The Lucifer Principle, otuz kadar adamın tayfada olup, çeşitli kombinasyonlarla oluşturdukları on kadar death metal grubundan dokuzunun çok iyi olduğu ülke Hollanda’nın yeni gruplarından bir tanesi. Beş yıllık kariyerlerinin ilk albümü “Pitch Black Dawn” 2007 yılında kaydedilmişti. “Umut vadeden” bu güzide eserden sonraki ikinci albümleri de “Welcome To Bloodshed” oldu.

En çok Felemenk diyarlarına yakışan “kan gövdeyi götürüyor” konseptinin bir başka örneği için albümün adına ithafen “Hoş bulduk,” diyor ve kolları sıvıyoruz.

Death metalin de kendi çapında pek çok kola ayrıldığı iki binlerde ön ek getiremediğimiz grupların da varlığını sürdürdüğü malûm. Benediction, Unleashed, Gorefest (özellikle 95 öncesi dönemi), Monstrosity, Suffocation, Krabathor gibi gruplardan bahsederken sadece “death metal” diyoruz. Ve bu grupları tarif ederken herhangi bir gruba benzediğini de ima edemiyoruz. Ve işte The Lucifer Principle da bunlardan herhangi birine benzememekle birlikte, ön ek getiremediğim death metal gruplarından.

Grubu türdeşlerinden ayıran en önemli özelliklerinden bir tanesi bas yerine kontrbas kullanması ki bu sebepten deathmetaldebasseven her bünyenin bu konuya biraz daha içten yanaşacağından şüphe duymuyorum. Konserlerde back vokalleri de devralan kontrbasçı arkadaşımızın bas gitaristleri aratmayacak sahne performansı da dikkate değer. Sayfanın bir yerlerindeki Dirt klibinde de bahsettiğim şeyi tam olarak görebilirsiniz.

Şarkıların sözleri, Bloodshed adındaki, her şeyin gayet normal göründüğü bir Rus kasabasında, kapalı olan kapıların ardındaki korkunç şeytani sırlarla ilgili. Sadece Dirt şarkısı Hollanda’nın Zwolle şehrindeki, pek çok metal konserinin de olduğu Hedon adlı kulübün sahibi, 37 yaşında kanser nedeniyle ölen, grup elemanlarının yakın arkadaşı Pascal Bouma’ya adanmış. Ve buna rağmen bütünlüğü bozulmayan, gayet başarılı bir konsept çalışması olmuş.

Lamb of God’dan Carcass’a, Helstar’dan Obituary’ye onlarca grupla aynı sahneleri paylaşmış olan grubun adı da çok metalci olduklarından The Lucifer Principle olmamış. Bilindiği üzere (bilmiyorsanız da anlatıyoruz işte) yıllardır bilim adamlarının yaptığı deneyler neticesinde insanoğlunun şiddete eğilimi vardır ve bu çevresel koşullarla da eyleme dökülebilir. Her insan içinde mutlaka kötülük taşır, koşullar uygun olduğunda da (Natural Born Killers) şeytana dönüşebilir. Grup da buradan yola çıkarak bu ismi seçmiş.

The Lucifer Principle, çok özgün bir grup değil ama diğer yandan herhangi bir gruba da tam olarak benzemiyor. Death metali olduğu yerden bir adım öteye de götürmüyor, yerinde de saymıyor. Yeni dönem gruplara kaş göz yapsa da özünde old school grupların izinden gidiyor.

Albümde konuk olarak yine Hollandalı God Dethroned grubunun vokali Henry Sattler yer almış. Henry, lirik yazımına bir katkı yapamasa da özellikle koro bölümlerinde varlığını göstermiş. Genel olarak vokal performansının on numara olduğunu söyleyebilirim. Çift gitar kullanımı şarkıların en güzel yerlerinde soloların iki seksen uzanıp keyif yapmasına neden olmuş. Rif yazımı da gayet iyi ki, konsept bir albümde olması gereken her şey var, dahası, olmaması gereken şeylerin de hiçbiri yok. Şöyle ki, şarkıların hiçbiri bir diğerine benzemiyor. Bütün olarak bakıldığında dinleyeni sıkmıyor. Hepsi de tek başına varlığını sürdürebilecek denli birey kalabiliyor. Gaza gelip eşlik edebilme kıvamında güzel nakaratlar kullanılmış. Vokal melodileri de en az performansı kadar başarılı.

Grup, büyük bir şirkete kapağa atmaya çalışmaktansa albümün Avrupa dağıtımı için bağlı olduğu küçük bir Belçikalı şirketle, booking çalışmaları için de Hollandalı Loud Noise ile anlaştı. Albümün kapağı da, ilk albümün tasarımını da yapan Sieger Miedema imzasını taşıyor.

Bir aydır olduğu gibi ileriki aylarda da böyle keyifle dinler miyim bu albümü bilemiyorum. 2009’da birbirinden nefis albümler çıkmışken, üstüne hevesle beklenen birkaç death metal albümü daha varken, kendimden çok da emin olamıyorum. Yedi az, sekiz de fazla olacaktı diye düşünüp ortasında karar kıldım. Eğer şu ana kadar anlattıklarım ilginizi çekmişse ve sıkılmadan keyifle dinleyecek bir death metal albümüne ayıracak zamanınız varsa tercihiniz bu albümden yana olsun.

Ayşe Nur