Uzun kariyerine rağmen az ve öz işler ortaya koyan Norveçli grubun son albümü, markalaşmanın verdiği rahatlık yüzünden (belki de sayesinde), bekleneni kısıtlı ölçüde veriyor. Albüm kapağı da minimalist ve hoş bir doku hissi yaratıyor ki, yaşattığı kısmi hayalkırıklığını iyimser bir şekilde ele alma dürtüsü kaçınılmaz.

2006 yılında yayımlanan “Armada” albümünden sonra, kayıttaki pürüzsüzlük ve her bir enstrümanın adeta ben burdayım diye haykırabilmesini sağlamak için tasarlanmış geçişler, grubun vazgeçilmezi haline gelmiş. Fakat bu özellik, black metal konusunda daha tutucu kriterleri olanlar için olumsuz bir nitelik sayılabilme ve grubun hanesinde bir eksi olarak yerini alabilme riskini de taşıyor. Parçaların çoğu anının EMPEROR’a has birtakım “düz fakat yırtıcı” riflerini anımsatması fakat bunun daha çok “düz ve de sıkıcı” bir hal alması, KEEP OF KALESSIN’den bu noktada görmek istemeyeceğimiz hareketler. Kıyıya köşeye saklanmış pek çok kısa ve hoş melodi, gayet de vurgulanabilirdi. Bazısı thrash metale göz kırpan bu anlar aslında albüme olağanüstü bir nitelik kazandırabilirdi. Thrash metal desem de, yer yer oldukça epik hisler de barındıran albüm, görkemli adının hakkını ne yazık ki tam anlamıyla veremiyor.

Yerinde bir yaklaşım mı yoksa bir veba mı bilinmez ama, önceki işleriyle kıyaslandığında, gerek vokal gerekse melodilerde zaman zaman baş gösteren özgünlük eksikliği, şahane müzisyenliği gölgelemiş. Bir şeyler hep ön plana alınmak istenmiş, adeta konser bitimlerindeki “…ve davulda Falan Filanoğlu!” yapaylığı. Neyse ki o bölümlerde iyi iş çıkarılmış, vurup öldürmemek lazım yiğidi.

Bunca üzücü ayrıntının arasında hoş bir şeyler bulmaya çalışmak zor olsa da, var elbette. Fakat bunlar aynı zamanda albümdeki dengesizlikleri de ön plana çıkaran durumlar. Yavan bırakılsa da pek çok hoş solo ve kafa karıştırıcı aksak ritimler oldukça tatlı. Özellikle Escape the Union parçası, albümdeki güzelliklerin dikkatlice seçilip kullanıldığı nadide bir eser. Teknik atraksiyonlardan kaçınılmış olması, doğallık ve sadelik içinden seçebildiğiniz zevkli anları vurguluyor.

Tam anlamıyla şaşkınlık yaratan “Kolossus”, alçakgönüllü yaklaşmayı başaranlar için uzun ömürlü bir albüm olabilir. Nahoş unsurları seçim olarak algılamakta fayda var. Sonuçta teknik ayrıntılara takılmaksızın başarılı bir atmosfer yaratılabilmiş, keşke kusursuz müzisyenliği kusurlu kombinasyonlar zedelemeseydi…

Belirttiğim sorunlar haricinde gerçek anlamda ilk birkaç dinleyişte büyük heyecan veren melodilere hayran olmamak elde değil, ama marifet de bunu sürekli kılacak bir albüm ortaya koymakta.