İsimlerinden bir türlü memnun olmayan grup THIS ENDING, yani adını sonradan THE PLAGUE’e çeviren A CANOROUS QUINTET… Şimdiden karıştı değil mi? Tekrar başlayalım. 1991’de kurulan ve 1999’da dağılan A CANOROUS QUINTET, 2005 yılında THE PLAGUE olarak tekrardan birleşti. İlk demolarının ardından Metal Blade’le anlaşınca, adlarını THIS ENDING olarak bir kez daha değiştirdiler ve aynı kadro, üçüncü farklı isimle nihayet yollarına devam ediyor.

Melodik death metal yapan grupta, çoktan dağılan OCTOBER TIDE’ın “Grey Dawn” albümündeki vokallerin sahibi Marten Hansen ile, AMON AMARTH davulcusu Fredrik Andersson yer alıyor. Bazı gruplar vardır, türleri bellidir ancak başka türlerden etkilenimleri de vardır ve bu sayede kendilerine özgü bir sound yaratırlar. THIS ENDING’de bu durum, çok belirgin olmasa da geçerli. İlk intiba olarak grup tam kitabına göre bir melodik death metal yapsa da, sahip oldukları yırtıcı ve karanlık hava, onları SOILWORK, IN FLAMES gibi aşırı formülize ve matematiksel müzik yapan türdaşlarından ayırıyor. Sıklıkla kullanılan blast beat’lerle sertlik dozu yüksek tutulan müzik, sahip olduğu gergin/uğursuz havadan dolayı çoğu yerde daha sert bir death metal grubu dinliyormuşsunuz hissini yaratıyor (melodik death metal yapan bir BEHEMOTH denebilir), hatta bu bazı yerlerde black metale özgü atmosferlerin yaratılmasına dahi vesile oluyor. Buna en güzel örnek, akıllara aynı havaya sahip DARK TRANQUILLITY parçası “Inside the Particle Storm”u getiren ve hayvan blast’ları ve giderek artan tansiyonuyla benim de favorilerimden biri olan “Army of the Dying Sun”.

Albümü çok fazla dinlemiş ve tümüyle sindirmiş biri olarak, grubun akılda kalıcı bir müzik yapıyor olmasına rağmen hiç tribünlere oynamamış oluşunu takdir ediyorum. Aşağıdaki klipleri izlerseniz rahatça görebileceğiniz gibi grup gayet akılda kalıcı nefis nakaratlar yazabiliyor ve bunu yine son derece karanlık ve akıldan çıkmayan melodilerle süslüyor. Buna rağmen şarkılarda en ufak bir sulandırma, bir haydi eller havaya durumu yok. Kısacası adamlar işi biliyor ve istedikleri müziği yapıyor.

İlk dinlemelerde, günümüzde “melodik death metal” kalıbının barındırdığı kimi olumsuz etiketler yüzünden, THIS ENDING’in de formulize, basit şarkılar yapan bir grup olarak algılanması olası, zira bugün melodik death metal dediğimiz şey, istisnalar haricinde cılkı çıkmış ve piyasada aynı şarkıdan elli bin tane bulabileceğiniz bir tür haline geldi. Lakin bu türü epey yakından takip eden biri olarak, THIS ENDING ve müziklerinin sertlik dozunu bu derece akıllıca ve akılda kalır şekilde arttıran grupların, bu sınırları kırabildiğini düşünüyorum.

“Dead Harvest” ilk birkaç dinlemenizde size sıradan gelebilir. Zira “şu an melodik death metal dinliyorum, beni şaşırtacak en fazla ne olabilir ki?” düşüncesi, müziğe tam odaklanmanızı engelleyebilir. Ancak birkaç dinleme sonrasında, özellikle kimi melodilerin ilk düşündüğünüzden çok daha güzel olduklarını anlamanız ve THIS ENDING’in aslında bildiğimiz türde bir melodik death metal grubundan ziyade, gayet sağlam bir death metal yapan, ancak müziklerine melodiler de katan bir grup olduğunu fark etmeniz geç olmayacaktır.

Şahsen yeterli özen ve dikkatle dinledikten sonra albümdeki her şarkıyı beğenmiş bir insan olduğumu söyleyebilirim. Öne çıkan, geride kalanlar illa ki var, ancak her şarkıda bir şekilde etkileyici bir yan bulmak mümkün.

Müzik haricindeki konulara bakarsak, prodüksiyonun güçlü olduğunu, ancak albümde öne çıkan enstrümanlardan olan davulun, suni trampet sound’u yüzünden biraz rahatsız edici olabildiğini söyleyebilirim. Onun dışında Fredrik Andersson hakikaten iyi bir performans sergilemiş. AMON AMARTH’ta gördüğümüzün çok ötesinde. Vokalist Marten Hansen’in kısmen Mikael Stanne’i hatırlatan vokalleri de albümün önemli artılarından.

Dediğim gibi, artık power metaldekinden bile daha az takip edilesi grubun çıktığı bir türden, takip etmeye değer bir grup THIS ENDING. 2009 içersinde dinlediğim iyi albümlerden biri.