Tek başına doom metal, sarımsaklı mayonezi olmayan patates kızartması gibidir. Efendime söyleyeyim heavy/doom, epic doom, epic heavy/doom ya da doom/death metal dendiğindeyse akan sular durur. Ve de bu işi yıllardır layıkıyla yapan en iyi gruplardan biri Hollandalı Asphyx’tir. Türk olduğumdan duymadığım gururu Hollanda’dan çıkan death metal grupları için duyuyor olmam da muhtemelen, hastanede Hollandalı bir çiftin çocuğu olarak doğmam ama hain bir hemşire tarafından nüfusumda kayıtlı olduğum anne babaya verilmem yüzündendir.

Asphyx, yirmi küsür yılı devirmiş, çeşitli nedenlerden (kanı bozuk bu Hollandalı müzisyenlerin, dağılıp dağılıp birleşiyorlar; kızım Asphyx sana söyledim gelinim Gorefest sen anla) 2000 yılında “On The Wings of Inferno” albümünü kaydettikten sonra dağılmıştı. Kariyerinin en iyi albümü “Last One On Earth” sonrasında kaydettiği her albümle olduğu yeri pekiştiren, gittikçe doom elementlerini müziğine daha fazla yediren, melankolinin dibine vuran bu efsane grubun dönüşünü, geçtiğimiz yıl çıkardıkları EP’de, albüme ve EP’ye adını veren şarkıyla Celtic Frost cover’ı olan (Century Media’nın 20.yılı şerefine çıkardığı çift cd’lik nefis cover compilation’ı için kaydettiği) Os Abysmi Vel Daath ile ailecek kutlamıştık. Şarkıyı işiten her fakirin umudu olan albüm nihayet haziran sonunda çıktı da hepimiz resmen soğuduk.

Bunca birikime, verilen sekiz senelik ara ve bu uyuşturucu problemleri de eklenince ortaya böyle bir albüm çıkmış. Herkes bir tarafa, Martin Van Drunen metal dünyasının kesinlikle en karakteristik, en iyi vokallerinden biri. Yakın tarihlerde yayınlanan all star projesi Hail Of Bullets’ta da vokal olan Van Drunen’in onca sene bekleyip de böylesine iki muhteşem albümle dönmüş olması kariyerinin zirvesinde olduğunun kanıtı.

Eski Asphyx kayıtlarına nazaran prodüksiyon anlamında da grubun çıkardığı en muhteşem iş bu. Frank Klein Douwel’in kaydettiği albümün mix işlerini bilin bakalım sitemizde 9 ve üzeri verilen pek çok albümde parmağı olan hangi hayvan herif yapmış? Hep birlikte söylüyoruz: Dan Swanö. Daha fazla övgü dizip de kendisinin kıçını kaldırmak istemediğimden prodüksiyonla ilgili diyeceklerimi burada bitirip albümün muhteviyatına değinmek üzere bir sonraki paragrafa geçiyorum.

Elimizde toplamda yaklaşık elli dakikayı bulan, biri enstrümantel on şarkı var. Şarkılardan biri az yukarıda değindiğim kült Asphyx albümü “Last One On Earth”te yer alan Asphyx (Forgetten War)’in devamı. İlki zaten yeterince tırmalıyordu etimizi kemiğimizi, ikincisi paramparça ediyor. Özellikle sonlarına doğru dünyanızı tam anlamıyla karartıyor. Açılış şarkısı Scorbutics aynı zamanda çıkış şarkıları ve başladığı anda küfürleri de üzerine çekiyor. Aklı yerinde olan, allahı kitabı olan adam böyle şarkı yapmaz. Yapsa da öyle şarkı başlangıcı olmaz. Hadi diyelim oldu bir kâfirlik, yaptı bir beynamazlık da kaydetti şarkıyı, albümün başına koymaz.

Genel olarak şarkılar oldukça hızlı ama bir anda, benim diyen doom grubuna gitarını da bagetini de kemirtebilecek kadar yavaş bölümlere geçebiliyor. Her noktada eşsiz bir atmosferin içindesiniz ve çarpıp durduğunuz çeperler sizi o atmosferin içine daha da çekiyor. Her bir şarkı geçmişte var olduğunu düşündüğünüz öfkenin ve bunalımın aslında tam olarak ne olduğunu gösteriyor. Güçlü soundun da etkisiyle bu albümden önce ne dinliyor olursanız olun bir anda o karanlık atmosfere giriveriyorsunuz. Bu kimi zaman Black Hole Storm şarkısındaki gibi piyano eşliğinde ve çok ağır şekilde, kimi zaman Death… The Brutal Way ile biraz daha orta hâlde, kimi zamansa Eisenbahnmorser gibi sizi ürküterek oluyor.

Hayvani güzellikle yazılmış alt yapısına ince ince işlenmiş rifleri ve altınıza kaçırmanıza sebep sololarıyla bir anda çamura saplanıp kalıyorsunuz. “Üstüm başım kirlendi,” tepkisi değil de canınızı kurtarma kaygısına düştüğünüz tipten bir çamur bu.

Albümün sınırlı sayıda (666 tane) çoğaltılan özel basımlarında 2007 yılında Almanya’da gerçekleşen Party San festivalindeki performanslarının bulunduğu bonus DVD de bulunuyor. Muhtemelen bu basımları bulmak artık mümkün değil ama malûm sitelerde bu konserin görüntülerini bulabilirsiniz ve albümü dinleyip sevmişseniz izlemeniz için özellikle ısrar ediyorum. İlk iki albümden toplamda on bir şarkının çalındığı konserde bu muhteşem dönüşlerinin tüyolarını göreceksiniz.

Asphyx kariyerinin en iyi albümüyle bizlere açın ağzınızı, sıçmaya geldim diyor. Bendeniz başım gözün üstüne deyip her ölümlü fanı gibi saygı duruşundayım, sizi de davet ederim.

Ayşe Nur