“…’Random End’ Misery Inc.’ın her zamankinden daha güçlü olduğunu, kederlerini muhteşem riff’lere, akılda kalıcı melodilere ve güçlü vokallere dönüştürdüğünü, bunu da son derece melankolik ve duygulu bir şekilde yaptığını kanıtlıyor. İki yeni vokalistin de katılımıyla bu grup tam bir canavar! Yeni albüm bu tarz müziğin nasıl yapılması gerektiğini gösteriyor…”

Bu yorumu nereden aldım sizce? Hayır bir kritikten değil. Grubun kendi sitesinden. Bir grup kendi sitesinde neden böyle bir yorum yapar ki? Hödük müsünüz lan siz?

İlk olarak bu ibareyi görmek, insanın albümden beklentilerini arttırıyor ki emin olun böyle bir albüm için çok da yararlı bir durum değil. İkincisi grup kendini melodik death metal olarak tanımlamış ancak ortada gayet açık bir yeni nesil Amerikan metali var. Finlandiyalı bu gençler her ne kadar gayet modern bir müzik yapsalar da, bu tarz clean bir vokal ve üstüne gidildiği belli olan nakaratlarla “death metal” demek çok da yerinde olmuyor. Tamam grupta bir de brutal vokal var ancak death metale göre fazlasıyla uysal olan müziği ifade etmek için asıl ifade modern metal ya da yeni nesil Amerikan metali olacaktır sanırım.

Farkındaysanız şu ana kadar grubu ne kötüledim, ne de övdüm. Sadece gördüklerimi söyledim. Şimdi müziğe geçebiliriz.

“Random End” grubun ikinci albümü. Grup kısmen brutal, kısmen de clean vokalli, ancak sonuç itibariyle çok uslu ve sıradan bir müzik yapıyor. Tamam çift kroslar, harmonik gitarlar var, hatta kimi zaman hızlanılan ve sert riff’lerin yer aldığı bölümler de var, ancak özellikle clean vokalin “parlaklığından”, grubun hiçbir tehditkarlığı, agresifliği söz konusu olamıyor. Nakaratlara yüklenilmiş olması da zaten grubun genel bakış açısını özetliyor. Hiçbir şaşırtma, hiçbir merak ettirme, hatta hiçbir rahatsız etme bile yok. Albüm başlıyor, aynı ruh halinde devam ediyor ve bitiyor. Ne akılda kalan bir riff, ne üstün bir müzisyenlik, ne de orijinal bir olay söz konusu. Sadece ikinci şarkı “Fallen Rage”in gayet güzel bir nakaratı var diyeyim ve klip ya da single çıkartılacaksa bu “Fallen Rage”e olacaktır diye ekleyerek, açıkçası sıkıldığım bu albümün kritiğini bitireyim.

Grup, kendi ifadesiyle “…bu tarz müziğin nasıl yapılması gerektiğini gösteriyor…” ise, vay bu tarz müziğin haline. Bunun bin, bilemedin on bin kat iyisini Trivium ve daha pek çok Amerikalı grup zaten yapıyor.