Bırakın death metali, metal dünyasının en ünlü gruplarından biri Cannibal Corpse. Dünyanın en ünlü ve en çok satan death metal grubu olmaları, kimi kesimlerce onların müzikal anlamda o kadar da iyi olmadıkları şeklinde yorumlansa da, Cannibal Corpse’un bir fenomen olduğu gerçeğine kimse itiraz edemez. Hem bu derece brutal ve uç bir tür icra edeceksin, hem sound’unu giderek sertleştireceksin, hem de billboard listelerine girecek kadar çok albüm satacak, turneye çıktığında neredeyse sold out olmayan konser vermeyeceksin. Cannibal Corpse müzik olarak sevilmeyebilir, gayet normal, zevktir; ama yaptıkları düşünüldüğünde onlara saygı duymamak pek de kabul edilir bir şey değil.

Kariyerinde 20 yılı deviren yamyam ceset, bunu kutlamak amacıyla bir DVD seti yayımladı. Önceden yapılan duyurularda setin kapsamlı bir Cannibal Corpse belgeseli içereceği söylenmişti. Ne yalan söyleyeyim, haberi duyduğumda “vay anam bu kaçmaz hemen alayım” diye düşünmedim. “Hmm.. Cannibal Corpse… e güzel” falan gibi bir şeyler gezindi kafamda. Ama Hammer Müzik’te seti görüp de o mükemmel sunumuna hasta olunca (parıl parıl, kabartmalı böyle cidden nefis bir şey), hele bir de arkasındaki devasa içeriği ve 7,5 saatlik süreyi görünce, içeriğine göre gayet makul fiyatlı bu DVD setini düşünmeden aldım. Geçtiğimiz seneki Amon Amarth DVD’sinde de, gerek sunum, tasarım, gerek de içerik açısından kusursuz bir iş çıkaran Metal Blade, “Centuries of Torment”te de aynı şeyi yapıyor, hatta bunu birkaç adım öne taşıyor. Zaten taşımalı da, çünkü şirketin en büyük para kaynağı, kuşkusuz Cannibal Corpse.

Çıktığı anda çılgınlar gibi satan (ilk hafta satışıyla Amerikan DVD listesine 8. sıradan girdi) bu set 3 DVD’den oluşuyor. İlk ve en önemli kısım, tabii ki 3 saat süren canazor Cannibal Corpse belgeseli, ki oraya az sonra geleceğim. İkinci DVD grubun farklı dönem konserlerinden alınmış 30 farklı parçanın canlı performanslarını içeriyor. Grupta kalış süreleri düşünüldüğünde Corpsegrinder’lı parçalar Barnes’lı olanlardan elbet fazla, ama grup hiçbir ego belirtisine ve art niyete yer vermeyerek, grubu en iyi yansıtacak ne varsa onu kullanmış. Bu denli büyük başka bir grup olsa, eski elemanlarını gösterme inceliğine girmeyebilirdi, ama Cannibal Corpse adeta ticari bir üründen çok, kendi tarihlerini yansıtacak, bundan uzun yıllar sonra bile bir belge olarak tarihe kazınacak bir iş ortaya koymak istemiş. Her neyse, sonuçta ikinci DVD de 20 yıllık death metal deliliğinin bire bir bir yansıması var diyelim. Son DVD’de ise birtakım bonus materyaller var.

Konser ve bonus ıvır zıvırlar zaten bir DVD setinin olmazsa olmazları. Ancak bu seti değerli yapan asıl şey, kesinlikle arşivlik bir çalışma olan belgesel kısmı. Cannibal Corpse’u geçtim, adeta bir Amerikan death metal tarihi şeklindeki filmde, gruba dair her ama her türlü detayı en ince ayrıntısına dek görüyor, bugün salya akıtarak dinlediğimiz dev death metal gruplarının Cannibal Corpse’u nasıl kutsadıklarına tanık oluyor ve böylesi uçlarda bir grubun nasıl olup da bu derece büyük satış rakamlarına ulaştığını, sadece brutal death metal yaparak, başka bir geçim kaynağı olmaksızın kaliteli bir yaşam standardının nasıl yakalayabildiklerini görüyoruz. Buffalo’dan çıkıp Tampa’ya giden yolculuklarında başlarına gelen iyi ve kötü her şey, ayrılan elemanların ardından hissettikleri, şu anki hayatları, vesaire... Bunun yanı sıra, Nevermore, Malevolent Creation, Richard Christy, Cynic, Kataklysm, Gene Hoglan, Brian Slagel, Jim Morris, Scott Burns, Neil Kernon, Hate Eternal, Monstrosity, Immolation, Obituary, Nile, Deeds of Flesh, Charlie Benante, Jonathan Davis, The Black Dahlia Murder, Ice-T, The Red Chord gibi pek çok önemli kişi ve grupla yapılan röportajlar da yer alıyor. Albüm kapaklarının hikayeleri, yarattıkları sorunlar ve kapakları çizen Vincent Locke’un yorumları, gruba birkaç günlüğüne de olsa girmiş, turlamış herkesle röportajlar, elemanların ailelerinden, grubun roadie’lerine kadar bugüne dek Cannibal Corpse’la ilişkisi olmus herkes, bu 3 saatlik tarihi filmde kendine yer bulmuş. İsterseniz birkaç ufak anektod sıralayıp, almak isteyen arkadaşlara bir tadımlık sunalım…

“Bunları biliyor muydunuz?” kıvamına, yazıya renk katma köşesi:

- Daha Cannibal Corpse oluşmamışken, Chris Barnes ve grubu Tirant Sin’in çaldıkları ilk parçanın bir Pink Floyd parçası olması.

- Chris Barnes‘ı gruptan kovma konuşmasının sadece birkaç dakika sürmesi ve ardından iki tarafın da çok mutlu olması, huzur dolması, yoğurtlu kabak dolması.

- Röportaj yapılan çoğu gruba ve prodüktöre göre Alex Webster dünyanın en iyi death metal basçısı ve metal dünyasının gördüğü en iyi 5 basçıdan biri.

- Paul Mazurkiewicz‘in, yetenekleri sınırlı bir davulcu olduğunu ve teknik şeyler yapamadığını açıklaması.

- Chris Barnes’ın konser sırasında bir korumayla tartışması, konser sonrası korumanın Barnes’ı dövmek için grup otobübüsüne yaklaştığı sırada konserden çıkan dinleyicilerden 100 kadarının olay yerine koşup “ona dokunursan kafanı kırarız akıllı ol önce o eli indir” tadında Barnes’ı koruması.

- Corpsegrinder‘ın konserlerde o meşhur çığlıklarını attıktan hemen sonra anormal baş ağrıları çekmesi.

- Gruptaki çoğu elemanın bel, sırt ve boyun ağrıları yüzünden fizik tedavi görüyor olması.

- Yine röportaj yapılan çoğu gruba ve kişiye göre, Cannibal Corpse isminin gelmiş geçmiş en dahiyane ve çekici grup isimlerinden biri, belki de birincisi olması.

- Jim Carrey‘nin efsanevi “Ace Ventura” filminde rol alan grup sete geldiğinde, grubun büyük bir hayranı olan Jim Carrey’nin çok heyecanlanması ve grupla uzun uzun death metal sohbeti yapması.

- 20 yıldır grubun kapaklarını yapan Vince Locke’un bugüne dek grupla bir kez bile karşılaşmamış olması.

- Jeff Loomis’e göre Cannibal Corpse’a geçmeden önce Nevermore’da çalan Pat O’Brian’ın, birlikte çaldığı en iyi gitarist olması, Rob Barrett ve Alex Webster’ın, Pat’in yazdığı bazı rifleri (“Frantic Disembowelment”) öğrenmek için türlü çileler çekmesi, özellikle çok teknik bir gitarist olmadığını söyleyen Barrett’ın, bazı yeni rifleri duyduğunda “hah şimdi sıçtık” diye düşünmesi.

- Corpsegrinder bir gün evde otururken telefon çalması ve karşıdaki ses “Selam ben Cannibal Corpse’tan Alex Webster” dediği anda Corpsegrinder’ın gruba gireceğini anlayıp sevinçten çığlık atması, annesinin ödünü koparması.

- Grubun pek çok ülkede yasaklanan ilk 3 albümünden şarkıların yer aldığı best of’lar çıkaran ve bu sebeple hapse giren birilerinin olması.

- Alex Webster’ın hakikaten çok kral bi abi olması.

Nerede kalmıştık, hah, son DVD, yani bonus materyaller. Öncelikle grubun bugüne dek çektiği yedi adet video burada. Artı albüm kapakları, şarkı sözleri, tişört ve diğer ürünlere dair yorumlar, dövmeler, diğer gruplarla ilişkiler, grup elemanlarının kişiliklerine dair röportajlar ve son olarak da çok hoş bir stop motion kukla filmi. Sadece bonus materyaller bile normal bir grup DVD’sinden çok daha fazlasını içeriyor.

Bitirelim. “Centuries of Torment” death metal adına ortaya konmuş en güzel, en başarılı ve en önemli yapıtlardan biri. Kimi yorumlara göre, gelmiş geçmiş en kapsamlı görsel metal ürünü. Grup DVD’si kavramına yeni bir boyut getirecek kadar dolu olan bu “eser” için tek yorumum, meşhur tabiriyle “buy or die!” (al ya da öl!) olacaktır. Hayatımda metal adına izlediğim en doyurucu şey.