Bay Area’nın gerçek değeri verilmemiş gruplarından biri Exodus. Özellikle “Bonded By Blood” başyapıtı ile thrash metal klasikleri arasına adını yazdıran grup; doksanları boş geçirse de, 2004 yılı başında pisaya sürdüğü “Tempo Of The Damned” ile yumruğunu sert bir şekilde masaya vurdu. Albümün en kısa özeti; yüzde yüz katıksız thrash.
Bu albüm kritiğini biraz uzun tutacağım çünkü bu adamlar on iki yıl beklediler ve öyle bir dönüş yaptılar ki, birkaç laf etmeden olmaz.
Jack Gibson, Tom Hunting, Gary Holt, Rick Hunolt ve Steve “Zetro” Souza adlı beş erişkin adam; tam on iki yıl ara verdikten sonra tekrar dönüyorlar ve ciddi anlamda akılları alıyorlar…
On iki yıl bekleyen bu adamları daha fazla bekletmeden, hemen albümün müzikal özelliklerine geçelim…
Holt ve Hunolt’un gitar uyumu, riff zenginliği, soloların tarifsizliği gerçekten mükemmel. Zaten gitar sound’u o kadar güzel ki, en sıradan ritm bile sertmiş hissi uyandırıyor. Hunting’in davulları da son derece güzel bir sound’da kaydedilmiş ve özellikle trampet ve kros sound’u çok güzel.
İlk parça “Scar Spangled Banner” ile albüm koşarcasına başlıyor. Sanki on iki yıl bekleyip intikam almaya dönmüşler gibi, içlerinde biriken tüm öfkeyi, nefreti ve en önemlisi yaratıcılığı döküyor bu beş adam.
Şarkının blues etkili, çok güzel bir giriş riff’i var. Souza’nın vokalleri bence kariyerinin en iyisi. O kadar “grim” bir şekilde söylüyor ki; genel anlamda Amerika’yı eleştiren bu lirikler daha da bir anlam kazanıyor.
İkinci sıradaki “War Is My Shepherd” da oldukça gaz başlıyor, boyunları kırarcasına. Seksenleri günümüze taşıyor adeta. Ardından gelen “Blacklist”; groovy ritmiyle ve mükemmel nakaratıyla adeta bir “AC/DC Plays Thrash” olayına girmiş. Souza bu şarkıda da iyice döktürüyor. Bu şarkının nakaratını parçaya eşlik ederek söylemek –ki ben genelde brutal vokalle eşlik ediyorum. :) – gerçekten de çok zevkli. Bu parçada da hem blues etkili, hem de Kerry King’i hatırlatan çok hoş sololar var.
Nedense, bas gitar ve çift kros davulla başlayan şarkılar hep güzel ve gaz oluyor. (Örneğin “Art Of Shredding”) İşte “Shroud Of Urine” de bu gruba giren şarkılardan. Nefis bir riff ile giren parçada; yine AC/DC’yi anımsatan “catchy” bir nakarat ve iki tane mükemmel solo var. Özellikle Hunolt’un attığı melodik solo, parçayı adeta bir power metal şarkısına döndürüyor.
Uzun süren ama hiç sıkmayan “Forward March” ve “Culling The Herd”i, daha kısa olan “Sealed With A Fist” izliyor. Bu şarkının da mükemmel bir solosu var.
Sekizinci şarkı “Throwing Down” albümdeki favorilerimden. Parça neredeyse her şeyi ile bir Pantera şarkısı. Özellikle ağır ağır giden ana ritm konserlerde boyun felcine neden olabilir.
Dokuzuncu “Impaler”; 1.45’te öyle bir coşuyor ki, arkasından gelen üç dakika kırk saniye; tam bir thrash metal ziyafetine sahne oluyor. Souza bu parçada gırtlağını kanatıyor adeta. Albümün en iyilerinden.
Albüme adını veren “Tempo Of The Damned” ise “triple picking” dersleri sunan çok güzel bir thrash metal şarkısı. Onunla birlikte albüm bitiyor ancak en sonda bir de sürpriz bonus parça yer alıyor; “Dirty Deeds” cover’ı “Dirty Deeds Done Dirt Cheap”. Bu şarkı da oldukça güzel bir seçim olmuş ve Souza bu şarkıda da “AC/DC” tatları sunuyor.
Albüm gerçekten olabilecek en iyi ve en sert kalitede kaydedilmiş ve 2004 yılında böyle bir çalışma ortaya koyabilmek bile, Exodus’un yarmışlığını anlamak için yeterli sanırım.
Albüm, kapağından şarkı sözlerine, riff yapılarından atmosfere her şeyiyle seksenleri hatırlatıyor ve seksenlerin samimi thrash’ini gözler önüne sürüyor. Ama bunun yanında hem orijinal, hem de çağdaş olmayı başarıyor.
2004 yılında mükemmel bir thrash albümü çıktı. Bence her anı harika, deli riff’lerle dolu, duygu, teknik, müzisyenlik… Tüm bu özellikleri barındıran kusursuz bir albüm. 2000’li yıllar adına çıkan gerçek bir thrash metal başyapıtı… Kesinlikle on üstünden on alan bir albüm… Bu albümün adı “All For One”.
2004 yılında bir thrash albümü daha çıktı ve thrash metal adına olabilecek tüm güzellikleri gözler önüne serdi… “All For One”dan da iyi bir şekilde hem de… Thrash metal severler geleceğe umutla bakabilirler. Çünkü bu gruplar seksenlerde öyle bir ruhu tatmışlar ki, on küsür yıl ara verseler de bu ruh kaybolmuyor.
Loading ...
bu albümün bu puanda kalması şaka gibi. gerçi son dönem işlerde atrocity exhibition: lesson 1 favorim olsada insanın 7küsürlü bi puan görünce hadi ordan diyesi geliyo.
exodus son dönemlerde bir şekilde yeniden toplanan veya orjinal vokalistine dönen grupların hiçbirinin yaşamadığı bir 2. dönem yaşıyor. 1992 yılındaki dağılmaya kadar olan dönemde yaptığı albümler ilk albüm hariç öyle pek de efsane düzeyinde değil ama(force of habit’in yeri ayrı) ama 2004 yılından bu yana gerçekten mükemmel işler yapıyorlar.
walla şu albümdeki performansından sonra steve souza’nın şutlanmasına ne kadar sövsemde favori exodus albümüm atrocity’de rob dukes(galiba heathen vokalistymş) daha “kodu mu oturtan” cinsten söylemiş, hani kırmızıyı görünce dellenen ispanyol boğaları gibi. atrocity 2 ne olur nasıl olur bilmiyorum ama adamlar 15 yıllık arayı çıkardıkları 3 tane taş albümle doldurdu. aslına bakarsan hangi thrash devi exodus’Un karavana geçtiği 90′larda ardı ardına böyle bişey yaptıki? kesinlikle Pantera(o 3 albüm sayesnde kültler), belki Megadeth.
@ihsan:
heathen’da vokalistlik yapan ilk vokalist Paul Baloff idi mekanı cennet olsun. rob dukes’in vokal yaptığı başka gruplar ama exodus tarzına yakın değiller öyle heathen gibi.
ayrıca grubun gitaristlerinden lee altus’da orjinal heathen elemanı.
bu arada da heathen 30 ekim tarihinde yeni albümünü çıkarıyomuş(toplamda 3). albümün adı da “The Evolution of Chaos”muş.
rob dukes’un vokalistlik geçmişi sınırlı, profesyonel olarak albüm çıkarmışlığı zaten yok. şimdilerde bir yan grubu daha var generation kill diye ama o da ciddi değil. dolayısıyla rob dukes’un ilk grubudur exodus. ben zetro’ya tercih ederim rob dukes’u, exodus’a (en azından yeni exodus’a) çok daha iyi uyuyor.
zetro fena olmasa da bazen insanı acayip rahatsız eden vraklamaya yakın bi sese sahipti. hatta exodus’un seksenlerde bu derece iyi albümler yapamamasının bir dereceye kadar sorumlusudur kanımca. yine de hakkını yemiyelim kötü bir vokalist değil. sadece biraz vasat kalıyordu exodus’un müziğinin yanında.
“god shit his grace on me” uvv yee :D
sözleri kim yazıyor exodusta acaba bilen var mı?
bonded by bloodun sözlerini de pek severim bu arada.
yazinin sonunda belirtilmis su 2004 yilinda cikan “all for one” albumu de ne ola ki? all for you denmek istendi herhalde.
13.09.2010
@northern darkness, muhtemelen.
exodus u ayaga kaldıran album bence 2000 lerdeki exodus 80 lerdekinden daha iyi grubu 2006 studiolive izlemistim kesinlikle kaos tempo of the damned efsane tharsh albumlerinden biri scar spangled banner,war is my sheppard,blacklist,forward march !!
Benim top 10 thrash listemdedir bu albüm. Müsmükemmel
cayır cayır çatır çatır thrash metal,
28.06.2011
@demir bakire, +1
dur lan naptın cümlem yarıda kaldı sayfa değiştirelim dedik, yolladın ya hemen eheheh
throwing down ve blacklist’i aşırı derece severim bu albümde ayrıca her bir şarkısı ders niteliğindedir, 2000′lerde yapılabilecek en iyi thrash albümleri de slayer ve exodustan çıktı bence adamlar 25 yıllık gruplar hala böyle albümler çıkarmaya devam ediyor ya…
yeni nesilden de en çok lazarus ad ve warbringer’dan umutluyum bakalım bunlar da 20 yıl sonra kütüdetebilecek mi ortalığı
Abi ben şu All for One olayını anlamadım, o All for You değil miydi, Annihilator’ın albümü olan. Ayrıca kötüydü o albüm ya.
Taş gibi albüm. Her biri ayrı ders.
Blacklist dedinmi duracaksın arkadaş.
kesinlikle 2000′li yılların en iyi thrash metal albümü demek yanlış olmaz puanı yine şaka gibi
Eski kritiklere biz göz atayım dedim. Normalde hiç bi grubun şu kritiği eksik falan yazmam ama her metal seven bireyin Force Of Habit’i dinlemesi gerek diye düşünüyorum. Bundan dolayı o albümün kritiği olsa çok güzel olur.
Me, Myself & I’ın solosu bile tek başına saatlerce tekrar tekrar dinlenebilir. Canı maymun çorbası çeken abinin konuşmasından sonra giren çılgın davullar olsun, Architect of Pain olsun (tek başına albüm olacak parça da neyse) acayip güzel bi albüm.
Ayrıca modern Exodus sinyalini verikleri albümdür. Tempo ya da Shovel’da çaldıkları çoğu rifften daha iyilerini barındırıyo albüm. Tek eksik yanı prodüksiyon biraz tırt olması ve bunun yüzünden Exodus’u sürgüne gönderen bi albüm.
Exodus’un en sevdiğim albümü bu olabilir.
WAAAR IS MY SHHEEPAARDD!!!
Gelmiş geçmiş en mükemmel geri dönüş albümlerinden olabilir. Yıllardır dinlemiyordum yıne gaz dolduk.
06.11.2022
@owlbos, Her şeyiyle kusursuz tam bi METAL! albümü gerçekten. Sadece Scar Spangled Banner’ın sözleri yeter