Kariyerinde 14 birbirinden güzel albüm olan, günümüz metal dünyasının üzerine kurulduğu gruplardan birinin tek bir albümünü seçip onun hakkında yorum yapmak zor, ama “Seventh Son of a Seventh Son” (SSoaSS), kısaltması bile uzun be!) biraz farklı. Iron Maiden adına bir dönemi kapatan (Adrian Smith’in ayrılması, son liste başarısı, vs), aynı zamanda ilk defa denen yapıda hazırlanan (konsept albüm) bu güzide eser Smith ve Dickinson gruba beraber dönene kadar çıkardığı son “gerçek” Iron Maiden albümü. Dolayısıyla grup açısından tarihi bir önemi var.
Iron Maiden albümlerinde (her ne kadar hepsi çok iyi olsa da) genel olarak bir “bu şarkıya da gerek yokmuş ya” sendromu vardır, şarkılar arasında kalite dengesi vardır çoğunlukla. Belki de grup genelde şarkıların üzerinde tek tek fazlaca uğraştığından dolayı albüm bütünlüğü konusunda pek istikrarlı olamamıştır. “Seventh Son of a Seventh Son” konsept albüm yapısıyla bunun önüne geçiyor ve bu açıdan bir farklılık yaratıyor mesela. Albümün bu kadar (farklı biçimde) güzel olmasında bunun etkisi büyük, şarkı şarkı hepsi tek başına klasik ama albüm genel olarak da başından sonuna gayet istikrarlı, dengeli yapısını bozmuyor. Albümle alakalı her yorumda farklı şarkının “bence albümün en iyi şarkısı” diye bahsedildiği bir albümden bahsediyoruz neticede, bu durumu anlatıyordur biraz.
Esasında “Seventh Son of a Seventh Son”‘ı tanımlarken “konsept albüm konsept albüm” deniyor da, tam olarak “konsept albüm böyle oluyor işte” diyemeyiz albümle alakalı. “Seventh Son of a Seventh Son”‘ın devamlı birlikte anıldığı “Operation Mindcrime” metal dünyasında sonrasında gelen konsept albümler için formatı belirlemişken “Seventh Son of a Seventh Son”‘ın bu yapıdan ne kadar uzak olduğuna dikkati çekmek lazım.
Albümün akustik introsu ve outrosu haricinde bildiğimiz manada konsept albüm klişelerine pek rastlayamıyoruz albüm boyunca, keza şarkı sözleri açısından da bütün şarkılar konsepte dahil değil mesela. Ancak bahsettiğim üzere “Seventh Son of a Seventh Son” standart bir konsept albüm olmasa da, hazırlanışı belli bir konsept üzerinden yürüdüğünden Iron Maiden standartlarında inanılmaz tutarlı bir albüm ortaya çıkmış.
Albümdeki şarkılar hakkında esasında çok konuşmaya gerek yok, Can I Play With Madness?, The Evil That Men Do ve The Clairvoyant illa ki her Maiden toplamasına giriyorlar. “Seventh Son of a Seventh Son”‘ı bu kadar muhteşem yapan esasında bu süperstarlar değil, albümle aynı adı taşıyan 10 dakikalık şarkıdır bana göre.
Iron Maiden’ın en değeri bilinmemiş şarkılarından biri olduğunu rahatlıkla iddia edebileceğim bu muhteşem eser esasında albümün özeti gibi bir şey, mevzuyu derleyip toparlıyor. Albüm genelinde bazı yerler haricinde şahsen pek bir numarasını göremediğim klavye/synth mevzuları bu şarkıda tam yerini buluyor zaten, bu açıdan da albümün karizmasını topluyor.
Akabinde gelen The Prophecy de albümün iskeletini tamamlayan yapıda devam ediyor. Bahsettiğim süperstarlar dinleyiciyi albüme çekerken bu şarkılar da kişiyi albümde tutuyorlar, albümü bir kademe yukarı çıkarıyorlar.
Özellikle çıktığı dönem itibariyle gerek melodik yapısıyla, gerek akustik geçişleriyle o ara ergenlik dönemindeki İskandinav müzisyenler üzerinde melodik death metal soundu şekillendirilmesinde büyük etkisi olduğunu düşündüğüm “Seventh Son of a Seventh Son” “zamansız” bir klasik esasında.
Iron Maiden’ın diğer albümleri gibi bu da piyasaya çıktığı 1988 yılından bu zamana kadar alakalı/alakasız herkese ilham verdi, hala da vermeye devam ediyor.
Kadro Bruce Dickinson: Vokal
Steve Harris: Bas, elektronikler
Dave Murray: Gitar
Adrian Smith: Gitar, elektronikler
Nicko McBrain: Davul
Şarkılar 1. Moonchild
2. Infinite Dreams
3. Can I Play With Madness?
4. The Evil That Men Do
5. Seventh Son of a Seventh Son
6. The Prophecy
7. The Clairvoyant
8. Only the Good Die Young
böylece sitenin eksiklernden biride kapanmış oldu. ben 9 verdim. sebebi hem en iyi albümleri olmayışı hem de dickinson’un albümün operation mindcrime’a kıyaslandığında geriden geldiğini kabul etmesidir. benimde favorim the clairvoyant. hmm, yoksa moonchild mı demeliyim?
seventh son’la mindcrime’ı kıyaslamak mı. onlar ayrı gezegenlerin müzikleri.
bi de dickinson neden böyle bişeyi kabul etsin onuda anlayabilmiş değilim, çok saçma geldi.
Infinite Dreams benim için de özeldir hakkaten. Ortada synth destekli çift gitar bölümü hele apayrı.. Basları da çalması en zevkli Maiden şarkılarından.
Iron Maiden ne yapsa sevmişimdir. The X Factor ve Virtual XI dönemleri mesela. Kötü bir dönem Iron Maiden’a göre ama dinleniyor sonuçta. IM’yi dinlemeye de bu albümde bulunan The Clairvoyant ile başlamıştım “anam ne güzel bas tonu” falan diye (Ama Steve Harris’in hep aynı şeyleri yapacağını bilmiyordum tabi ahah). The Evil That Man Do ve The Clairvoyant’ı severim en çok.
@Sambalici, ahaha peki. yorumu da öyle bi yazmışsın ki powerslave i de iron maiden ı da sen yazcaksın gibi olmuş hangisini yazmayacaksan onu yazmaya niyetliyim o yüzden yani :D
@sambalici, o albüm tek kelimeyle mükemmeldir. o albüm grubun ilk göz ağrısının oluşunun da etkisiyle farklı bir havası vardır. aynı kill em all ve show no mercy’deki gibi.
Valla bence o albümün yeri biraz daha farklı (o yüzden ekstra seviyorum), mesela kill’em all ve show no mercy daha ziyade “gençlik gazı”, “çiğ sound” gibi şeylerle bu kadar akılda kalıyor ama bu albüm kafadan “eksiksiz” olarak giriyor mevzuya. tam olarak ne demek istediğimi yazıya saklayım ben ehehe
Bir yaz boyunca orjinal kasedini dinledigim album. Zamaninda siki bir Live After Death’cisi oldugum grubun bu albumu biraz daha progresif ve soguk gelmistir bana ancak gitar harmonileri ve parcalardaki varyeteler inanilmazdir. Grubun donum noktasi ve ulastigi en ust nokta olarak goruyorum bu donemi. 7th son of a 7th son biraz klise bir nakarata ragmen cok akilda kalici epik bir Iron Maiden parcasidir. The Evil that man Do ise tipik bir 2 hit arasi parcasidir I.M.’in…Can I Play Madness ise donemin Turk TV kanallarinda bile sikca rastladigimiz bir kliptir ki aslinda belki de su ana kadar ki en basit ve en ‘catchy’ I.M. parcasidir (I.M.’ci olmayanlar – mesela bir AC/DC’ci bile rahatca sindirebilir).
Aynı adlı şarkı bence açık ara en underrated maiden şarkısı. Maiden şarkıları listemde kafadan ilk üçe girer o kadar seviyorum. Albümü de aynı derecede seviyorum. Genel anlamda çoğu grubun en progressive albümlerini beğenme gibi bir özelliğim olduğu için (Metallica ajfa gibi) üstüne maiden albümü tanımam
(8.40/10, Toplam oy: 380)
Loading ...
ne kadar doğru her kişinin farklı bir şarkı sevmesi olayı. mesela ben infinite dreams’i çok severim… albümün en süper şarkısıda odur bence…
böylece sitenin eksiklernden biride kapanmış oldu. ben 9 verdim. sebebi hem en iyi albümleri olmayışı hem de dickinson’un albümün operation mindcrime’a kıyaslandığında geriden geldiğini kabul etmesidir. benimde favorim the clairvoyant. hmm, yoksa moonchild mı demeliyim?
seventh son’la mindcrime’ı kıyaslamak mı. onlar ayrı gezegenlerin müzikleri.
bi de dickinson neden böyle bişeyi kabul etsin onuda anlayabilmiş değilim, çok saçma geldi.
Infinite Dreams benim için de özeldir hakkaten. Ortada synth destekli çift gitar bölümü hele apayrı.. Basları da çalması en zevkli Maiden şarkılarından.
Iron Maiden ne yapsa sevmişimdir. The X Factor ve Virtual XI dönemleri mesela. Kötü bir dönem Iron Maiden’a göre ama dinleniyor sonuçta. IM’yi dinlemeye de bu albümde bulunan The Clairvoyant ile başlamıştım “anam ne güzel bas tonu” falan diye (Ama Steve Harris’in hep aynı şeyleri yapacağını bilmiyordum tabi ahah). The Evil That Man Do ve The Clairvoyant’ı severim en çok.
powerslave ve iron maiden albümlerinin de kritiğini bu sitede görmek süper olur, devlet babanın buna bir şeyler yapması lazım.
@baldur: gene benden bi “Iron Maiden” kritiği gelebilir, çok severim o albümü.
23.07.2010
@Sambalici, kritik gelemedi galiba. yakın zamanda gelir mi acaba? :)
23.07.2010
tembellikte çığır açtığımdan gelemedi, yakın zamanda gelir dersem yalan olur ama kısmet tabi :D
23.07.2010
@Sambalici, ahaha peki. yorumu da öyle bi yazmışsın ki powerslave i de iron maiden ı da sen yazcaksın gibi olmuş hangisini yazmayacaksan onu yazmaya niyetliyim o yüzden yani :D
24.07.2010
yok ya powerslave’e talip değilim, iron maiden albümü üzerine söyleyecek lafım çok ama.
24.07.2010
@Sambalici, tamam o zaman powerslave’i yazmaya başliim ben. senin de iron maiden kritiğini bekliyorum kısmet olduğu zaman.
@sambalici, o albüm tek kelimeyle mükemmeldir. o albüm grubun ilk göz ağrısının oluşunun da etkisiyle farklı bir havası vardır. aynı kill em all ve show no mercy’deki gibi.
Valla bence o albümün yeri biraz daha farklı (o yüzden ekstra seviyorum), mesela kill’em all ve show no mercy daha ziyade “gençlik gazı”, “çiğ sound” gibi şeylerle bu kadar akılda kalıyor ama bu albüm kafadan “eksiksiz” olarak giriyor mevzuya. tam olarak ne demek istediğimi yazıya saklayım ben ehehe
Bir yaz boyunca orjinal kasedini dinledigim album. Zamaninda siki bir Live After Death’cisi oldugum grubun bu albumu biraz daha progresif ve soguk gelmistir bana ancak gitar harmonileri ve parcalardaki varyeteler inanilmazdir. Grubun donum noktasi ve ulastigi en ust nokta olarak goruyorum bu donemi. 7th son of a 7th son biraz klise bir nakarata ragmen cok akilda kalici epik bir Iron Maiden parcasidir. The Evil that man Do ise tipik bir 2 hit arasi parcasidir I.M.’in…Can I Play Madness ise donemin Turk TV kanallarinda bile sikca rastladigimiz bir kliptir ki aslinda belki de su ana kadar ki en basit ve en ‘catchy’ I.M. parcasidir (I.M.’ci olmayanlar – mesela bir AC/DC’ci bile rahatca sindirebilir).
Ah Infinite Dreams..
Nereye koyacağımı bilemedim. En sevdiğim metal davulcusu Anathema ile Maiden’in Phantom of the Opera parçasını coverlıyor.
“Hali hazırda ekstrem metalin en iyi davulcularından biri, gelecekte en iyisi olacak” dediğim Nicholas Barker’ın DAHA DA FAZLA KİLO ALMASI???
http://www.youtube.com/watch?v=4uqWMp6zku0
Powerslave kritiği istiyoruz!
Maiden ın bütün albümlerini severim ama bunun yeri çok ayrıdır. Bende en çok iz bırakan albümdür desem yanlış olmaz
Şarkı olanında 6:50′den sona kadar devam eden kısım diyorum, başka da bir şey demeden yürüyüp gidiyorum.
Eskimeyen, ölmeyen, bitmeyen abüm.
Sabah sabah bu nasıl mail maidenkomtere!
http://www.ironmaiden.com/maiden-on-the-charge.html
16.02.2012
@caksu, “Seventh Son of a Seventh Son Part II’yi çıkartıp ilkindeki boşlukları doldurun ve hikayeyi tamamlayın madem köftehorlar” demek istiyorum.
16.02.2012
@hen, Ayrıca Still Life çalın canımı yiyin.
Infinite Dreams albümün yıldızı.
Aynı adlı şarkı bence açık ara en underrated maiden şarkısı. Maiden şarkıları listemde kafadan ilk üçe girer o kadar seviyorum. Albümü de aynı derecede seviyorum. Genel anlamda çoğu grubun en progressive albümlerini beğenme gibi bir özelliğim olduğu için (Metallica ajfa gibi) üstüne maiden albümü tanımam
bkz. Başladığı gibi biten albümler
Iron Maiden’ın “bence” son başyapıtı. 10/10