Norther, Finlandiya ortamlarında tutunmuş fakat henüz kendi sounduyla adından söz ettirme konusunda yol katetmesi gereken bir grup. İnanılmaz kitlelere sahip ama artık inanılır müzikler yapan gruplar arasından yükselmek, çok özenli ürünler ortaya konmasını gerektiriyor. “N” adını vermeyi uygun gördükleri albümleri, bu bağlamda değişik değerlendirmelere maruz kalacağı gibi, bir kaç ay sonra dinleyiciler ve eleştirmenler, albümü ilk dinleyişlerinde zihinlerinde belirlenlerden farklı düşüncelere muhtemelen sahip olmayacaklardır. Albümün geneline bakıldığında kendini tekrar eden birtakım kalıplara neden inatla sadık kalınmış, bu hata nasıl beste yapma aşamasında grup elemanlarına batmamış, oldukça şaşırtıcı. Çoğu kişinin Ensiferum’dan aşina olduğu Petri Lindroos’dan daha yırtıcı, yaratıcı, bir o kadar da tutarlı vokaller beklenirdi. Albümü oldukça iddialı davullarla açan parçanın ilerleyen saniyelerinde, rahatsız edici derecede tipik bir Finlandiya metali albümünün bizi beklediği tahmin ediliyor. Önyargıdan sıyrılmaya çalışarak devam ettiğimizde klavye bolluğunun ne yazık ki sönük gitarları daha da bastırmasıyla albümün özgünlüğü ve müzikalitesi noktalarında hayal kırıklığına uğruyoruz.

Bir albümü baştan yenik konuma düşüren en belirgin husus “tahmin edilebilirlik”. Ateşli dinleyicilerinin iki yıl beklediği albümün çoğu anı, kimbilir nerelerden hatırladığımız zorlama sololar ve doyurucu olmayan nakaratlarla doldurulmuş. Melodik death metal ürünü beklentisiyle yaklaşmamamız gereken albümde, gitarın yapması gereken çoğu şeyin klavyeye yıkılmış olmasıyla bu ayrıntı iyice gözümüze kulağımıza tecavüz ediyor. Grup artık kendilerinden beklenen karakteristik tadı vermekten ziyade, bir kaç clean vokalli ağır tempolu parça ile çeşnilendirilmeye çalıştıkları albümleriyle bu hususta yetersiz kalmış. Hatta bu akustik parçaların belli yerlere gelmiş İsveç gruplarının başarısız kopyaları olmakla kaldığını söylesek yeridir (vurun kahpeye).

Fin dostlarımızın albüm çıkışından bir yıl önce çıkarmış oldukları “No Way Back” EP’sinde yer alan “Frozen Angel” parçasının, albümde akılda kalıcı melodik yapıya sahip nadir parçalardan biri olduğunu söyleyebiliriz. Böylelikle Norther’ın aradan geçen zamanda “bir iki vurucu şarkıyla idare ederiz yahu ne var” mantığıyla fazla çalışmadığını üzülerek farkediyoruz. Grup adıyla birleşince “northern” (“kuzeyli”) anlamına gelen albüm adı zekice bir hareket mi tartışılır ama böyle artistik işler için önce dolu dolu bir albüm yapmak gerekli diye düşünüyorum.

Children of Bodom taklitçiliğiyle etiketlendikleri günlere dönmelerine sebep olacak kadar standart riflerle donatılmış parçalardan oluşan “N”, markalaşmaya beş kala rahatlıkla Norther’ın attığı en yanlış adım olarak değerlendirilebilir. Taklitçilik ve kolaya kaçma gibi yaklaşımlar, esinlenme ve akıma sadakat olarak algılanabilir pek tabii, fakat böyle ürünlerin ortaya çıkışının sıklaşması bir kısır döngüye sebep olmaktan başka bir şey getirmeyecek ve grupların kariyer grafiğinde ufuk çizgisiyle paralel manzaralardan başka bir ilginçlik ortaya koymayacaktır.