1999 yılında kurulan İtalyan death/thrash grubu Disarmonia Mundi’nin 2004 çıkışlı ikinci stüdyo albümü “Fragments Of D-Generation”ın kulağa ilk çarpan özelliği vokalleri. Grubu ilk dinlediğinizde “Ben bu sesi bir yerden tanıyorum.” hissine kapılıyorsunuz ve daha 5. saniyeden “Speed!” diye bağırıyorsunuz. Soilwork’un muhteşem vokalisti Bjorn “Speed” Strid, bu albümde grubun vokal yükünü üstlenmiş ve çok da iyi yapmış.
Bu albümde, Soilwork’te söylemediği kadar vahşi bir vokal tavrı benimseyen Strid’in buna benzer vokallerini “Terror 2000”den de biliyoruz. Grubun underground denebilecek ilk albümü “Nebularium” da başarılı bir albümdü ancak Bjorn’ün gelişi, işleri çok farklı bir şekilde değiştirmiş.

Müziğe bakarsak, grubun bu albümde yeni nesil In Flames ve özellikle de Soilwork hayranlarını hedeflediği çok açık. “Terror 2000”i anımsatan hızlı bölümler, akılda kalıcı clean vokalli nakaratlar (Bjorn cidden döktürmüş.), Arch Enemy’yi hatırlatan teknik bölümler, gerçekten çok iyi bir gitar kullanımı ve çok iyi sololar; bu albümde bulabileceğiniz bazı ayrıntılar.

Albümde dikkat çeken parçalar; nefis bir intro ile başlayan ve nakaratıyla akıl alan açılış parçası “Common State Of Inner Violence”, her şeyiyle bir Soilwork parçası izlenimi veren “Red Clouds”, kanımca albümün en iyisi “Quicksand Symmetry” (bir riff var ki bu parçada…), “Oceangrave”, yine Bjorn’un sağlam yırtındığı “Come Forth My Dreadful One” ve en sondaki “Color Of A New Era”. Ancak kalan dört şarkı da kesinlikle boş değil ve özellikle nakarat melodileriyle insanı vuran çalışmalar.

Sonuç olarak diyebiliriz ki; grup çok orijinal ve sıradışı bir müzik yapmıyor. Klavye alt yapılı, thrash riffleriyle süslü ve vokalin baş rolü üstlendiği bu albüm; başta Soilwork ve yeni nesil thrash metal severler için son derece iyi bir seçenek. Bu tarz dinleyenlere, özellikle bahsettiğim parçaları dinlemelerini hararetle öneririm.
Çok az bilinen ve piyasaya yeni yeni giren bu grup, Bjorn’ün desteğiyle ilerde de güzel çalışmalara imza atacak potansiyeli taşıyor.