Ömer Kuş

Folk/pagan metal son zamanların en gözde alt türlerinden birisi haline geldi. Özellikle Finlandiya ve İsveç’ten çıkan gruplar türü geniş kitlelere yaymayı başardılar. Dinleyici sayısının artmasıyla birlikte bu türü icra eden birçok grup meydana çıkmaya başladı. Gün geçmiyordu ki yeni bir grup genç çıkıp “Höy höy paganız biz savaş baltamız da burada, açılın ulen!” demesin. Tabii ki bu gruplar içinde çok kaliteli ve dinlenebilir olanlar çıktığı gibi, diğer gruplardan hiçbir farkı olmayan, “doğa hakkında söz yazarız, araya da bir iki folk enstrüman ekleriz parayı kırarız hacı” fikrinde olan gruplar da çıkıyordu. WOLFCHANT de bu albümüyle ikinci ve kolay yolu seçmiş gibi geldi bana.

WOLFCHANT, ilk albümünü 2005 yılında çıkarmış olan yeni bir Alman pagan metal grubu. Grubun bundan önceki çıkardığı iki albümü türe hiçbir yenilik getirmeyen, fakat oldukça dinlenebilir albümlerdi. İlk albümleri “Bloody Tales of Disgraced Lands” şarkı sözü yazımında buram buram amatörlük ve klişe koksa da bir grubun ilk albümü için fena değildi. İkinci albüm olan “A Pagan Storm”da bu adamlar bu işi kotarmış demiştim, zira çok enerjik, melodik ve farklı şarkılar barındıran, ENSIFERUM’un ilk dönemlerini sevenler için iyi bir alternatif olan bir albümdü. Bu yeni albümleri “Determined Damnation” ise maalesef ikinci albümden sonra büyük bir geri adım olmuş.

Albüm kapağı yine orijinal olmasa da hoş bir çizimi barındırıyor. Hristıyanlık karşıtı, dinin baskıcılığı ve insanları kullanmasını konu edinen bu albüm için uygun bir kapak olmuş. Şarkı sözleri yine çok klasik, huzur içinde yaşayan paganlar ve onları Hristıyanlığa çevirmeye ant içmiş insanların gelip onları rahatsız etmesi ve belalarını bulmasını anlatıyor. Yine çok klasik olarak folk albümlerin olmazsa olmazı “gece kamp ateşi etrafında içme, güzelleşme ve dans etme şarkısı” kontenjanından bir çalışma da var.

Evet bu albümün sorunu bu, çok yavan, klasik ve tahmin edilebilir bir albüm. Bütün klişeler birlikte kullanılmış, orijinallikten eser yok. Hadi onu geçtik, bir önceki albümdeki adamı içine çeken şöyle oynak melodiler rifler falan, onlar da yok. Tek düze davullar, yine özensiz ve sıradan bir vokal, birbirinden pek farkı olmayan 14 tane şarkı. Tamam arada güzel rifler giriyor, birkaç güzel melodi de var, hatta genel olarak şarkılar da kötü değil, ama bir değişiklik, bir sürpriz, hiçbir şey yok bu albümde. Tek kelimeyle sıradan. Şarkıları birbirinden ayırmak ilk dinlemelerde özellikle oldukça zor. Ben bu tür müzik dinlemek istesem ENSIFERUM olsun, MITHOTYN olsun, bu grupların albümlerini dinlerim arkadaş. En iyi şekilde icra etmişler zaten zamanında. Hatta bu grubun bir önceki albümü “A Pagan Storm”u dinlerim.

Sonuç olarak “olmasa da olurmuş” dedirtti bu albüm bana. Kötü değil, dinlenebilir bir albüm fakat bu albüme gelene kadar dinleyecek onlarca grup, onlarca albüm var. “Ben grubun adını sevdim, dinleyeceğim illa” diyorsanız “A Pagan Storm”dan başlayın. Sonra zaten “Determined Damnation”ı dinlemeseniz de hiçbir şey kaybetmezsiniz, hatta tam tersine zaman kazanırsınız. Sonra bu zamanla gerçek bir pagan gibi çıkıp, çayır çimende koşup, doğayla bir olabilirsiniz.