Ömer Kuş

Folk metalin en kendine özgü gruplarından biridir TYR. Faroe Adaları’ndan çıkıp adını büyük kitlelere duyurmayı başarmış yegane metal grubu olan ve konserlere üstleri çıplak bir şekilde çıkarak (ya da terledim ayağına sonradan çıkararak, ah sizi gidi keratalar) genç kızları hunharca etkilemeye çalışan bu gençler, folk/viking metal icra ettikleri halde brutal vokale kesinlikle yer vermezler. Yerel enstrümanlara da rastlayamazsınız, bunun yerine müzikleri daha çok progresif, orta tempo, gitar ve vokalin ön planda olduğu bir yapıdadır. Bu yapıya rağmen folk metal kitlesi tarafından bu kadar benimsenip sevilmeleri kesinlikle takdir edilesidir. Şimdi bu abiler 2008’de çıkardıkları ve benim ortalama bir albüm olarak gördüğüm “Land” albümünden yalnızca bir sene sonra yeni albümleri “By the Light of the Northern Star”ı (evet, çok orijinal, ama siz bir de şarkı sözlerini inceleyin, geleceğim oraya da) ortama saldılar.

Albümde ilk göze çarpan değişiklik şarkı sürelerinin kısalmış, progresif yapıdan uzaklaşılmış olması. Vokalist/gitarist Heri Joensen albüm çıkmadan önce de albümün melodi üzerine olacağını ve şarkıların daha hızlı olduğunu, progresif kısımların da çıkartıldığını söylemişti. Hakkaten öyle olmuş ve şarkılar genelde 4-5 dakika civarı, öyle 10 dakikalık epik eserler yok. Bence bu bir açıdan eksi olmuş, çünkü albüm başladığı gibi haldır huldur ilerleyerek bitiyor. Bazıları tempo hiç düşmediği için sevebilir belki ama bence bu biraz sıkıcı olmuş. Mesela “Ragnarok” albümünde aralarda giren geleneksel Faroe şarkıları vardı, tavernada kaydedilmiş gibi böyle, enstrümansız, kısa süren, araya çeşni serpen, bu albümde öyle bir şarkı yok. İkinci eksi (karahummalı bir çalışmayla yaptığım gözlemlere dayanarak, insanların en çok şikayet ettiği kısım) Faroece şarkı sayısının azlığı. Albümde yalnızca iki tane Faroece şarkı var, bilen bilir, TYR’ın (Tuir diye okunuyor yamulmuyorsam) önemli karakteristik özelliklerindendir bu şarkılar, hiçbir şey anlamasak bile kulağa çok hoş gelir ve dinlendikçe dinlenir.

Tüm bunlara rağmen bence bu albüm “Land”den daha iyi, hatta TYR’ın “Ragnarok”tan sonraki en iyi ikinci albümü. Çünkü albümdeki neredeyse bütün şarkılar gerçekten melodik ve ilk dinleyişte insanı içine çekiyor, eşlik etmeden duramıyorsunuz. Çoğu şarkıda vurucu ve akılda kalıcı nakaratlar, Heri’nin müthiş sesi ve vokal melodileri, bunlara eşlik eden melodik gitarlar mevcut (kaç kere melodik dedim bak sen düşün). Buna rağmen öne çıkanları söylemem gerekirse Hold the Heathen Hammer High, Turid Torkilsdottir, By the Sword in My Hand, Ride ve albümle aynı adı taşıyan parçayı seçerim.

Şarkı sözleri ise TYR gibi bir gruba hiç yakışmamış bence. Zira fazla zorlama olmuş, her şarkıda “pagan, heathen, sword, pride, northern, wind” gibi kelimeler tekrar ediyor, ama öyle böyle değil, “yeter artık anladık kafirsin, gururlusun da başka bişiler de söyle gözünü seveyim” diyorsunuz. TYR’a yakışmamış dedim çünkü çok kolaya kaçmışlar, eski albümlerinde kesinlikle böyle klişelere bel bağlamayan, değişik ve sağlam sözler yazan bir gruptu kendileri. Bunu biraz da iki albüm arasındaki kısa zamana ve “trende uyma” çabasına veriyorum, olmamış, umarım bir dahaki albümde adamakıllı söz yazarlar, yoksa “TYR lyric generator” tarafımdan icat edilecektir, uyarıyorum.

Sonuç olarak bu albümü rahatlıkla yılın önemli ve en iyi folk metal albümlerinden biri olarak tanımlayıp, folk metal hatta genel olarak melodik metal seven herkese tavsiye edebilirim. Bazı albümler vardır hani, ilk başta çok iyi gelmez, dinledikçe ve üzerinden zaman geçtikçe ne kadar ince işlenmiş olduğunun farkına varırsınız, gitgide gözünüzde daha da mükemmelleşip bir efsane olur. İşte bu albümde durum tam tersi, en başta eteğinde ne varsa döküyor, çaba göstermenize gerek kalmadan sizi etkiliyor. Bu durumdan dolayı dinlenmesi gereken bir albüm olsa da, yıllar sonra hatırlanıp “ne albümdü bea” denecek epik bir eser olmaktan da uzak.