Edebiyatı, çetrefilli siyasi tarihi ve tabii ki kızlarıyla gönlümüze taht kuran Rusya’nın bir diğer güzelliği de Arkona. “Goi, Rode, Goi!”, grubun bir önceki albümünden tam iki yıl sonra gelen 79 dakikalık bir pagan destanı. 5. stüdyo albümleri olan bu çalışmaya, önceki albümün çıkmasından hemen sonra başladıkları aşikar. Sürece uzun parçalar bile inanılmaz bir sürükleyicilik taşıyor, albümün geneli beklenmedik çıkışlar ve tatlılığıyla bana bir haller getiren ayrıntılarla dolu. Black metale kaçan parçalar da var, safi oyun havaları da. Her halükarda feci tatmin edici ve her saniyesinden yaratıcılık fışkıran bir eser.

Sarı saçlarına deli gönlümü bağladığım Maria’nın daha kontrollü “çığrından çıkışları” ve olgunlaşan clean’lerine (güzel Türkçemiz!?) ilaveten, grup elemanlarının bireysel bazda daha iddialı performansı (özellikle davul) ve de prodüksiyonun alamet-i farikası vesilesiyle genel anlamda inanılmaz bir ilerleme var. Artık takım taklavatı mı değiştirdiler yoksa şirket değişikliğinin getirdiği bir sınıf atlama durumu mu bilmiyorum ama bu gelişme sadece müzikal yeteneğin oturması anlamında değil, yıllardır başka grupları olan koca koca adamlar kendileri. Meşhur hale geldikçe bu özenli tutum devam eder umarım, çünkü net iki albüm edecek bir dolgunluk var bu albümde. Klipler DVD’ler havada uçuşuyor, hakkınızda hayırlısı neyse…

Dikkat yerel enstrüman!

Coşku ve gururun bir arada bulunduğu folk metalle iştigal eden grupların akılda kalıcılık açısından asgari iki değişik enstrüman olmak üzere farklı tonlar ve pek tabii bunlarla hedeflenen melodilere albümlerinde yer veriyor oluşu malumunuz. Nitekim pek çok pagan/folk grubunun eserlerinden bu öğeleri çıkarınca, elimizde standart black metal ya da en iyi ihtimalle melodik death metal kalacaktır. Zamanında bunun black üstü folk versiyonuyla albümler çıkarmış olan grup, çeşniyi ana malzeme haline getirerek gayet sağlam ve feci saran parçalara imza atıyor. Saniye geçmiyor ki bir flüt, bir akordeon, efendime söyleyeyim bir balalayka duymayasınız.

Peki nedir bu Arkona dedikleri… Arkona, bugün Almanya’ya bağlı Rügen adasında 12. yüzyılda bulunan ve o dönemde Avrupa’da yaşanan kanlı Hristiyanlaştırma olaylarında son teslim olan Slav pagan kalesi. Bakınız başpiskopos kaledeki putları nasıl da yıktırıyor:

Türü nazarımda özel kılan başlıca husus tam olarak bu motivasyon. Bir death metal grubunun siyaset odaklı eserleri ve imajının dikkat çekip takdir toplaması misali; Avrupa kökenli pagan inanışlarından esinlenilen alt türleri icra edenlerin, sanatlarını tartışılası da olsa bir “iyi” ya da “kötü” üzerine kurmaları bana müzisyenliğe yaraşır bir bilinç gibi geliyor.

Gelelim albümün tanıtımında yere göğe sığdırılamayan Na Moey Zemle parçasına. Folk metalin devlerinden Månegarm ve Skyforger başta olmak üzere pek çok Avrupalı gruptan kişilerin gerek enstrüman, gerekse kendi dillerinde olmak üzere vokal desteği yaptığını görüyoruz.

Parça bir hayli progresif ve içerik bakımından zengin. Lakin o kadronun bir araya gelmesi gibi kolay olduğunu sanmadığım organizasyon “Arkona” parçasında gerçekleşmiş olsaydı, daha manalı olurdu diye düşünüyorum. Parçada vokalist hanım kızımızın grupla alakalı olarak şimdiye kadar inkar ettiği “politik” bir girişim, bir çağrı söz konusu. Hristiyanlığa karşı pek de barışçıl olmayan bir mücadele ve kalenin dirilişinden bahsediliyor.

Öte yandan grubun adını taşıyan parça olması itibariyle de tercih edilmesi hoş olabilirdi. Pagan/folk dedin mi zaten çalsın davullar yansın kiliseler yaklaşımı hakim kuzey kutbuna yakın oturan müzisyenlerde, o halde voltran! Biri satanizm mi dedi? Bu grup şeytanla haşır neşir olamayacak kadar güleryüzlü ve fingirdek, emin olabilirsiniz.

Grubu henüz dinlememiş folk sempatizanlarının Yarilo parçasıyla mevzuya girmesini öneririm. Son derece neşeli ve bağımlılık yapan bir eser. Korpiklaani‘nin Wooden Pints parçasının klibindeki gibi içkiyi ağızla içmeyip dağıtma havası mevcut.

Son parça biraz yavaş olmakla beraber şahsi favorim. Beş dakikadan uzun kuşlu böcekli bir ambiyansla devam etmeseydi iç rahatlığıyla 10 vereceğim bir albüm olacaktı (10 verme olayından hoşlanmıyorum).

Eklemeden geçemeyeceğim, özellikle içinde -uşka eki ve vurgulu /r/ sesi geçen kelimeleri, clean ya da brutal olması farketmeksizin böyle bir hatundan duymak ayrı bir zevk.