Folk metalin aralarına halk ezgileri serpiştirilmiş düz arpejlerden ibaret olmadığını iyi kavramış olan nadide gruplardan Finsterforst. Evet bir kaç melodinin çekiciliğiyle ırkının soyluluğunu farkedip tarihe merak salan, sonra bilgisayar başına oturup türlü programlar ile oynayıp ilginç bir kaç dakika kaydedebilen, sonra da o mizantropik ruh haliyle bunu myspace sayfasında paylaşan Avrupa delikanlılarından geçilmiyor ortalık. Hepsi mi kötü, hayır bu haksızlık ve dar görüşlülük olur, ama grup olmayı, sinerjiyi tutturmayı başaranlara imrenerek bakakalıyorlar genelde. Finsterforst ise kısa geçmişine rağmen, Alman folk metal grupları arasında saygın bir konuma gelmelerine olanak verecek şekilde, böylesi bir müzik kültürüne kendini adamış ve çalışkan elemanlardan oluşuyor.

Grup çeşni olarak şimdilik sadece akordeon ve bu albümde konuk sanatçı olan Sevan Kirder (ELUVEITIE) desteğiyle, çeşitli üflemeliler sunmakta. Fakat akordeon gibi geniş bir “neşeli” ton yelpazesi sağlayan bir enstrümanın kabak tadı vermeden nerede nasıl kullanılacağını gayet iyi anlamış olduklarını görüyoruz. İkinci albümleri “…zum Tode Hin” (“Ölüme Doğru”), özellikle ENSIFERUM parçalarını andıran twin pedal kullanım şekli ile desteklenmiş pek çok coşkulu rifin yanı sıra, akustik pasajlar ile sağlanmış ağır tempolu epik anlar barındırmakta.

Andırmak dendiğinde şöyle bir duran dinleyiciye acı bir gerçeği de belirtmekte fayda var. “Das Große Erwachen” (“Büyük Uyanış”) parçası başlangıçta FALKENBACH, seyir esnasında MOONSORROW, ritimde de ENSIFERUM parçalarını bir hayli hatra düşürmekte. Yeni nesil ve de yolun başında sayılan pagan gruplarının bu hataya düşmelerini hoşgörüyle karşılayabiliriz, ama bu, sadece bu aşamada affedilebilir. Mamafih, bir sonraki parça olan “Seines Glückes Schmied” (“Kendi kaderini şekillendiren” diyebiliriz.), son yıllarda üretilen en orijinal ve duygu yüklü beste olması ve hafif black etkileşimleri itibariyle albümde öne çıkıyor.

En uzunu 21 dakika olmak üzere 10 dakika üzerinde beş parçadan oluşan albümün hiçbir saniyesi fuzuli değil, bitse de gitsek dedirten tekrarlara düşülmemiş. Albümü az sayıda fakat uzun kompozisyonlarla vücuda getirmek tehlikeli bir çizgi teşkil etse de bu durum başarıyla kotarılmış. Tabii ki bunu bahsettiğim esinlenmeleri göz önünde bulundurmadan, albümü kendi içinde değerlendirerek söylediğimi belirtmemde fayda var. Müzikal eğilim ve imaj açısından pagan/folk metal gruplarının genellikle “destansı” ve “eğlenceli” olarak ayrıldığı bir ortamda, fazla radikal işlere girişmeksizin, her iki tercihten de icra, şarkı sözü ve tempo anlamında öğeler içermeye bu albümde de devam etmişler. Albümün meydan okuyan ismine pek uymasa da, sanki inanılmaz kanlı bir kıyımdan ziyade, olağan bir sefere çıkılmış ve galip gelinmiş de, bunun gururunun yanı sıra içilen dağıtılan bir ortam havası hakim müziğin akışına ve hissine.

Bu eser folk metal adına kayda değer bir yenilik sunmasa da, en yalın ifadeyle “dinlenilesi” ezgiler içeriyor. Yüzünüzde tebessümle çok da haşin olmayan headbanglere yelken açabilirsiniz. Grupla henüz tanışmadıysanız ve KORPIKLAANI, ENSIFERUM, FINNTROLL ve MOONSORROW gruplarından en az biriyle haşır neşirseniz tavsiye edilir nitelikte.