İzmir’den teşrif eden yeni nesil thrash metal grubu UNLEASH var bugün de menümüzde. Bana promolarını yollayana dek onları tanımıyordum. Adlarını duymuştum elbet, ama dinlemişliğim yoktu. Son yıllarda İzmir’den çıkan ve ortalamanın üstüne çıkar gibi olan gruplardan biri olabilirler mi acaba düşünceleriyle başladım dinlemeye.

Bir grubu dinlemeye başladığınız anda başka bir grubun akla gelmesi çok iyi bir şey değil bildiğiniz gibi. Her grubun kendine özgü sound’u olması gibi bir zorunluluk elbet yok, ancak “-mışçasına” olmak da pek istenen bir şey olmasa gerek. Etkilendiğiniz isim fazlasıyla karakteristik yanları olan bir grup olduğunda, böylesi bir eleştiriden nasiplenmeden kurtulmanız, pek de olası olmuyor.

UNLEASH’in yolladığı “Wake” EP sini CD çalarıma yerleştiriyor ve dinlemeye başlıyorum. Brave’in ilk dakikası dolmadan, LAMB OF GOD’ı çok seven tek kişinin ben olmadığımı da anlıyorum. Grup ve özellikle de vokalist Kaan Dinçer, “biz LAMB OF GOD’dan etkilendik” diye bas bas bağırıyor. Bu kötü bir şey mi, öykünülen grup LAMB OF GOD olunca, benim adıma pek de değil; ancak UNLEASH’in özgünlüğü açısından çok da olumlu puan olmadığı ortada. Kaan arkadaşımız bariz biçimde Randy Blythe’ın dünyada eşi benzeri olmayan, tek hece söylese kendini belli eden vokalinin bir taklidini yapıyor. Hakkını da veriyor gerçi. LAMB OF GOD hayatta en çok sevdiğim 3-5 gruptan biri olduğu için dediğim gibi benim için dinlemesi eğlenceli, ancak objektif bakıldığında bu olumsuzluk bir hayli açık.

Sadece vokalle kalmıyor, beste açısından da tam kitabına uygun bir LAMB OF GOD bestesi izlenimi veriyor Brave. Öyle ki, şarkıyı daha ilk dinlememde, elimle davul çalar gibi yaparken müziğin nerede birden duracağını ve ne tür bir davul atağıyla bir sonraki rife geçeceği gibi ayrıntıları dahi tutturdum, zira davul partisyonları da Chris Adler-vari bir tarzda yazılmış. Kısacası LAMB OF GOD’dan biraz fazla etkilenilmiş demek mümkün. Zaten grup da tanıtım yazısında Dinçer kardeşlerin Amerikan metali sevdasından bahsetmiş diyelim, çayıra bayıra doğru koşturmaya başlayalım.

Vokaller EP boyunca Randy Bythe taklidi olsa da, müzik kimi yerlerde LAMB OF GOD’dan ziyade daha bir metalcore, yani daha bir İsveç menşeili hallere bürünebiliyor. Tüm şarkılar çok bariz biçimde LAMB OF GOD gölgesi altında dolanırlarken, Wake ve metalcore tabanlı rifleriyle False Wishes kimi yerlerde daha bir duygusal taraflara kayma eğilimi gösteriyorlar. Özellikle False Wishes’ın sonunda yer alan ve bas gitarın birden etkinleştiği duygu seli kısmı, OPETH “Heir Apparent”ın sonundaki alâkasız kapanışı anımsattı; UNLEASH de öyle bir kapanış düşünmüş, ancak biraz fazla kısa olunca, “bu fikri de sokmuş olalım”dan öteye gidememiş maalesef.

Eleştirebileceğim bir diğer nokta, sunum bilgilerinde yazdığı üzere evde kaydedilen EP’de, bilgisayarla kaydedilen davulun sound olarak kusursuz oluşu nedeniyle gitarların biraz kulağa batması. Böylesi yırtıcı ve agresif bir tarzda, jilet gibi bir sound ve performans olmadığı zaman, müzik biraz dağınıklaşabiliyor diye düşünüyorum. Adı üstünde, “ev imkanları”, dolayısıyla bu anlamda gruba çok da bir eleştiri getirmiyorum, ancak EP anlamında ülkemizden daha iyi sound’lu ürünler duymuşluğumuz var, hem de bundan üç dört sene öncesinde.

Sonlara doğru gelelim yavaştan. UNLEASH, Türkiye ortalaması düşünüldüğünde bir şeyler yapabilecek bir grup. Bir şeylerden kastım, pek çok konsere çıkabilecek, kendi çapında bir kitle yaratabilecek, büyük grupların altında çaldıklarında sahne önünde belli bir kalabalık oluşturabilecek düzeyde. Aynı düzey, Türkiye’de PENTAGRAM olmayan neredeyse diğer tüm grupların da ulaşabileceği maksimum düzey ne yazık ki. Umarım UNLEASH’in şansı yaver gider de ülkemize gelen pek çok büyük grubun hemen önünde sahneye çıkmayı başarırlar. Zira konserde izlememiş olsam da, iyi yansıttıkları takdirde müziklerinin gayet konsere uygun olduğu açık. Yeni albüm çalışmalarına da başlamışlar, gerçi artık çok geç olsa da, daha özgün ve “x gibi yapmaya çalışmışlar” fikriyatının ilk andan uyanmadığı bir albüm yapmalarını temenni ederim. Daha özgün bir yaklaşım, biraz daha yaratıcı rifler ve çok daha güçlü bir sound’la, ülkemizin kalburüstü grupları arasına girmeleri olasıdır.

“Wake”, kötü olmayan, ancak ortalamanın üstünde bir beğeni uyandırmak adına da fazla silahı olmayan bir çalışma. Umarım grup için iyi bir öğrenme, deneme yanılma safhası olmuştur da asıl önemli olan şey için, albüm için gereken altyapıyı oluşturmuştur.