Ülkelerin metal alanında önde gelen şehirlerinin hep deniz kenarındaki şehirler olması ilginç bir durum. Norveç’te Bergen, İsveç’te Göteborg, Amerika’da Tampa ve Bay Area, Kanada’da Quebec, Türkiye’de Ankara; neden acaba.

Dağılmasıyla bir kısım insanı üzen NETTLETHRONE’un küllerinden doğan ve geçtiğimiz yıl faaliyete geçen MENTAL IMPLANT, ilk resmi ürünü olan “Zenith” EP’sini Ekim ayı içerisinde çıkardı. Grup, NETTLETHRONE’da gitar çalan Tankut Aydinlıyım, yine NETTLETHRONE’da bas çalan Cem Köse, bir dönem ENTERPRISE’da davul çalan Can Sürmen ve ikinci gitarda da Görkem Turan’dan oluşuyor.

NETTLETHRONE’u bilenler grubun AT THE GATES ve benzerleri tarzındaki melodik death metalini, genelde sevmişlerdir. Kısa bir kariyerleri olsa da, ülkemizin başarılı gruplarından olduğunu düşündüğüm bir oluşumdu NETTLETHRONE. MENTAL IMPLANT’e geldiğimizdeyse, biraz daha farklı bir müzikal yapıyla karşılaşıyoruz. NETTLETHRONE’un agresif ve melodik yanını alan grup, bunun yanına thrash metal elementleri de ekleyerek, melodik death metalden ziyade thrash metale yakın bir müzik yapmış “Zenith”te. Bu havayı pekiştiren en önemli etken de elbette Tankut Aydınlıyım’ın vokalleri. Eski NETTLETHRONE vokalisti Nazmi Can Doğan’ın ve Oral Akyol’un konuk olduğu Latitude & Longitude dışında tümüyle clean vokaller içeren grubun, bu sayede biraz daha fazla kişiye ulaşması olası.

Vokallerde hissedilen, taklit olmasa da yorum ve ses rengi açısından bir James Hetfield durumu var. Lakin bu durum, James Hetfield’dan ziyade, özellikle “The Crusade” albümünde onun adeta taklidini yapan TRIVIUM vokalisti Matt Heafy’yi de hatırlatıyor. Gitar riflerinin de aynı çerçeveye girdiği anlarda grup şaşılacak düzeyde TRIVIUM’u anımsatabiliyor. Çoğu yerde gayet enerjik olan müzik, duyguya, hüzne bağladığındaysa bunu da dibine kadar veriyor.

Albümün bir hayli beğendiğim Conception adlı intro’sunun ardından gelen Handsel, barındırdığı farklı bölümleriyle çok (ÇOK) başarılı bir parça. Thrash ve melodik death metal paslaşmalarıyla süren şarkının duygusal derinliği, giren clean gitarlar ve ney sayesinde anında yükseliyor ve ortaya da bence albümün en iyi şarkısı çıkıyor. Ülkemizde pek çok grup, artık neredeyse gelenek olduğu üzere albümlerinde ney kullanıyorsa da, neyin, verdiği duygu anlamında bu derece iyi kullanıldığı bir şarkı duyduğumu hatırlamıyorum. Türkiye’nin sayılı üflemeli saz sanatçıları arasında yer alan Ferhat Erdem’in ciddi anlamda süründüren bir ney melodisiyle biten şarkının sözleri de sitemizin güzide yazarı Güzide‘ye ait.

Albümün öne çıkan diğer bir şarkısı, dördüncü sıradaki Latitude & Longitude. Vokallerden de dolayı NETTLETHRONE havaları estiren bu şarkı da her şeyiyle İsveç kokan, harmonik gitarlar ve yırtıcı riflerle süslü başarılı bir parça.

“Zenith”in kanımca diğer şarkılara oranla zayıf kalan parçası, ağır başlayan, iyi devam eden, ancak sonlara doğru barındırdığı bas gitar davul bölümüyle bir anda alakasızlaşan The Oldest Feint. Kötü olduğundan değil, ancak parçanın geneline hiç uymamasından dolayı bu şarkıda gereğinden fazlasının denendiğini düşünüyorum.

Son parçamız ise, girer girmez TRIVIUM diye bağırtan “Zenith” adlı parça. TRIVIUM’u seven bir insan olduğumdan benim açımdan gayet güzel bir benzeşme. Ortasından sonuna kadar devam eden ve Simge Varol’un vokalleriyle de renklenen bölüm de gayet hoş. Bu tarz biraz ondan biraz bundan şarkılar genelde atların cinsel organlarını hatırlatsa da, Zenith’te böyle bir hava oluşmamış ve her şey gayet yumuşak geçişlerle birbirine bağlanmış.

EP’ye dair tek eleştirime gelince. Şarkıların kimi bölümleri arasında, kayıtla fazla uğraşmamaktan mı kaynaklanıyor bilmem, birtakım ufak sorunlar var. Distortion’lı gitarlardan clean gitara geçilen birkaç yerde, sesi yavaş yavaş kısılan distortion’lı gitarın bir anda sesinin kesilmesi gibi olaylar mevcut (misal Zenith: 01.28). Özellikle kulaklıkla dinlerken hemen fark edilen bu durum, rahatsız edici değil belki, ancak belirtmeden de geçemeyeceğim bir şey.

Son kelâmlara geldiğimizde, tıpkı NETTLETHRONE’un “Blueprint” demosu gibi, MENTAL IMPLANT’in ilk ürünü de gayet başarılı, geneli iyi olduğu için bahsetmeye değer hata aradığınız ve ancak bu kadarını bulabildiğiniz, gerek icra, gerek duygu açısından içine çok şey katıldığı belli olan, kayıt kalitesi açısından da asla sırıtmayan ve gördüğünüzde hiç çekinmeden alabileceğiniz bir çalışma.

NETTLETHRONE kanımca kendi tarzında Türkiye’de bir boşluğu dolduran bir gruptu ve her ne kadar artık var olmasalar da, aynı zihniyetten çıkan MENTAL IMPLANT’in yeni ürünler sunacağını bilmek güzel.

Güzel olacağına canı gönülden inandığım ilk albümlerinde görüşünceye dek, MENTAL IMPLANT’e iyi şanslar diliyorum.