Başlık biraz sivri olsa da, düşüncem bu yönde. Christian Alvestam SCAR SYMMETRY’den ayrılıyor ve hemen ardından bu albümü çıkarıyorsa, ben o ayrılığa üzülmem arkadaş. Hatırlıyorum da, Alvestam ayrılığını açıkladığı yazıyı “Müzikal yolculuğum asıl şimdi başlıyor, neler yapacağım göreceksiniz” türünde bir kelâmla bitiriyordu.

Şahsen “Hadi ordan, SCAR SYMMETRY’den iyisini mi bulacaksın dangoz” diye geçirmiştim aklımdan. Ancak SCAR SYMMETRY’nin son durumunu ve Alvestam’ın gruptan ayrıldıktan sonra yaptığı bu ilk işi gördüğümde, onun bu iddialı açıklamasının içinin pek de boş olmadığını anladım. Niyesine gelelim.

Niyesi açık: “Sot” harika bir albüm. Hiç sulandırılmamış, gayet güzel melodi ve riflerle bezeli, her yanından yaratıcılık akan bir çalışma. Christian Alvestam, İsveç piyasasının son dönem yıldızlarından biri bildiğiniz gibi. Aynı anda beş yüz seksen grupta çalma ekolünün azılı takipçilerinden olan Alvestam, bu grupların en çok zaman işgal edeninden, yani SCAR SYMMETRY’den ayrılınca, başta da dediğim gibi pek çok insanın içi cız etmişti. Zira SCAR SYMMETRY hayvandı, SCAR SYMMETRY azmandı.

Lakin olan oldu ve Christian ayrıldı. Kimilerine göre bu SCAR SYMMETRY’nin bitişiydi; Alvestam hem clean hem brutal vokalde öylesine dominant bir sesti ki, SCAR SYMMETRY’nin birincil karakteristiklerinden biri olan bu ses gittiğinde neler olacağı meşhuldu. Sonucun ne olduğunu, ilerki günlerdeki “Dark Matter Dimensions” yazımızda irdeleyeceuk elbet.

Konumuza dönelim. Alvestam’ın pek çok projesini takip eden bir kişiyim. TORCHBEARER, UNMOORED, MISERATION ve SCAR SYMMETRY bunlardan öne çıkanlar olsa da, bahsi geçen şahsın en iyi performanslarını UNMOORED – “Indefinite Soul-Extension” ve SCAR SYMMETRY – “Pitch Black Progress”te verdiğini düşünmekteydim. Ta ki “Sot”a kadar.

“Sot”, Alvestam’ın hem vokal yaptığı, hem de ritim gitar çaldığı, dahası ikisini de mükemmel yaptığı bir albüm. Melodikliğini yüksek notalardan ziyade, kalın kalın, sert sert veren THE FEW AGAINST MANY’nin kariyerine harikulâde bir başlangıç yapmasını sağlayan, 2009′da çıkan albümler içerisinde şahsımı en çok mutlu eden albümlerden biri. Olayı ne peki, gelin, ya da gelmeyin, orada kalın, bakalım.

THE FEW AGAINST MANY, oldskool ile günümüz melodik death metalini çok iyi bir şekilde birleştiren, sertliğini ve damarlığını aynı anda verebilen, ne yaptığını gayet iyi bilen adamlardan oluştuğu ilk andan anlaşılan bir grup. DAN SWANÖ – “Moontower” ve EDGE OF SANITY – “Crimson II” dönemi havaları estiren dozunda klavyeleri, Hristiyan demokrat Jani Stefanovic’in manyak davulculuğu ve neredeyse hepsi mi güzel olur dedirten rifleriyle, dinleye dinleye doyamadığım bir müzik var karşımızda.

Albüm, sözlerini Mikael Stanne’in yazdığı hayvan gibi güzel son şarkı “One With the Shadows” (introya dikkat… çok dikkat) dışında tamamen İsveççe. Bir kere bu durum nedense albüme daha oldschool, daha kvlt bir tat veriyor. “Sot” Türkçe “kurum/is” anlamına geliyor ve anlayabildiğim kadarıyla albümün konsepti yanmış, kül olmuş, ardından da bir şekilde yeniden bir canlanmanın yaşandığı bir yerleri konu ediyor. Sözler demişken, Abider’ın sözleri de KATATONIA’dan taptığımız Jonas Renkse’ye ait.

Yazıya birkaç video koyayım dedim, hangi birini koyacağıma karar veremedim. Sekiz şarkılık albümde, inanın sekiz adet klibi çekilebilecek parça var. Hepsi başka bir dinleyicinin favorisi olmaya aday yapıtlar.

Özetlersek;

1) “Sot” nefis bir albümdür.
2) Christian Alvestam sevenler hiç durmasın, kendisinin bugüne dek yaptığı en iyi brutal vokal performansı burada yatıyor (Bİr youtube yorumundan: “Christian Alvestam is ownage in human form” – Yani her şekilde çocuğu koyar diyor hafız).
3) Böylesi melodik ama sert bir death metale, bundan daha dozunda ve yerinde klavye yazan çıksın, grup kuralım. Çünkü buradakiler cidden mükkemmel ve daha fazlası.
4) Alvestam böyle gitar da çalabiliyorsa, SCAR SYMMETRY’den ayrılışına cidden üzülmüyorum çünkü belli ki çok acayip şeyler yapacak ilerde.
5) Albüm kapağı konusunda efsaneler ötesi bir kimse olan Dan Seagrave insandır, ama bayağı üstün bir insandır. Klozetteki kaka izi bile derinlik ve atmosfer barındırıyordur.
6) “Sot” bildiğin öküz gibi bir albümdür.