New Jersey’nin bağrından kopup gelen yeni nesil Amerikan metali grubu God Forbid, yeni albümü ile ortamlara akmaya başladı. Kanımca bahsedildiği kadar gaz ve yaratıcı bir grup olmayan God Forbid, daha albümü ilk dinlediğimde kıllandığım ve haklı çıktığım üzere, bu albümde Gone Forever’dakinden farklı bir prodüktörle çalışmış. “Trivium” ve “The Dillinger Escape Plan” gruplarının prodüktörlerinin elinde, “IV: COT” clean ve melodik nakaratlara biraz daha fazla yüklenilen bir albüm olmuş.

Suffocation’la birlikte, bünyesinde iki ve üzeri (GF’de 4 tane) siyahi müzisyen barındıran iki metal grubundan biri olan God Forbid, her ne kadar gaz denilen ve bir sürü rifle dolu şarkılar yapsa da, şarkıların genel anlamda çok yaratıcı olduklarını düşünmüyorum. Bu tür içerisinde çıkan gruplar da artık hep aynı formülü izledikleri için, bunlar bana gaza getirici gelmiyorlar artık. Vokal yırtınsın, gitarlar kesik kesik çalsınlar, dur kalklar olsun vesaire. Bu tür dahilindeki onlarca albümü böylesi çekici ve “çok gaz abi ya” kılan unsurun, temiz prodüksiyonlar ve kusursuz kayıt kaliteleri olduğunu düşünüyorum. Yine de yeni nesil Amerikan grupları arasında örneğin bir Shadows Fall’la kapışabilecek düzeyde gördüğüm God Forbid, hiçbiri klasik olamayacak, ama bu tür içinde başarılı ve anlık gaza gelmelere gebe şarkılar yazarak adından söz ettirmeyi ve hiç de fena sayılmayacak sayılarda albüm satmayı başarıyor.

Şarkı sözü bazında, albüm kapağıyla da örtüşen konsept bir yapı barındıran “IV: Constitution Of Treason”, eleştirel politik şarkı sözleri ve son dönemlerde Amerika ile ilgili mesaj kaygısı güden pek çok şarkıda gördüğümüz gibi orta doğu ezgileri barındıran (İkiz Kuleler’e girenler Araplar’dı ya, savaş, terörizm, petrol falan hepsi Orta Doğu tabii) melodiler de içeren (Dream Theater bile yaptı “In The Name Of God”da) vasat bir albüm.

Dediğim gibi; anlık gaza gelmelerle ve grubun çıkaracağı birkaç albüm sonrasında pek de hatırlanmayacak şarkılarla bezeli bir yeni nesil Amerikan metali albümü. Kötü mü? Değil.