Bu Finliler enteresan insanlar. Gidip bizzat görmedim, bir Finli’yle muhabbetin belini kırmışlığım da yok ama bu vatandaşlarda enteresan bir hüzün hali var.

Nedir, nedendir bilemiyorum, komşuları İsveçliler görece daha neşeliyken bunları bu kadar hayata küstüren ne, hiçbir fikrim yok, ama bu hallerinin müziklerine ekstra bir lezzet kattığı kesin.

Harmaja adlı güzide oluşum da bu bahsettiğim Fin melankolisini en rafine haliyle, akustik enstrüman ağırlıklı olarak sunan bir Fince rock grubu.

Dürüst olmak gerekirse Fince’nin Türk insanının kulağına neden bu kadar garip geldiği konusunda hiçbir fikrim yok, bu konuyu yorumlayacak teknik bilgim de yok zaten ama bir dinleyici olarak ilk başta Fin solistlerin masal anlatır gibi şarkı söylemeleri kişiye garip gelse de mevzuya alışınca müziğe ekstra bir hoşluk kattığını da belirtmem lazım.

Kaldı ki Harmaja’da bu şarkı sözlerini duyduğumuz isim çok yabancı birisi de değil, Charon vokalisti Juha-Pekka Leppäluoto. Kendisini ilk Poisonblack albümünden ve Northern Kings projesinden de hatırlayanlar olabilir, yetenekli bir arkadaşımız.

Harmaja da kendi solo projesi gibi bir şey, Juha-Pekka kardeşimiz almış eline akustik gitarını, hem çalmış hem söylemiş kendi şarkılarını. Zaten özünde akustik gitar, bas, davul, piyano’dan mürekkep gayet minimalistik bir proje Harmaja, dolayısıyla grubun esas olayı Juha-Pekka’nın melankolik vokalinde.

Bahsettiğim Fince’nin bize enteresan gelmesi hadisesi de burada Juha-Pekka’nın vokaline daha melankolik bir hava katıyor, dinleyiciyi iyice moda sokuyor. Zaten albümün geneli orta ve yavaş tempo balladvari şarkılardan oluşuyor, kısacası tam böyle ışıklar kapatılıp sakin bir ortamda tadı çıkarılacak bir albüm yapmış Juha-Pekka.

Albüm de sizi böyle bir ruh haline yönlendiriyor zaten, şarkı sözlerinde nelerden bahsettiğini anlamasanız bile kendisinin vokalinden en azından hangi duygularla bu şarkıları yazdığını hissediyorsunuz.

Son tahlilde gayet sade, eli yüzü düzgün bir proje Harmaja, en büyük özelliği belki de bu zaten. Protools’un abartıldığı, ortalığın plastik sound’lu albümlerden geçilmediği şu dönemde canlı kaydedilmiş olması ve sadeliğiyle insana nefes aldırıyor.

Dozunda melankolisi, Juha-Pekka biraderimizin içli vokali ve güzel şarkılarıyla gayet hoş bir albüm, hayat dediğimiz bu büyük koşturmacadan bunalıp arada kafayı dinlemek için ideal.

sambalici