Müzikte ilerleme katetmek. “Out for Blood”ın Türkçe’si. Ultra iddialı bu girişten sonra açıklamaya gelelim. Kimi Sadus fanları bu albümü “rezalet” olarak nitelendirir. Niye? Çünkü albüm Sadus’un old school zamanlarından bir hayli uzak, kristal gibi sound’u olan, “progresif” kategorisine sokabileceğimiz bir eser.

“Illusions” ve “Swallowed in Black”le “thrash metalin teknik versiyonu böyle olur dayı” diyerek old school hastalarının gönlünde taht kuran (özür) ve arkasından gelen “A Vision of Misery”yle “biraz da progresiflik katalım” diyerekten güzel bir albüme imza atan Sadus, ardından Rob Moore’un gruptan ayrılmasıyla yoluna 3 kişi devam etti ve taptığım albüm olan “Elements of Anger”ı çıkardı.

“Elements of Anger”da, “A Vision of Misery” de bulaşılan “progresif” olaylarına tam anlamıyla sıvanan Sadus, bu albümle bayağı negatif tepkiler aldı ne yazık ki. Çünkü grup, iyice tarzından kopmaya başlamıştı.

Albümde “old school” diyebileceğiniz hiçbir şey yoktu. Gelen tepkilerden midir bilinmez, bu albümden sonra seyyar basçı abimiz DiGiorgio farklı projelerde yer aldı (Control Denied, James Murphy, Testament, Dragonlord, Iced Earth, Vintersorg, Artension, Lunaris (konuk sanatçı), Quo Vadis, Takayoshi Ohmura, Painmuseum… Oh be); bu sırada Jon Allen da Testament’la turlayıp bir de albüm kaydetti Dragonlord ile.

Ve nihayet “Out for Blood”…

“Elements of Anger”dan 9 yıl sonra “Out for Blood” sürprizi şeker gibi oldu. Çok farklı bir şey beklemiyordum ki beklediğim gibi oldu diyebilirim. Yine o progresif kokan hava; fakat değişiklikler vardı. Kayıt kalitesinin de etkisiyle birlikte gelen sert gitar tonları, vilulu vilulu baslar, kafaya kafaya davullar. Bunun dışında synth olaylarına girilmiş bayağı. Daha ilk şarkıda “vuuu” diye geriliyorsunuz “aha bir şey geliyor” diyerekten.

Prodüksiyona gelirsek, daha en başta söyledim: kristal gibi bir sound. 97’den bu yana gelişen teknolojiyle beraber hayvansal bir sound’la kaydedilip mikslenmiş albüm. Old school mevzusuna hiç girmeyeceğim, fazla bahsettim çünkü eheh. Neyse, şarkıları teker teker açıklama geyiğine de girmek istemiyorum, daha genel bir biçimde bahsedeyim.

Albümde genel olarak bir “doğu” etkilenimi var. Rifler olsun, sololar olsun. Hele ki Smackdown’ın introsu ve Cursed’ün bas solosu. Doğu etkilenimini hissettiren diğer bir şarkı, Freedom ise üstat Chuck Schuldiner’a ithaf edilmiş. Herhangi bir death şarkısı coverlamak yerine, böyle bir şey yapmak çok daha mantıklı olmuş bence (Quo Vadis gibi; Scariot’a laf atmadım aman ha). Bunun yanında albümde konuk sanatçı Chuck Billy var. Crazy adlı parçada Darren’la düet yapıyor. O da ilginç bir çalışma olmuş Darren’ın ciyak vokaline karşılık “RÖRÖRÖ” diye vokal yapması.

Geyik video da koyalım:

Ha önemli bir konu; progresif falan dedik de öyle yarma sololar beklemeyin hiç. Sadus yani. Gerçi “AvoM” ve “EoA” albümlerindeki sololar tatmin ediciydi ama “Out for Blood”da biraz boşvermişler gibi.
Bu büyük bir eksi değil tabii. Daha geçen gün “solosuz da teknik death metal yapılır arkadaş” diye bir Psycroptic kritiği görmüştüm mesela. Neyse, konuya dönelim. Hatta bitirelim artık.

Albümün bonus şarkılarında ise iki adet cover ve bir adet demo parça mevcut. Coverlar, Iron Maiden’dan Invaders ve Dark Angel’dan Merciless Death. Invaders cover’ını çok beğendim, ilginç olmuş bayağı. Merciless Death cover’ı da gayet başarılı. Demo parça ise Black March. “Elements of Anger”dan önce çıkan “Red Demo”da yer alan dört parçadan biri.

Sonuç olarak dinlenebilitesi yüksek bir albüm. Alışık olmayanlar için vokal rahatsız edebilir belki, ama çok orijinal bir sesi vardır Darren Travis’in. Bunu da sıkıştırayım araya. Kendi çapımda bi değerlendirme yaparsam:

Müzikalite: 8.5/10
Sound: 9.5/10

Niye bu ikisi derseniz, bilmiyorum. Böyle ayırdım. Ha bir de önce “Out for Blood” dinleyip sonra diğer albümleri, özellikle de “Illusions” ve “Swallowed in Black” albümlerini dinlerseniz, sarmaz. Yani sarsa bile geç sarar (ne?). Benden söylemesi.

Son olarak, grup 25. yıl adına bir dünya turuna çıkmış bulunmakta ve ne yazık ki o 24 ülke arasında Türkiye yok. Bu üzücü haberden sonra son olarak da “iyi dinlemeler” diyeyim: İyi dinlemeler.

Onur ALTINAY