Evvel zaman içinde teknik death metal dendiğinde akla ilk gelenlerden olan, güzel mi güzel bir grup varmış. Grubun arıza riff geçişleri dillere destanmış. Masalın masal olması için illâ ki kötü bir şeyler olması gerek ya, bir gün bu dünyalar güzeli grubun başına bir musibet gelmiş. Eski riff yapısına ve o muhteşem prodüksiyonlarına, tek tip brutal vokal ve aynı kalıp besteler yapmak bu grubu tatmin etmemeye başlamış.

Az yiyen candan, çok yiyen maldan hesabı yaptıkları şarkılarla bir türlü mutlu olamamışlar. Bunalıma girince kuaföre koşan hatun misali metal tanrısına koşup, “benim değişikliğe ihtiyacım var tanrım; bu kasaba, bu insanlar üzerime geliyorlar, çok bunaldım,” demişler. Tanrı da bu grubun metal adına yaptığı sevapların ve günahların tutulduğu amel defterini açmış ve şöyle demiş: “Sen ki rüştünü ilk albümün Blasphemy Made Flesh ile ispatladın, tüm dünyaya ben de varım dedin. Bu sesine kulak verip senin sırtından yatlar katlar alabileceğini düşünen Century Media’ya kapağı attın ve None So Vile ile tüm dünyaya o sesin ergenlik bunalımındaki bir veledin şans eseri çıkardığı bir şey olmadığını gösterdin. Cenneti garantilediğin o dönemde Whisper Supremacy ile kaba etini birazcık yaymış olsan da, fena olmayacak bir iş çıkardın.

Ne zamanki kıyamet alametlerinin ardı ardına sıralandığı milenyum çağı geldi, sen de bazı huzursuzluklar çıkarmaya, ibadetlerini aksatmaya başladın. And Then Yo’ll Beg mutsuzluğunu birebir yansıttığın ama yine de o yoldan tam olarak sapmadığın bir albüm oldu. Senden medet uman dinleyicilerinden özür dileme maksadıyla bir live albüm bir de dvd piyasaya sürdün ve materyallerini ödevini çok iyi yapan bir öğrenci misali özenle hazırladın. Galiba yeniden hak yolunu buldu Cryptopsy dendiği anda ne yaptığını bilemez bir şekilde Once Was Not albümünü yaptın. Konsept albüm falan dedin ama ne kadarı tutacak bilemedin. Madem bu yolu seçtin, öyleyse sana daha önce pek çok gruba söylediğimi söylüyorum; İçinden gelen müziği yap, değişimden korkma, müziğine eklemeler yapmaktan çekinme. Bunu yaparken eline yüzüne bulaştırmamaya dikkat et, çünkü becerebilenler çok azdır; Gorefest, Ulver, Darkthrone, Pantera, Behemoth, Carcass… gibi.“ Tanrı değişim gücünü Cryptopsy’ye verir ve o da eline yüzüne bulaştırır.

Napsam napsam diye dolanırken komşunun oğlunu tavsiye eder anneleri ve gruba 3 Mile Scream’den Matt McGacy girer. Ki kendisinin diğer grubu metalcore icra etmektedir ve birden fazla sesi çıkarabilir ki buna clean vokal de dâhildir. Matt normal şartlar altında, kendi kulvarında kötü bir vokal değil ama Cryptopsy gibi bir gruptayken bunun tutması çok zor. Aynı şekilde klavye kullanımının da öyle. Hatunun gayet havalı göründüğünü kabul ediyorum ama sizin yaptığınız müzik zaten boşluk içermiyordu ki, neyi doldurmak için aralara klavye sample’ları eklediniz? Her türlü çılgınlığı müziğine adapte eden sayısız deneysel grup var. Ama bu gruplar deneyselliği de gayet özgül şekilde icra ediyorlar ve de samimiyetlerinden zerre kopmuyorlar. Ama böylesi bir proje için Cryptopsy gibi bir grubun eski albümlerini referans göstermek büyük hata olur.

Müziği genel kitleye göre daha dinlenebilir yapmak için gösterilen bu değişim ve cilalı modern metal, özellikle de metalcore gruplarının yoğun etkisi devam ettiği sürece biz de eski kompleks, harika, tam anlamıyla death metal yapan grubu özler dururuz. Şirket de muhtemelen bu göl bu mayayı tutmadı deyip yine yaptıkları gibi yeni dönem gruplara para yatırmaya devam edeceklerdir. Metal tanrısının gazabı da insanoğlu doğal metal gruplarından uzaklaşıp da sürekli suni metal gruplarına yaklaştıkça, daha da acımasızlaşacaktır. Kritiğimi ninemden bir özdeyişle bitiriyorum: Kıyamet yakın.

Ayşe Nur