Sene, yıllardan 1941’ler, İsmet İnönü cumhurbaşkanı o zaman, Almanya’yla Rusya Polonya’yı paylaşamıyorlar. Almanlar, Leningrad senin, Moskova benim, başladılar doğuya doğru taarruza… Tam Moskova’ya yaklaşmışken kara kış bastırınca Ruslar da başladı bastırmaya… Kış bitince Almanlar toparlanır gibi oldu ama nafile… Ruslar, “sen misin Moskova’yı almaya çalışan” diyip giriştiler savaşa; Moskova’dan girdiler, Berlin’den çıktılar…

Hail Of Bullets da bir konsept albüm yaparak, benim dede gibi beş cümlede anlattığım Alman-Sovyet savaşını -namıdiğer Doğu Cephesini-, …Of Frost And War ile anlatmış. Tabi ki death metalcinin gözünden.

“Kimdir bu Hail Of Bullets” diyenleriniz için vokalde Martin van Drunnen (Pestilence, Asphyx) ve davulda Ed Warby (Gorefest, Demiurg) gibi iki tecrübenin (aslında beş tecrübe ama diğer üçünü bilmemem benim cahilliğim, bilenler bilmeyenlere anlatır) yer aldığı Hollandalı bir death metal projesi demem yeterlidir sanırım. 2006’da bir gazla kurulan grup, beş şarkılık demonun ardından ilk albümlerini yayınladı.

Albüm, biri bonus olmak üzere, kronolojik olarak sıralanmış on iki şarkıdan oluşuyor ve Barbarossa Operasyonu’na zemin hazırlayan epik bir klavyeyle açılışı yapıp, Rusların Berlin’i teslim almasıyla sona eriyor. Söz yazımını, “koltuk generali” olduğu aşikâr olan van Drunnen üstlenmiş. Bazı yerlerde çok yüzeysel bir İngilizce kullanmış olsa da tarih bilgisi için aynı şeyin geçerli olmadığını göstermiş ve hem savaşın gidişatını, hem de yaşanan trajediyi betimlemeye çalışmış. van Drunnen burada da yine işkence görürcesine, mikrofona kan kusarcasına haykırıyor ve adeta savaşta aklını yitirmiş bir gazinin ağzından dinletiyor şarkıları.

Vokallere değinmişken, Ordered Eastward şarkısına, özlediğimiz derin brutaliyle Dan Swanö’nün konuk olduğunu belirteyim. Albümün prodüksiyonu da kendisine ait. Sunlight tonlarını çağrıştıran Dismember/Grave arası kalın gitar tonu ve Ed’in her zamanki çatır çatır davulları albümde istenen savaş atmosferinin elde edilmesini sağlamış. Özellikle hızlı bölümler tam bir “mermi yağmuru” olmuş.

Rifflere gelince, genellikle power akorlar üzerinden ilerleyip arada Gorefest’i andıran melankolik notalara bağlanıyorlar. Bu sayede hem savaşın şiddetini, hem de yaşanan trajediyi anlatmayı becermişler. Sololar ise kimi yerde Slayer gibi anlamsız (iyi bir şey dedim), kimi yerde de Gorefest gibi melodik; burada da denge iyi kurulmuş. Tema savaş, elemanlar da old school tayfa olunca müzikteki Bolt Thrower etkisini de göz ardı etmemek gerek, doğal olarak.

Denge demişken, benim gibi birçok dinleyicinin de yakındığı yegâne şey, albümdeki tempo dengesizliği… Şarkılardaki, tam gazlarını almışken, kafa sallatmaya başlamışken birden orta tempoya düşme, ardından yükselip sonra yine aynı şekilde yavaşlama durumu, dinleyicinin keyfini az da olsa kaçırtıp dikkatinin dağılmasına yol açabiliyor.

Sonuç olarak, kaliteli old school Avrupa death metali dinlemek ve II. Dünya Savaşında Doğu Cephesi 101 dersi almak isteyenlerin pişman olmayacakları bir albüm.

hysteresis