İsviçre’nin gururu Samael gene kimsenin beklemediği bir albümle karşımızda. Bu sefer rotaları Black Metal yolu. Hem de Norveçli popüler grupların Black Metal yolunu geçen 10 yılda asfalt ile kaplamadan önceki hali bu yol.

Samael yıllardır her albümünde daha farklı şeyleri çekinmeden deneyen bir grup. Çok geniş bir takipçi kitlesine sahip olamaması da bu yüzden olsa gerek. Kreator ile beraber verdikleri Istanbul konserindeki unutulmaz “Sikilmiş Samael” tezahüratı da bunun ufak bir kanıtı olsa gerek. Sadece ve sadece Thrash dinleyen insanların bir konserde “house” sound’lu drum machine kullanan bir gruba sevgi göstermesi maalesef ütopik.

Grubun tarihinde her tür müzik dinleyen kitleye hitap edecek albümler bulmak çok zor değil. Samael’i yakından tanımayanlar için Xytras’ın klavye, piyano ve perküsyon aletleri ve programlanmalarındaki ustalığının, Vorph’un yıllardır çok az değişmiş olan güçlü vokali ile desteklendiği, atmosferik anların bolca bulunduğu ve kesik riflerin gök gürültüsü gibi inlediği şarkıların grubu olarak anlatabilirim. Bu elementlerin hiçbirini değiştirmeden ard arda satanik black metal, modern metal, endüstriyel, endüstriyel core, neoklasik, ve açıkçası adını koymakta güçlük çektiğim tarzda albümler çıkartabilecek cesarete de sahip bir grup. Yaptıkları çoğu şey orijinallik yanında tarihsel açıdan da büyük önem taşıyor kanımca, zira bir çok grup Samael’in keşfettiği tarzlarda ilerledi geçen 10 yıl içinde.

Derken, “Above” gibi bir albüm ile karşımıza geldi grup. Xytras’ın harikalar yarattığı tuşluların kullanımının minimum olduğu, hatta piyanonun olmadığı, şimdiye kadarki en hızlı ritimli Samael şarkılarına sahip bir black metal albümü “Above”. Vorph’un yıllardır değişmeyen vokali bile değişmiş. Çoğunluğu efektli olsa da, yine de büyük bir değişim bu bence Vorph adına. Müziğe uyduğunu düşünsem de Vorph’un avını yutan bir canavar gibi çıkardığı kükremelerin yerine, o kadar karakteristik olmayan bir vokal kullanmasını doğru bir tercih olarak bulmadım.

Fakat burada bir durmak lazım, çünkü grubun bu konuda bir açıklaması var. İlk planlanan, bu albümün Above isminde bir yan projenin ilk albümü olmasıymış. Fakat grubun şarkıları benimsemesi ve özellikle Samael konserlerinde çalmak istemesi üzerine Samael adıyla çıkarmaya karar vermişler.

Albümü iki safhada ele alabiliriz. İlk 5 şarkı -Samael ile oluşan beklentinin aksine- zamanın ötesinden değil berisinden geliyor. Bu şarkılar genel olarak sürekli blast beat’lerle gidiyorlar ve tempo hiç düşmüyor. Black metal dünyasında kullanılan tüm riflerin güzel örneklerinin yer aldığını söylerken maalesef yeni bir şey olmadığını da eklemeliyim. Şarkı yazımı üst seviyede ve batan hiçbir şey yok. Bir black metal severi tatmin edecek, doyuracak şarkılar bunlar. Özellikle Polygames ve Earth Country dikkat çekiyor.

Albüm altıncı şarkısı “Black Hole” ile beraber, sound açısından olmasa da da şarkı yazımı açısından farklı bir safhaya geçiyor. Bu ve takip eden şarkılar daha modern bir alt yapıya sahip. Kullanılan rifler de genel olarak daha yenilikçi. Yine de, bu kısım da benzer bir Black Metal kalıbından çıkmış kesinlikle. Bu kısımdaki şarkılar grubun 14-15 sene önceki halini andırıyor ilk kısmın aksine. Yine albümün ikinci kısmında yer alan Dark Side ise Worship Him’in baba şarkılarından olan Black Faith’in modernize edilmiş hali, aynı rifler kullanılarak.

Sanırsam grubun albümü Samael altında çıkarma kararını verdikten sonra yazdığı ve albüme eklemeye karar verdiği şarkılar bunlar, zira Vorph ve Xy’nin açıklamaları, sonradan yazılan bazı şarkıların bir Samael albümüne ait olması için çaba harcandığı yönündeler.

Albümün sonundaki elektronik alt yapılı, “Passage” – “Eternal” arası bir dönemdenmiş gibi kokan Black Hole’un mikslenmiş hali de bir bakıma son 10 yıldaki işlerinin arkasında durduklarının sembolü.

Black Metal’den hoşlanan, 2000′lerden önce bu müziğin durduğu yeri merak eden herkesin dinlemekten zevk alacağı bir albüm bu. Ama işte yine Samael yapacağını yapmış dedirtiyor, zira grubun sadece son 4-5 albümü ile fanı olmuş insanlara küfür niteliğinde gelme ihtimali çok büyük. Bu, alıştığımız Samael’in umursamadığı bir şey olsa da, nereye kadar demeden de duramıyor insan.

Albüm Kapağı; oturan boğa konseptli gibi dursa da oldukça karizmatik.

Levent TÜTER