“‘World Painted Blood’ son albümünüz olabilir mi?” soruları soruluyordu albümün çıkışına birkaç hafta kala. “Bilmiyorum, bunu düşünmüyorum, ama sona yaklaştığımız kesin” gibisinden şeyler söylüyordu grup elemanları. Düşünmesi bile tuhaf geliyor. “SLAYER dağıldı” veya “SLAYER kariyerini noktaladı” türünde bir haber görmek; bunu göreceğiz, ama eminim ki hiçbirimiz için hoş bir an olmayacak.
Neredeyse otuz yılı bulan kariyerlerinin 1994′e kadar olan süresinde efsane olmak için gereken her şeyi yapan grup, bu tarihten sonraki on küsür yılda, sadece SLAYER olduğu için mazur görülen işler yaptı. Belki Lombardo’suzluk, belki başka arayışlar; sorun her ne idiyse, “Diabolus in Musica” da, “God Hates Us All” da, herkesin bildiği, beklediği o SLAYER albümleri olamadılar.
Hakkında bir hayli farklı fikirler olan “Christ Illusion“la ilgili düşüncelerim, belki de albümü dinlediğim sıralarda bulunduğum yer/zaman dolayısıyla çoğunluğa göre bir hayli olumlu olsa da, düşüncelerim bugün de değişmiş değil. “Christ Illusion”ın “modern SLAYER”ın ulaşabileceği muhtemelen en yüksek nokta olduğunu düşünüyorum (albümü biraz gereğinden fazla seviyorum farkındayım).
Konumuza gelelim. “World Painted Blood” grubun onuncu stüdyo albümü (“Undisputed Attitude”u saymazsak). Seksenlerdeki büyük thrash metal grupları arasından, tavrı ve müziğindeki kontrol edilemezliği ile sıyrılan SLAYER, bugün bile, biraz da gelenek olarak, dünyanın en sert grubu olarak anılıyor. İlk beş albümündeki o uğursuz, lanetli sound’uyla, taklit edeni, azıcık benzeyeni dahi hemen açığa çıkaran SLAYER, son olarak biraz da olsa “Divine Intervention”da görülen bu havasına, son on beş yıldır pek yanaşmamıştı. “Christ Illusion”ın kimi şarkılarında olumlu yönde değişen bu durum, “World Painted Blood”da da rafa kalkmış gibi gözüküyor. South of Heaven’ın, Dead Skin Mask’in, Postmortem’in o tüyler ürpertici melodik rifleri, şimdi daha ziyade sertlik, hız ve kaosla verilmeye çalışılıyor.
Albümü dinlemeye başladığınızda dikkatinizi çeken ilk şey, tabii ki prodüksiyon. Albüm kaydı için “Death Magnetic“i katletmekle suçlanan Greg Fidelman’ı seçen grup, pek çok hayranın “manyak mısınız?” soruları eşliğinde, bugüne kadarki en canlı gelen albümlerinden birini yapmış diye düşünüyorum. Prodüksiyondan nefret eden, gitar tonunu dinlenemez bulan insanlar olduğunu da biliyorum, ancak “Death Magnetic”te yapılamayan şey burada yapılmış ve albüme bayağı kendine özgü, etli bir sound kazandırılmış.
Sound’u geçtikten sonra karşımıza çıkan şey, farklı denemeler, yeni keşifler ve eski geleneklerle dolu bir SLAYER çorbası şeklinde. Farklı denemeler anlamında, Tom’un uzun zamandır bu denli fazla “şarkı söylediği” parçalar duymamıştık örneğin. Albümün çıkışından önce “‘Seasons in the Abyss’ havasında olacak” şeklindeki açıklamaları hatırlayınca, bahsedilenin bu şarkı söylemeli melodik nakaratlar olduğunu görüyoruz. Onun dışında, Public Display of Dismemberment gibi grubun daha önce çok az kullandığı blast beat’le yürüyen bir şarkıyla, kapanışında birden yedi telli gitarın ortaya çıkıp gürlediği Not of This God gibi diğer bir şarkıyla karşılaşabiliyoruz.
Yeni keşiflerden en çok göze çarpanı, grubun bir önceki albümdeki Jihad’ın girişindeki rif tarzını pek bir sevdiğini anladığımız yeni “patenti”. Human Strain’in ortasında ve Playing with Dolls’un girişinde duyduğumuz bu olay, özellikle adı geçen ikinci şarkıda ilk notadan akla Jihad’ı getiriyor.
Geleneksel tatlara baktığımızda, Lombardo’nun her zamanki atakları, King’in akıllara zarar soloları, hepsi yerli yerinde. Lombardo, atakları söz konusu olduğunda çok iyi, “Christ Illusion”dan daha iyi bir iş çıkarmış. Hazretlerinin tarzını ve seksenlerde yaptığı muazzam işleri kanıksadığımızdan, şu an yaptıkları çok bir şey değilmiş gibi geliyor belki, ancak üzerine eğilerek bakıldığında Lombardo hâlâ eşi benzeri olmayan bir tarza sahip.
Tom Araya da albümde öne çıkan isimlerden. Elbette her albümde ön planda, ancak “World Painted Blood”da gerek şarkı söylemesi olsun, gerek sesi çoğu yerde alışık olduğumuzdan fazla duyulan bası olsun, gövde gösterisi yaptığı pek çok yer bulmak mümkün. Sesinin sınırlarını zorladığı Psychopathy Red başta olmak üzere, pek çok şarkıda çok iyi bir performans sergilemiş.
King ve Hanneman’a gelince, albümün akıl almaz riflerle dolu olduğunu söyleyemeyiz. Bir SLAYER hayranı olarak albümdeki her şarkıdan hoşuma giden şeyler aldıysam da, “şu şarkı bir SLAYER klasiği” dediğim bir şarkı yok. O güzel eski günlerdeki albümlere girebilecek düzeyde şarkılar (Psychopathy Red, Hate Worldwide) ile, modern SLAYER’ın yaptığı en güzel şarkılardan bazıları albümde yer alsa da, bundan elli yıl sonra yüzlerce SLAYER hayranının oy kullandığı bir SLAYER best of’u yapılsa, bu albümden herhangi bir şarkının yeterli oyu alabileceğinden şüpheliyim.
Ancak tüm bunlar, şarkıların zayıflığını göstermiyor; SLAYER, çok sıkışık bir tarz içerisinde yapılabilecek her şeyi zaten yaptığından ve biz de SLAYER olgusunu ve geçmişini kanıksamış olduğumuzdan, bu şarkılar bize hep “ekibe katılan yeni çocuk” havasında gelecek gibime geliyor. Seveceğiz, dinleyeceğiz, ama uzakta bir galakside birileri “SLAYEEEEEEEEEEEER!!!” diye bağırdığında aklımıza gelmeyecekler. Aynı şey geçmişinde tarih yazmış pek çok büyük grup için geçerli aslında.
Sadede gelirken, “World Painted Blood”ın süper objektif bakıldığında da, “yeni SLAYER albümü” olarak bakıldığında da iyi bir albüm olduğunu düşünüyorum. Albümü elime geçtiğinden bu yana belki de elli kez dinledim ve yarın da, ondan sonraki gün de, belki de arka arkaya birkaç kez dinlemeyi düşünüyorum.
Her SLAYER albümü gibi kırk dakikadan az bir süreye sahip olan ve bu kaotik yolculuk içerisinde bir anda kendinizi sessizlikte bulduğunuz “World Painted Blood”, bu müziğe çok büyük katkılar yapmış, artık kariyerinin sonuna yaklaştığını açıklayan ve şahsen artık abartılı şeyler beklemediğim bir gruptan, beni memnun eden, kafayı yedirtmeyen ama olabildiğince tatmin eden bir albüm.
Eğer kolay şikayet eden ve hoşunuza gitmeyen şeyleri hoşunuza giden şeylerin önüne çıkaran biriyseniz, albümü sevmeyebilirsiniz. Ama aksini yapabiliyorsanız ve daha çok güzel taraf arıyorsanız, “World Painted Blood”ın iyi bir albüm olduğunu düşünmeniz daha olası.
Umarım bu albüm SLAYER’ın son albümü değildir, çünkü hâlâ daha iyisini yapabilirler.
Kadro Tom Araya: Vokal, bas
Kerry King: Gitar
Jeff Hanneman: Gitar
Dave Lombardo: Davul
Şarkılar 01. World Painted Blood
02. Unit 731
03. Snuff
04. Beauty Through Order
05. Hate Worldwide
06. Public Display Of Dismemberment
07. Human Strain
08. Americon
09. Psychopathy Red
10. Playing With Dolls
11. Not Of This God
Tom Araya’nın son albümlerdeki, kelimelerin sonlarında yükselen vurgusu ve bunu yaparken de yüksek perdelere çıkması da o “ürpertici” denen havanın yakalanmasını iyice imkansız hale getiriyor. Son albümleri bi işle uğraşırken arkada çalsın diye açtığımda vokal yoruyor beni.
gitarı eşşek gibi anırtmanın nesi akıl almaz yahu : ) hayır slayer fanı bi insan olarak ben bile şaşrdım o deyişe. onun dışında güzel kritik, çünkü bir slayer var.
Akıl almaz demedim ki, akıllara zarar dedim. Saçma sapan anlamında. Ama bu illa kötü anlamda alınmak zorunda da değil. Kerry King solosu işte. Metal dünyamızın bi rengi o da. :)
Ben albümün prodüksiyonuna hasta oldum, özellikle lombardo’nun davul kayıtları aklımı aldı, hatta sırf onun için tekrar tekrar dinliyorum albümü dersem yalan olmaz. albümü dinlerken de belli ediyor ama, lombardo’nun dediğine göre davulların %80′i tek seferde çalınmış, bariz bir canlılık var zaten genel olarak herkeste. ha albümde “üfff abi o ne ya” dedirten şarkı yok ama toplamda bütünlüğü yerinde sağlam bir “albüm”, hatta ben christ illusion’dan daha samimi, daha başarılı buldum bu albümü.
Albüme dair bilmediğim bir detay, bütün albümü stüdyoda yazmışlar. Şarkılar taze olsun diye stüdyoya girmeden önce şarkılarla ilgili hiçbir şey yapmamışlar.
Bi de demin bi Kerry King röportajı okudum, Slayer dağılırsa başka bi gruba girerim ya da Lombardo’yla yeni bi şeyler yaparım, olmadı Zakk Wylde’la takılırım falan diyo.
Dinledikten sonra tekrar anladım ki, Slayer’a hala katlanamıyorum. Albümün için bir yorum getirecek kadar bile dinleyemediğim için (1 kere mi ne) puan falan vermemek en iyisi.
işte vermemiş zaten? anladın mı? puan vermemeye karar vermiş. çok zor bişey değil bak. biraz zorlarsan anlıycaksın. diyor ki, sevmiyorum, dinlemedim, puan vermiyorum. kompleks bişey değil yani.
sana batan nedir ki atlamışsın. klavye başında mı bekliyorsun birilerine bişi deselerde bende onu koruyayım diye. sevgilisi falansın heralde yada dadısı yada annesi misin?
@janslore
Klavye başında asıl bekleyeni görüyoruz. birisi negatif bir şey yazdı mı hemen damlıyor. Sen şu ünlü janslore’sun. Arkadaşım albümle ilgili konuşacaksan konuş yoksa darmadağın psikolojini buraya yansıtma lütfen.
vay be ünlü de olmuşuz ha. hepimiz biliyoruz ki ünlüler ne kadar boş kişiler ise, onu ünlü yapan ahmaklar topluluğundan bir derece daha yukarıdadır. beni seyretmeye devam edin evlatlarım, beni vareden sizlersiniz. janslore kurbaaan olsun size canlarıım.
Başlarda böyle bi garipseme, bi aidiyetsizlik vs olsa da sevdim ben albümü. Tom Araya’nın vokal konusunda son dönemde yaptığı en iyi iş. Lombardo zaten Lombardo. Kerry King’e kötü bişi dersem rüyama girer diye tırsıyorum.
Christ Illusion’dan daha çok sevdiğimi söylemeliyim.Tek ısınamadığım parça Playing With Dolls oldu.Ayrıca Prodüktör hakkında birşey söylemek istiyorum.Metallica da bu adamla çalıştı ama farklı birşey ortaya çıkmıştı.Ben hiç beğenmemiştim o ayrı.Ama Slayer farklı olmuş.Slayer bence bu albümde çok iyi iş çıkarmış. Puanım 10 üzerinden 8.Fazla söze ne hacet.
albümü aslında iki parça halinde ele almak lazım old school slayer ve hadi yenilik yapalım hacı slayerı bazı şarkılardaki net slayer havasının yanında aklı karışık bir slayer var karşımızda americon,not of this god vs. bildiğimiz sevdiğimiz slayer…..bence (şahsi fikrim)8 puan çok acımasız ve detaylı incelemeden yoksun bi 8 puan….ayrıca nacizane tavsiye slayerın klibini izleyip birde öle yorumlayın
slayer slayerdır. bırakın bu işleri. densiz densiz konuşmayın bakayım. albüm çıktığı gün aldım. gayet memnunum. şu yoklukta ilaç gibi geldi. 10 numara!… zaten bi kreator bide slayer kaldı. kıymetini bilmek gerek. tanrı başımızdan eksik etmesin onları.
96′da(belki de 97′dir) liseye yeni başlamışken çıkardıkları punk cover albümleri için genel yorum hayal kırıklığıydı. Dinlemedim kimseyi aldım albümü. Ve şunu diyebilirim ki tarihte yapılmış en gaz, en muhteşem cover albümüydü ve bu güne kadar verdiğim parayı en çok hakeden albüm olduğunu da söyler dururum. Bir de bonus gemini şarkısı ki sevmeyen var mıdır bilmiyorum.Şimdi niye uzattım ki bu kadar diyorum kendime sebebi şudur: Anladım ki Sex pistols coverı bekleyen lavukların zoruna gitmişti albüm. Aynı şeklide Diabolus için de en kötü albümü diyen aynı abilerimizdi muhtemelen. Gıcık mıyım neyim ama Diabolus da Raining Blood’tan sonra en sevidğim albümüdür Slayer’ın. Son albüme gelince hala oradalar ve hala ekstremler. Neden mi ? 96 yılında o albümü beraber aldığımız elemanla nette hacı albüm nasıl diye sorduk birbirmize. Ve aynı anda şöyle yazdık (ister gülün geçin ister gözleriniz yaşarsın :) WORLD PAİNTED BLOOOOOOOOOOD !!!
Christ Illusion kanımca kesinlikle mükemmel bir albümdür, Jihad, Flesh Storm, Cult, Eyes of the Insane gibi mükemmel şarkılar vardır. Bu albümde ise mükemmel diyebileceğim sadece World Painted Blood şarkısı var.
Fena değil, 6/10.
Kerry King in oyuncağı haberinde fark ettim ki bu güzide albümü uzun süredir dinlememişim. Halbuki geçen sene bira eşliğinde ne dinlerdik kafa koparcasına headbang yapardık. Sıralara, defterlere, evdeki dolaba slayer logosu çizerdik. Ah ah ne günlerdi. :) Bi ara bu albüme verdiğim uzunca bir sürelik aradan sonra tekrar baştan sona dinlicem hatırlatın bana :P
Loading ...
Tom Araya’nın son albümlerdeki, kelimelerin sonlarında yükselen vurgusu ve bunu yaparken de yüksek perdelere çıkması da o “ürpertici” denen havanın yakalanmasını iyice imkansız hale getiriyor. Son albümleri bi işle uğraşırken arkada çalsın diye açtığımda vokal yoruyor beni.
“King’in akıllara zarar soloları…”
gitarı eşşek gibi anırtmanın nesi akıl almaz yahu : ) hayır slayer fanı bi insan olarak ben bile şaşrdım o deyişe. onun dışında güzel kritik, çünkü bir slayer var.
Akıl almaz demedim ki, akıllara zarar dedim. Saçma sapan anlamında. Ama bu illa kötü anlamda alınmak zorunda da değil. Kerry King solosu işte. Metal dünyamızın bi rengi o da. :)
Ben albümün prodüksiyonuna hasta oldum, özellikle lombardo’nun davul kayıtları aklımı aldı, hatta sırf onun için tekrar tekrar dinliyorum albümü dersem yalan olmaz. albümü dinlerken de belli ediyor ama, lombardo’nun dediğine göre davulların %80′i tek seferde çalınmış, bariz bir canlılık var zaten genel olarak herkeste. ha albümde “üfff abi o ne ya” dedirten şarkı yok ama toplamda bütünlüğü yerinde sağlam bir “albüm”, hatta ben christ illusion’dan daha samimi, daha başarılı buldum bu albümü.
Davul sound’u bana South of Heaven albümündeki davulları hatırlattı. O da böyle çiğlikle canlılık arasında nefis bi kıvamdaydı.
king in sololarına laf atanıda ilk defa burda görüyorum. yuh ya!
Fazla bi yer gezmemişsindir.
he, benim aklım karışmış. akıllara zarar’ da “süper ötesi” anlamında kullanıldığı için bazen.
Albüme dair bilmediğim bir detay, bütün albümü stüdyoda yazmışlar. Şarkılar taze olsun diye stüdyoya girmeden önce şarkılarla ilgili hiçbir şey yapmamışlar.
Bi de demin bi Kerry King röportajı okudum, Slayer dağılırsa başka bi gruba girerim ya da Lombardo’yla yeni bi şeyler yaparım, olmadı Zakk Wylde’la takılırım falan diyo.
Akustik Slayer turu istiyoruz.
Zakk Wylde’la çok uyumlu bir ikili olurlar, hatta eğlenceli olur:)
Dinledikten sonra tekrar anladım ki, Slayer’a hala katlanamıyorum. Albümün için bir yorum getirecek kadar bile dinleyemediğim için (1 kere mi ne) puan falan vermemek en iyisi.
slayer a katlanamıyorum diyen biri zaten neden puan vermek ister anlamıyorum. senin verceğin puandan ne hayır gelir
işte vermemiş zaten? anladın mı? puan vermemeye karar vermiş. çok zor bişey değil bak. biraz zorlarsan anlıycaksın. diyor ki, sevmiyorum, dinlemedim, puan vermiyorum. kompleks bişey değil yani.
sana batan nedir ki atlamışsın. klavye başında mı bekliyorsun birilerine bişi deselerde bende onu koruyayım diye. sevgilisi falansın heralde yada dadısı yada annesi misin?
yok sadece troll’ler bende kaşıntı yapıyor.
@janslore
Klavye başında asıl bekleyeni görüyoruz. birisi negatif bir şey yazdı mı hemen damlıyor. Sen şu ünlü janslore’sun. Arkadaşım albümle ilgili konuşacaksan konuş yoksa darmadağın psikolojini buraya yansıtma lütfen.
bir gun herkes bes dakikalıgına unlu olacak. :) bi biz unlu olamadık. :D neyse bundan sonrakine de ben saydırcam valla batu gozum ustunde. :)
vay be ünlü de olmuşuz ha. hepimiz biliyoruz ki ünlüler ne kadar boş kişiler ise, onu ünlü yapan ahmaklar topluluğundan bir derece daha yukarıdadır. beni seyretmeye devam edin evlatlarım, beni vareden sizlersiniz. janslore kurbaaan olsun size canlarıım.
bir gün de anlam ifade ediver.
ya bi kez de cevap vermeyin arkadaş. albümle alakasız alakasız yazılar, tartışmalar. gerek yok bunlara. her lafa atlamayın. kendi kendine konuşsun.
ike fire’ın gözünü seveyim.
Hatta daha da açık hale getireyim;
http://img260.imageshack.us/img260/174/trollface.png
kasmayın dayı.
Başlarda böyle bi garipseme, bi aidiyetsizlik vs olsa da sevdim ben albümü. Tom Araya’nın vokal konusunda son dönemde yaptığı en iyi iş. Lombardo zaten Lombardo. Kerry King’e kötü bişi dersem rüyama girer diye tırsıyorum.
Christ Illusion’dan daha çok sevdiğimi söylemeliyim.Tek ısınamadığım parça Playing With Dolls oldu.Ayrıca Prodüktör hakkında birşey söylemek istiyorum.Metallica da bu adamla çalıştı ama farklı birşey ortaya çıkmıştı.Ben hiç beğenmemiştim o ayrı.Ama Slayer farklı olmuş.Slayer bence bu albümde çok iyi iş çıkarmış. Puanım 10 üzerinden 8.Fazla söze ne hacet.
albümü aslında iki parça halinde ele almak lazım old school slayer ve hadi yenilik yapalım hacı slayerı bazı şarkılardaki net slayer havasının yanında aklı karışık bir slayer var karşımızda americon,not of this god vs. bildiğimiz sevdiğimiz slayer…..bence (şahsi fikrim)8 puan çok acımasız ve detaylı incelemeden yoksun bi 8 puan….ayrıca nacizane tavsiye slayerın klibini izleyip birde öle yorumlayın
8 puan çok acımasız derken, kaç olmalı peki puanı? 10 mu?
slayer slayerdır. bırakın bu işleri. densiz densiz konuşmayın bakayım. albüm çıktığı gün aldım. gayet memnunum. şu yoklukta ilaç gibi geldi. 10 numara!… zaten bi kreator bide slayer kaldı. kıymetini bilmek gerek. tanrı başımızdan eksik etmesin onları.
96′da(belki de 97′dir) liseye yeni başlamışken çıkardıkları punk cover albümleri için genel yorum hayal kırıklığıydı. Dinlemedim kimseyi aldım albümü. Ve şunu diyebilirim ki tarihte yapılmış en gaz, en muhteşem cover albümüydü ve bu güne kadar verdiğim parayı en çok hakeden albüm olduğunu da söyler dururum. Bir de bonus gemini şarkısı ki sevmeyen var mıdır bilmiyorum.Şimdi niye uzattım ki bu kadar diyorum kendime sebebi şudur: Anladım ki Sex pistols coverı bekleyen lavukların zoruna gitmişti albüm. Aynı şeklide Diabolus için de en kötü albümü diyen aynı abilerimizdi muhtemelen. Gıcık mıyım neyim ama Diabolus da Raining Blood’tan sonra en sevidğim albümüdür Slayer’ın. Son albüme gelince hala oradalar ve hala ekstremler. Neden mi ? 96 yılında o albümü beraber aldığımız elemanla nette hacı albüm nasıl diye sorduk birbirmize. Ve aynı anda şöyle yazdık (ister gülün geçin ister gözleriniz yaşarsın :) WORLD PAİNTED BLOOOOOOOOOOD !!!
Albümde en beğendiğim şarkı “Hate Worldwide”. Christ Illusion kadar agresif değil. 6.5′tir benim puanım.
Slayer’ın en beğendiğim albümü oldu bu. Özellikle; World Painted Blood ve Hate Worldwide ilk dinleyişte hoşuma giden parçalardı. Albüme puanım; 9.
christ illusion’dan daha iyi çok net.
Christ Illusion kanımca kesinlikle mükemmel bir albümdür, Jihad, Flesh Storm, Cult, Eyes of the Insane gibi mükemmel şarkılar vardır. Bu albümde ise mükemmel diyebileceğim sadece World Painted Blood şarkısı var.
Fena değil, 6/10.
Kerry King in oyuncağı haberinde fark ettim ki bu güzide albümü uzun süredir dinlememişim. Halbuki geçen sene bira eşliğinde ne dinlerdik kafa koparcasına headbang yapardık. Sıralara, defterlere, evdeki dolaba slayer logosu çizerdik. Ah ah ne günlerdi. :) Bi ara bu albüme verdiğim uzunca bir sürelik aradan sonra tekrar baştan sona dinlicem hatırlatın bana :P
ccc Dave Lombardo ccc
big four da en iyi grup slayer bence hepsi ayrı ayrı fena adamlar dave,tom,kerryijeff bu arada lars ulrich biraz dave amcasından bateri dersi alsın
Bu albümü seven varsa bi alternatif önereyim. Crustacean isimli grubun Greed, Tyranny and Sodomy albümü tavsiyemdir.
Slayer bu saatten sonra boş albümde çıkarsa benim notum herzaman 10′dur…
Bir ben mı seviyorum god hates us allu yalnız hissettim şimdi kendimi
Şarkıyı dinlerken , Jeff Hanneman ile Kerry King sololarını nasıl ayırıyorsunuz? Bana ikisi de aynı gibi geliyor
14.12.2013
@Ceren, kerrynin soloları genelde lilililllölöölölölalaalalvauvwauvviuvciuvciuvvvvlalalaalalalwowwowowowowowoowlililillililili
şeklinde
yani duyunca noluyor amk, neydi lan o deminki diyorsun
Zamanında kıymetini bilemedik… Hanneman alkolden gitmeseydi bu kadar erken bitirmezlerdi herhalde