALERS gibi yeni gruplar da var.

Son olarak, bunca yıl sonra hâlâ kadar hevesle ve zevkle müzik yapmanızın sırrı nedir?

Çok basit: Yaptığımız şeyi seviyoruz. Hayranlar da yaptıklarımızı sevince, daha başka ne isteyebilirsin ki?

Peki. Hepsi bu kadardı, umarım sizi tekrar buralarda -daha iyi bir mekanda- görürüz.

Röportaj için teşekkürler, tüm Türk metal dinleyicilerine selamlar, bir gün mutlaka oraya geri döneceğiz!

Görüşmek üzere.

Sorular
Ahmet Saraçoğlu
Sambalici