Manası ilk zamanlar biraz tırt gelse de telaffuzundan hoşlanmaya başladığım, Finlandiyalı altı mizantrop şahsın (o kadar mizantroplarsa altı kişi nasıl toplaşmışlar sorusunu tartışmaya açıyorum) oluşturduğu, doom eğilimli, black tavırlı bir grup. Müziğini baslı seven kitleye müjdeler olsun! Bestelerini serçe parmağınız kalınlığında telleri olan bir bas gitar ve tahminen aydan hallice ebatta bir davulla yapmış olan bir grupla karşı karşıyasınız.

2006′da sunmuş oldukları promo sonrasında grubun ilk albümü olan “Totalselfhatred”, karmaşıklıktan uzak yapısı sayesinde iddialı olmayan fakat sağlam bir adım. Fazla hırçın bir şey beklememek lazım, öyle her yeri piyano dolu, mumlu dantelli kız metali değil amma velakin verdiği his bildiğin ilk dönem Katatonia‘sı, hatta October Tide bunaltısı. Şimdi bu küresel ısınma olayını çok karıştırdılar, kuzeylilerin gamı kasaveti hiç de bitecekmiş gibi gözükmüyor halbuki. Black metalimize zeval gelmesin derken İsveçlisi de Fini de duygu insanı olmuş haberleri yok.

Albümün, tonu oldukça doğal bir piyanoyla desteklenmiş olması, bununla beraber buna o kadar da bel bağlanmamış olması güzel. Gitarların çok karakteristik bir yanı yok, rehavet çökertici hafif iniş çıkışlardan ibaret denilebilir. Davulda manasız bir dengesizlik mevcut, bazen çok önde, bazen inilti halinde. Güzel yazıldığı çok açık ama uygun şekilde vurgulanamayınca neyleyim. Makul ölçüde yararlanılmış olan klavye dikkatimizi cezbediyor bu anlarda, hele ki piyano direk can yeleği görevi görmemiş olsa da iyi kurtarmış. Ambiyans yapıp vezir olacağım derken rezil olan grup sayısı fazlaca bilindiği üzere. Bas ise bas bas! Distortion sevdiğimiz saydığımız varoluş nedenlerimiz arasında fakat bu albüm adeta kaydedildikten sonra derinlik sağlamak amacıyla bir kaç katman boğuk bir cızırtı efektine tabi tutulmuş gibi. Tamamlayıp da dinlediklerinde çok yumuşak olmuş yahu diyip böyle bir çözüme mi gittiler bilinmez. Hayati bir rahatsızlık da vermiyor ama bir kusur.

Vokalin koro halinde olan kısımlarını ise gereksiz ve fazla modern bulsam da, geneli iyi ve tempo ile uyumu başarılı. Albümün olumlu mu olumsuz mu karar veremediğim bir diğer yanı da, 45 dakika gibi tatmin edici bir süresi olmasına rağmen parçalar arasındaki tutarlılık ve akıcılıktan ötürü çok çabuk bitiyor gibi gelmesi.

Shining ve Lifelover gibi rahatsız gruplara ev sahipliği yapan Osmose Productions bünyesine katılan Totalselfhatred, şirket portföyündeki en aklıselim sahibi topluluk olsa gerek. Horna ve Almanyalı olan Pest gibi okkalı gruplarda yer almış efendi adamların kurmuş olduğu grubun albümü, performansta profesyonel, kayıtta ise “zor şartlarda kaydedilme” bahanesine sığınılan acemice tutumu bir arada barındırıyor.

Fakat gelecek vaadettiğini rahatlıkla söyleyebilirim. Tanımlamakta zorlanacağınız bir nostalji sinebilir dinlerken, sararsanız hayatınızda tehlikeli şekilde yer kaplayan bir soundtrack’e de dönüşebilir.

Özgün mü, pek de değil. Özgün olmayıp da sevilen grup klasmanında yer edinir mi, evet. Bu grup o seveni de iğreneni de bol olan cırlak ve “geberesim var” vokalli gruplara benzemiyor. Fenalık getirmeyen depresif black metal evet. İsme ve özensiz albüm kapağına bakıp da bir önyargı geliştirdiyseniz, sadece yargısız infazda bulunmayın diyebilirim.