Bundan yıllar önce, şu an bu yazıları yazmama vesile olan can ciğer site www.metal-pit.com’un ikinci forum buluşöası sırasında “Şampiyon Kokoreç”te yemek yerken, forum moderatörleri olarak Nuclear Blast promolarını bölüşüyorduk aramızda. Çoğu daha önce hiç duymadığımız gruplardı aslında. Bana düşen gruplardan biri de işte bu uzun ve garip isimli Alman grubuydu. Hatta promonun arkasındaki komik grup fotoğrafını görünce hafiften “eyvah” dediğim bile oldu.

Ama gelin görün ki… Nefis bir albümle karşı karşıya olduğumu anlamam çok da uzun sürmedi. En baştan söyliyim; bu albümü “mutlaka” dinleyin. Grup çok eğlenceli, çok değişken ve çok orijinal bir müzik yapıyor. Şarkı yapıları oldukça kolay ancak grubun öyle bir havası var ki, dinleyiciyi hemen avucunun içine alıveriyor.
Albümde melodik death metal, black metal, hard rock, rock’n roll, brutal death metal, polka, folklorik Rus ve Alman müzikleri ve hatta reggae bile var. Bu kadar çok tür olunca sanki kişiliksiz bir müzikmiş gibi algılanabilir ancak gerçekten de öyle güzel ki anlatamam.

Öncelikle grup için en önemli şey “eğlenceli olmak” anladığım kadarıyla. Şarkı isimlerinden ve sözlerden (en azından İngilizce olanlardan) bu anlaşılabiliyor.
Bunun yanında müzik çok çok pozitif ve olumlu bir havada. İnsanı hoplatıp zıplatan bir müzik var çoğu zaman.

Bazı şarkıların Almanca olması da kimseyi düşündürmesin çünkü genelde bu müziğe uymadığı düşünülen Almanca, burada çok güzel olmuş nasıl olduysa. Norveççe ya da Fince şarkı söyleyenleri dinliyoruz da Almanca neden olmasın ki zaten? Bazı şarkılara öyle güzel gitmiş ki, İngilizce versiyonları da olsa ben yine Almanca’larını dinlerim. (Tabi hiç bir şeyi anlamadan.) Sözlerden bahsetmişken, grubun vokalisti tam anlamıyla döktürüyor. Brutal ve scream vokallerin altından başarıyla kalkarken, gerçek anlamda şarkı da söylüyor ve clean vokal varyasyonları da çok güzel ve duygulu.
Beni tam anlamıyla şoke eden bu albümdeki şarkıları kısaca özetlemek istiyorum çünkü artık bu kadar yaratıcı ve özgün şeyler duymak çok kolay değil.

İlk parça “Wahnsinn” olağanüstü bir şarkı. Albümdeki her melodi gibi şahane bir melodisi olan bu şarkı ile albüm resmen patlıyor. Nasıl gaz, damar, içten ve eşlik edilesi bir şarkı anlatamam. Hoş bir Japon melodisiyle açılan “Eruption”da, vokalistle birlikte “İrapşın!!” diye bir kükremek istiyor insan. Ancak Alman folk müziği melodisiyle bezeli nakarata geldiğimizde birden pozitif bir hava doluyor adeta içinize.
“Rock’n Roll” çok enerjik ve gerçekten de adı gibi bir rock’n roll parçası ancak brutal vokal ve melodiler her zamanki gibi kendini belli ediyor zaman zaman. Dördüncü sıradaki “Silence Of Sorrow” albümün en çok parlayan şarkılarından biri. Belki iddialı bir açıklama olacak ama, şarkının nakaratı son yıllarda duyduğum en iyi nakarat belki de. Hit ötesi bir şarkı ve göz yaşı akıtacak kadar damar bir nakaratı var. Tüyler ürpertici… Sadece bu şarkı için bile alınabilir albüm.

“Der Teufel” (The Devil) tam anlamıyla mükemmel bir melodik black metal şarkısı. Grup bu şarkıda, isterse daha başka neler yapabileceğini gösteriyor ve bu türün devlerinden hiç bir eksiği olmadığını gösteriyor adeta. Özellikle vokal ve davulun performansı karşısında saygıyla eğiliyorum.
“Reitermaniacs” damar ötesi bir melodi ile giriyor ve sonradan daha değişik şekillere giriyor. Bu şarkının sözlerinde grubun eğlence arayışının ve mizahi yaklaşımının bariz örneklerini görebiliyoruz. “Barmherzigkeit” çok güzel bir melodinin yanı sıra, sitar, saz benzeri yerel sazlar barındırıyor ve oldukça da gaz bir şarkı. Parçada Barış Manço şarkılarını hatırlatan bölümler bile var.

“Per Aspera Ad Astra” koro bölümleri ile dikkat çeken bir şarkı. “Lazy Day” albümün en şaşırtıcı parçası. “Red Hot Chilli Peppers” yapsa milyonlar satacak bir şarkı gibi başlayan şarkı bir anda tam bir reggae parçasına dönüşüyor. Vokalistin becerilerini bir kez daha görüp saygı duyuyoruz burada. Çok sakin, eğlenceli ve huzur verici.

“Die Sonne Scheint” de dinlemeye doyamadığım, albümün en güzel şarkılarından biri. Nefis bir melodiyle giren bu pozitiflik ve enerji bombasının nakaratında “Edguy”ın “All The Clowns” şarkısının nakarat melodisi kullanılmış. (Hemen anlarım haberiniz olmaz Apokaliptiş beyler.) Bir sonraki “Roll My Heart” (2 kez dinleyin, dilinize dolanacak vallahi benden söylemesi.) yerel İskandinav melodileriyle bezeli ve yer yer “Finntroll” tadı veren bir şarkı. Baştaki vokal bölümünde vokalist nasıl içten söylüyor anlatamam. Çok orijinal bir şarkı. Albümün öne çıkanlarından biri de bu.

“Hey Ho” gaz ötesi vokalleriyle tam konserlik bir şarkı. Önce deli gaz bir melodi, hemen ardından da iç parçalayan bir vokal melodisi barındıran bu şarkı da her dinleyişimde tüylerimi ürperten bölümlere sahip. “Hey ho, let’s go! This is my violent show!!” gibi eğlenceli ve mesaj kaygısı olmayan sözleri olan bu şarkı, vokalistin devleştiği bölümlere sahip. “Hey Ho”yu en sondaki “Northern Lights” izliyor. Synth ve klavye ile yapılmış ama çok vurucu ve melankolik yapıdaki (bir yandan da umut verici bir tadı var) bu kapanış pasajıyla albüm sona eriyor.

Son sözlerimi şöyle özetleyebilirim. İki hafta öncesine kadar adını bile duymadığım bu grubun artık büyük bir takipçisiyim. Son yıllarda dinlediğim en iyi albümler arasına daha ikinci dinlememde giren “Samurai”ı metal dinleyen herkese tavsiye ediyorum.

Tabi “herkes” derken; pozitif duygularla dolmak, gaza gelmek, yer yer hüzünlenmek, ortalığı yıkıp dökmek, tebessüm etmek, neşelenmek ve sadece “güzel müzik” dinlemek isteyenleri kastediyorum.
Kasım 2004’te çıkmış olmasına rağmen, bırakın 2004’ü, son yılların en güzel albümlerinden biri. Kendi iyiliğiniz için dinlemenizi öneririm.