Devamlı ekstrem müzik dinlemenin şöyle bir kötü özelliği var, bir yerden sonra ambale oluyor insan. “Şu rif neymiş, o vokal nasıl öyle, oha bu melodi nereden çıktı” diye diye bir yerden sonra kafa doluyor almıyor artık yenisini, dolayısıyla arada boşaltmak gerekiyor. Bunu da isteyen Lady Gaga dinleyerek yapıyor, isteyen Jonas Brothers ile (yok artık).
Ben genelde mainstream gruplara sarıyorum, “davayı satıp da gelmiş” ancak prodüksiyonu-düzenlemeleri yerinde, kafayı takmadan dinlenecek çıtır-çerez müzikler eğlenceli oluyor dönem dönem. Tabi bütün mainstream gruplar bu kadar yüzeysel olmuyor, o başka bir tartışma konusu ama mevzubahis grubumuz Five Finger Death Punch (FFDP) ilk gruba giriyor, yüzeysel dinle-unut müziği.
Önce şunu aradan çıkarayım, Blabbermouth yorum altı klişelerinin aksine bu adamlar bir nu-metal grubu değiller, metalcore grubu hiç değiller. Evet breakdown’dur, mallcore tipi vokallerdir bu tip klişe olaylar ne yazık ki mevcut ama dayıların esas olayı eski usül metal gruplarına öykünen, klasik heavy metal rifleri tabanlı gayet light bir Lamb Of God-vari groove metal yaklaşımı (tanıma gel).
Tabi Lamb Of God adı geçti diye grupta bir “As the Palaces Burn” soundu aramayın üzülürsünüz, çooook hafif bir benzeşmeden söz ediyorum, zaten grubun müziği daha ziyade mainstream rock semalarında geziyor. Bunun yanında çok hafif bir Metallica öykünmesi de mevcut vatandaşlarda, tabi gene oturup bir “Master Of Puppets” soundu aramamak lazım. Zaten grubun beni çeken yönü de bu karma hali, orijinal bir yönü yok müziğin evet ama oldschool rifler, sololar falan filan ordan burdan ufak parçalar eğlendiriyor insanı.
Besteler de fena değil, gaz şarkılar, melodik şarkılar, ballad’lar klasik bir metal albümüne ait her şey mevcut ve genel olarak şarkıların sertlik/melodi oranı da iyi ayarlanmış, su gibi gidiyor albüm tabiri caizse.
Bir de belirtmeden geçmemek lazım, grubun zaman zaman gerek vokalistin brutal vokal tarzı, gerek rifleriyle direkt olarak son dönem Slipknot tadı vermesi de bazı bünyelerde mallcore alerjisi yaratabilir, temkinli olmak iyi olabilir o açıdan.
Neticede dinlemeyene bir şey kaybettirmeyecek, dinleyeni ise yeterince tatmin edecek kendi çapında fena olmayan bir albüm “War Is The Answer”. Şarkıların berbat ötesi sözlerini, grubun mallcore duruşunu, şarkılardaki modası geçmiş breakdown mevzularını atlatabilirseniz dinlerken eğlenmeniz oldukça yüksek bir ihtimal.
Kadro Ivan Moody: Vokal
Zoltan Bathory: Gitar
Jason Hook: Gitar
Matt Snell: Bas
Jeremy Spencer: Davul
Şarkılar 1. Dying Breed
2. Hard To See
3. Bulletproof
4. No One Gets Left Behind
5. Crossing Over
6. Burn It Down
7. Far From Home
8. Falling In Hate
9. My Own Hell
10. Walk Away
11. Canto 34
12. Bad Company (Bad Company cover'ı)
13. War Is the Answer
Nu Metal hoşuma gitmez pek, ancak numetal parçaları bir ‘duality’ kalitesinde olsaydı, açıkça söylüyorum nu metal delisi olurdum. Ama malesef duality kalitesine ulaşan bir parçaya rastlamadım henüz.
açıkçası nu metal konusuna hakim değilim aslında. mallcore’u da ilk defa duyuyorum. ondan öyle bir şey iddia etmiş gibi durmayayım. ama aynı yelpaze içine als.. ( sıçtım sıvamaya çalışıyorum)
@görkem: hacı şimdi nu-metal bitti 3-4 sene önce o yüzden rahat ol ehah, ama mallcore şeysinde mevzu sadece spesifik bi tarz değil, daha ziyade bi duruş ifade ediyör. mallcore gruplarının öküzleme biçimde ortalamasını alırsak bu poser nu metal triplerindeki heriflerin sulandırılmış metalcore-modern metal icrası denebilir kabaca. “davayı kafadan satmış olmak” ön şart, müzik iyi-kötü demiyorum ha o ayrı mevzu. örnek vermek gerekirse slipknot, disturbed falan hep mallcore diye anılıyor falan filan.
amaan bosverin nu metali mallcoru ne demis schuldiner s*keyim tur uydurma cabasını kulagınıza guvenin:) yada dememıs de olabılır ben demıs diye bılıyorum
milliyetçi ve militarist olduklarını öğrendiğimden beri fena halde tiksinmeye başlamıştım bunlardan, iyi çalıyorlar yada kötü umrumda bile değil, böyle saçma ve acımasız ideolojilere itat ettilerini bildiğim halde bunları dinleyemem.Müzik yapıyorsan hele ki bu da metal müzikse ne halta inanıyorsan bunu içinde saklarsın o kadar.
Grubun tavırlarına uyuz olsam da en çok dinlediğim gruplardan biri. Adamlar akılda kalıcı nakarat yazma konusunda usta resmen. Bu albüm ile popüler olmaya başladılar. Dying Breed, Walk Away, No One Gets Left Behind, Hard To See, Far From Home gibi çok iyi şarkılar var bu albümde.
Loading ...
ilk haftasında Amerika’da 44.000 satmış bunlar. Gruba dair tüm bilgim bu.
endgame’in 45.000 sattığını düşünürsek megadeth seviyesinde bir grup diyebiliriz kendileri için ehah
Download Fest’i online izlediğimde en çok FFDP’ın sahnesine hasta olmuştum. Albüm de gayet keyifli.
Nu Metal hoşuma gitmez pek, ancak numetal parçaları bir ‘duality’ kalitesinde olsaydı, açıkça söylüyorum nu metal delisi olurdum. Ama malesef duality kalitesine ulaşan bir parçaya rastlamadım henüz.
five finger death punch, nu metal??
yani kısmen. ilişkili biraz ondan öyle dedim. yoksa bir slipknot gibi değil.
açıkçası nu metal konusuna hakim değilim aslında. mallcore’u da ilk defa duyuyorum. ondan öyle bir şey iddia etmiş gibi durmayayım. ama aynı yelpaze içine als.. ( sıçtım sıvamaya çalışıyorum)
@görkem: hacı şimdi nu-metal bitti 3-4 sene önce o yüzden rahat ol ehah, ama mallcore şeysinde mevzu sadece spesifik bi tarz değil, daha ziyade bi duruş ifade ediyör. mallcore gruplarının öküzleme biçimde ortalamasını alırsak bu poser nu metal triplerindeki heriflerin sulandırılmış metalcore-modern metal icrası denebilir kabaca. “davayı kafadan satmış olmak” ön şart, müzik iyi-kötü demiyorum ha o ayrı mevzu. örnek vermek gerekirse slipknot, disturbed falan hep mallcore diye anılıyor falan filan.
amaan bosverin nu metali mallcoru ne demis schuldiner s*keyim tur uydurma cabasını kulagınıza guvenin:) yada dememıs de olabılır ben demıs diye bılıyorum
Enteresan.Albümün türüne direk Mallcore yazmışsınız. :D
Canto 34 ne müthişmiş lan.
canto 34 ün hastasıyım her bünyeye lazım
milliyetçi ve militarist olduklarını öğrendiğimden beri fena halde tiksinmeye başlamıştım bunlardan, iyi çalıyorlar yada kötü umrumda bile değil, böyle saçma ve acımasız ideolojilere itat ettilerini bildiğim halde bunları dinleyemem.Müzik yapıyorsan hele ki bu da metal müzikse ne halta inanıyorsan bunu içinde saklarsın o kadar.
Grubun tavırlarına uyuz olsam da en çok dinlediğim gruplardan biri. Adamlar akılda kalıcı nakarat yazma konusunda usta resmen. Bu albüm ile popüler olmaya başladılar. Dying Breed, Walk Away, No One Gets Left Behind, Hard To See, Far From Home gibi çok iyi şarkılar var bu albümde.