Ömer Kuş

Bundan birkaç yıl önceydi (eyvah kişisel bir hikaye geliyor kaçın)… Bir arkadaşımın “Korpiklaani diye bir grup var, bizim buralardan, folk metal yapıyorlar, dinledin mi hiç?” deyip bir şarkı yollamasıyla bu grupla tanıştım. Yollanan şarkı “Wooden Pints” idi ve daha ilk dinlemeden itibaren şarkıya bayılmıştım. Grubun o zamana kadar çıkardığı albümleri “edinip” şarkıları ezberlemeye başlamam uzun sürmemişti tabii ki. Folk metal denen bu deryaya girmem ve içinde kaybolmam da KORPIKLAANI ile bu şekilde başladı işte. Bu yüzden grubun benim için özel bir yeri olduğunu da söyleyebilirim.

Grubu tanıtmaya pek gerek olmadığını düşünüyorum, zira kendileri folk metal sahnesinin en ünlü gruplarından biri. Bu kadar çok kişiye kendilerini sevdirebilmelerinin en önemli sebebi sanırım basit ama çok eğlenceli, kolay sindirilebilen, hoplayıp zıplamak istediğinizde dinleyebileceğiniz bir müzik yapmaları. Her sene bir albüm çıkaran ve konserler açısından da oldukça aktif olan grup, kendisini çok sağlam bir yere oturtmasını bildi.

Fakat bu her sene albüm çıkarma olayından vazgeçmeleri gerek bence. Zaten fazla deneyselliğe girişmeden her albümde bildiğini yapan KORPIKLAANI’nin her çıkardığı albümle birlikte özelliği de azalıyor. Grubun değişmesini isteyen birileri olduğunu da sanmıyorum gerçi, ama albümler arasındaki süre uzarsa en azından 50 dakikalık bir albüm için daha doyurucu bir içerik sunulabilir.

“Karkelo” da beklediğimiz gibi bir KORPIKLAANI albümü genel olarak. Dolayısıyla yıllardır grubun True Norwegian Black Metal yapmasını bekleyen arkadaşları hayalkırıklığına uğratacak bu albüm. Akordeon ve yaylılar eşliğinde, basit, tekrar eden, içki eşliğinde dinlenmesi halinde etkileri artan eğlenceli şarkılar.

Fakat bu albümü diğerlerine nazaran daha az sevdim. Bana kalırsa ilk üç albümünde süper iş çıkartmış olan KORPIKLAANI (“Korpiklaani de bozdu yeeaaa, “Spirit of the Forest”tan sonrası yalan hacı” – trve folk metalci, Ağustos 2009), “Tervaskanto” ile beraber her sene ortalama bir albüm çıkarıp yoluna devam eden bir grup oldu. Her yeni çıkan albüm de bir önceki ayarında, hatta biraz altında.

Mesela yıllardır “With Trees” gibi bir şarkı göremedim şu gruptan, ya da “Wooden Pints”, “Journeyman”, “Cottages & Saunas” gibi muazzam yaylı kullanımı içeren şarkılar. Öte yandan da şöyle bir düşüncem var, eğer hiç KORPIKLAANI dinlememiş birine grubun herhangi bir albümünü dinletirseniz, o albümün onun favorisi olması muhtemeldir. Sonra dinlediği diğer albümler de birbirine benzeyeceği için onlardan sıkılma ihtimali fazladır. Bu da böyle bir teorim işte. Bunu bir ara denemek lazım evet.

Albüm “Vodka” adlı gaz ve eğlence deposu şarkıyla başlıyor, ki kendisi albümde en öne çıkan şarkılardan birisi bence, konserlerin yeni gözdesi olmaya aday. Bu arada aklıma gelmişken belirtmek istiyorum ki, KORPIKLAANI tam bir konser ve parti grubu. Albümlerde sıradan veya vasat bulabileceğiniz şarkılar konser ortamında sizi öyle bir eğlendiriyor ki, anlatılmaz yaşanır ancak. Herkesin ellerinde biralarla hoplayıp zıplayıp halay çektiği bir ortam düşünün (pek iyi bi görüntü olmadı lan sanki), işte öyle bir şey. O yüzden kafa bir arkadaş grubu ve alkolle bu şarkıların notunun ormanda 10 kaplan gücünde olacağını da söylemek istiyorum.

“Karkelo”ya dönersek, albümdeki en iyi şarkının bir cover olan “Juodan Viinaa” olması ilginç olmuş. 1970’lerde Finlandiya’da baya ünlenmiş olan HECTOR adlı bir sanatçının şarkısını alıp coverlamışlar, pek güzel bir şey. Şarkının orijinaline şuradan bakabilirsiniz:

KORPIKLAANI ise alıp şu hale getirmiş; iki versiyon da gayet güzel bence.

Şarkı KORPIKLAANI’den hiç beklemeyeceğimiz bir şekilde, içmeyle alakalı; ben çok şaşırdım doğrusu. Bunun dışında albümde hoş ezgileriyle nispeten öne çıkan şarkılar Könnin Kuokkamies, Vesaisen Sota ve Erämaan Ärjyt.

Aslında daha albümü dinlemeden bile notunu aşağı yukarı vermiş olduğumu söylersem, size grubun izlediği yol hakkında bir fikir vermiş olurum sanırım. Son üç albümden alışık olduğumuz bir KORPIKLAANI albümü daha işte, yine birçok kişi sevecektir, birçok kişi “eh” diyip geçecektir.

Hatta seneye çıkacak albümün notunu da söylüyorum bak, 6.